စံအိမ္၏ေအာက္ထပ္ကအိပ္ခန္းအေရ႔ွမွာ နံရံကိုမွီရပ္ကာ လက္ကိုခပ္ေျပျပေယွက္ရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေရႊဆူးႏွင္းေစာင့္ေနသည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္မရိွေသးေသာေၾကာင့္ ေလွကားထစ္မွာေဗာ့ဒ္ကာေသာက္ရင္း ထိုတစ္ေယာက္ျပန္လာတာေစာင့္ၿပီး ယခုလည္း အစီအရင္ခံေနတဲ့ထိုတစ္ေယာက္ဆင္းလာမွာကို ဒီညအိပ္မည့္အခန္းေရ႔ွတြင္ရပ္ေစာင့္မိျပန္သည္။
ၾကမ္းျပင္ကိုေတြေတြေငးေငးစိုက္ၾကည့္ၿပီး လကၤာသံုလက္ကိုဆြဲကိုင္ခြင့္ရေသာ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ အနီးအနားမွာရိွေနခဲ့ေပမဲ့ အေဝးဆံုးမွာရပ္ေနရေသာခံစားခ်က္လိုမ်ိဳး ျပင္းျပင္းရွရွခံစားရတာကိုမုန္းသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းအတြက္ လကၤာသံုကေခါင္းစဥ္တစ္ခုထက္ပိုတဲ့ျဖစ္တည္မႈျဖစ္လို႔ ဟန္ေနြႏြံလက္ထဲကေနမလုယူရံုသာရိွသည္။ လကၤာသံုကိုနာက်င္ဝမ္းနည္းေစမည့္သူဟာ သူမမျဖစ္လိုေသာေၾကာင့္သာ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔မႀကိဳးစားခဲ့တာ ဟန္ေနြႏြံကိုအသာတၾကည္ခြင့္ျပဳလိုက္ျခင္းေတာ့မဟုတ္ေပ။
" မမေလးဆူးႏွင္း "
ေျခငါးလွမ္းအကြာမွလာေသာစကားသံဟာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာရပ္ေနေသာေရႊဆူးႏွင္းကို တေလးတစားေခၚလိုက္သည္ျဖစ္၍ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကအလိုလိုေကြးလို႔သြားသည္။
" လက်ာ္ အခန္းျပင္ေပးမလို႔ တံခါးေရ႔ွကဖယ္ေပးပါလား "
လက်ာ္ရွင္ထိုသို႔ေျပာကာ ေနရာကမေရြ့ဘဲရပ္ေစာင့္ေနေသာပံုစံေၾကာင့္ ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ခံုးပင့္လိုက္မိၿပီး အခန္းတံခါးေရ႔ွကေန တစ္ကိုယ္စာေလ်ွာက္လို႔ရရံုဖယ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုေတာ့မွ ေရႊဆူးႏွင္းေရ႔ွကေနျဖတ္ေလ်ွာက္ၿပီး အခန္းတံခါးေလာ့ခ္ဖြင့္ကာ အိပ္ခန္းထဲကိုဝင္လို႔သြားေလသည္။
အိပ္ခန္းမီးကိုခပ္မိွန္မိွန္ဖြင့္ထားၿပီး အျပာေရာင္မီးအလင္းခ်ိန္ကာ အိပ္ရာခင္းအသစ္ကိုဗီရိုထဲကထုတ္ကာခင္းေပးေနသည္။ ေခါင္းအံုးအစြပ္မွစလို႔ ေစာင္ေတြအထိျပင္ဆင္လဲလွယ္ေပးၿပီး လိုက္ကာကိုလည္းအျပာႏုေရာင္သို႔ေျပာင္းလဲေပးထားသည္။ အဲကြန္း၏အပူခ်ိန္ကိုလည္း ႏွစ္ဆယ့္ငါးထားေပးကာ အားလံုးအသင့္ျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့မွ လက်ာ္ရွင္ အခန္းထဲကေနျပန္ထြက္လာသည္။
" အခန္းျပင္ေပးၿပီးၿပီ မမေလးဆူးႏွင္း "
ထို႔သို႔ေျပာၿပီးေတာ့ အေရ႔ွကေနျဖတ္ေလ်ွာက္သြားေသာ လက်ာ္ရွင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ကာပိုက္ရင္း ေစ့ေစ့ဆိုင္လိုက္ၾကည့္မိသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွသာ အၾကည့္ကိုလႊဲျဖစ္ၿပီး ဖြင့္ထားေသာအခန္းထဲဝင္ရန္ ေျခလွမ္းေတြဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းျဖစ္သည္။
အေပၚထပ္သို႔တက္မည့္ေလွကားဆီကို အခန္းတံခါးမပိတ္ခင္လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ႏွလံုးသားေလးကနာက်င္စြာတုန္ခါသြားသည္။ လက္ကိုင္ကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း တံခါးကိုအားယူကာပိတ္ၿပီး နာက်င္စြာၿပံဳးရယ္မိကာ ေခါင္းကိုေမာ့လို႔သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ မပိုင္ဆိုင္ရေသာအရာကိုမက္ေမာျခင္းမဟုတ္ဘဲ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔မႀကိဳးစားမိေသာျဖစ္တည္မႈကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ျခင္းသာပင္။
အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး နဖူးေပၚညာလက္ကိုတင္ရင္း မ်က္ႏွာက်က္ကိုအေၾကာင္းမဲ့ၾကည့္မိေနသည္။ ပန္းေဖ်ာ့ေရာင္ဆံႏြယ္အေခြေလးေတြက ခပ္ေျပျပေလးအိပ္ရာခင္းေပၚျဖန္႔က်ဲေနၿပီး မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတို႔က လာေရာက္ထိေတြ့ၾကေလသည္။ အျပာေရာင္အလင္းေတြသာ အိပ္ခန္းထဲျဖန္႔က်က္ေနၿပီး အခန္းတြင္းအပူခ်ိန္က ျပင္ပရာသီဥတုထက္စာရင္ အနည္းငယ္ေတာ့အေအးေလ်ာ့ေနေပသည္။
...........................................................
စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ လကၤာသံုရယ္ တံတိုင္းရံရယ္စကားေျပာဆိုေနၾကၿပီး အခန္းထဲျပန္ဝင္လာေသာလက်ာ္ရွင္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုးလွည့္ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာေသာ္လည္း စကားအေျပာအဆိုနည္းကာ ရိုးရိုးေအးေအးေနတဲ့အက်င့္က လက်ာ္ရွင္ကိုအရင္အတိုင္းျမင္မိေစသည္။
ကျပားေသြးေနွာတစ္ေယာက္ျဖစ္လင့္ကစား စိမ္းဖန္႔ဖန္႔မ်က္လံုးတစ္စံုမွလြဲလို႔ အာရွမ်က္ႏွာက်သာရိွေသာ လက်ာ္ရွင္ပံုစံက သူမဂိုဏ္းသားထဲတြင္တစ္မ်ိဳးေလးကြဲျပားေနခဲ့သည္။ လိုအပ္လ်ွင္စကားေျပာဆိုတတ္ၿပီး အလုပ္အေပၚသာအာရံုရိွေသာ လက်ာ္ရွင္၏သစၥာသိမႈကို လကၤာသံုသေဘာက်ေပမဲ့ တစ္ခါတေလတြင္ လူေတြကမေလးစားဘဲ အႏိုင္က်င့္ဖို႔လြယ္သည္လို႔ ထင္ျမင္တတ္ၾကမွာကိုလည္းေတြးတတ္ရသည္။
" မလက်ာ္ကိုမေက်နပ္ဘူးေနာ္ "
အလုပ္ကိစၥေတြေျပာဆိုၿပီးေတာ့မွ မေက်နပ္ေၾကာင္းေျပာလာေသာ တံတိုင္းရံအား လက်ာ္ရွင္အံ့ၾသသလိုၾကည့္လာသည္။ သူအခန္းထဲျပန္ဝင္လာရံုတင္ရိွေသးလို႔ ဘာကိုမေက်မနပ္ျဖစ္သြားသလဲ လက်ာ္ရွင္မသိထားေပ။ အႀကီးအကဲကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားမတံု႔ျပန္ဘဲ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္လ်က္ပင္ လက်ာ္ရွင္ကိုၾကည့္ေနေလသည္။
" အခုမွမသိသလိုလုပ္ေနတာလား မမလကၤာသံုေသၿပီလို႔ ဘာလို႔တံတိုင္းကိုလိမ္ညာတာလဲ "
" အဲဒါ..... "
လကၤာသံုကို ကူညီေပးပါဆိုေသာအၾကည့္ႏွင့္ လက်ာ္ရွင္လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ဖံုးကြယ္ရသည့္အေၾကာင္းအရင္းက ဟန္ေနြႏြံႏွင့္သက္ဆိုင္တာမို႔ တံတိုင္းရံကို လက်ာ္ရွင္အမွန္အတိုင္းမေျပာမိခဲ့ျခင္းသာ။
" မလက်ာ္ တကယ္မေကာင္းဘူး "
" မဟုတ္ "
အခန္းထဲေရာက္ေနေသာသူကိုထိုင္ခြင့္မေပးဘဲ တံတိုင္းရံ တမင္တကာစေနာက္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး အေၾကာင္းအရင္းမွန္ကိုလည္း လကၤာသံုေျပာျပထားလို႔သိၿပီးၿပီမို႔ စိတ္မေကာင္းနည္းနည္းျဖစ္မိတာကလြဲလ်ွင္ ဘယ္လိုစိတ္ဆိုးစိတ္ခုျခင္းမွမျဖစ္ေခ်။
သို႔ေပသိ ရွင္းျပရမည့္စကားလံုးကို ရွာေဖြလို႔မေတြ့ေနေသာလက်ာ္ရွင္ကေတာ့ ထိုစကားေတြကိုအတည္ထင္ကာ တစ္ခုခုေျပာျပဖို႔အေတာ္ေလးႀကိဳးစားေနရွာသည္။ လကၤာသံုမွ စေနာက္ေနျခင္းဟုမရွင္းျပဘူးဆိုလ်ွင္ ထိုကိစၥကိုအတည္ထင္ကာ ေျဖရွင္းဖို႔နည္းလမ္းရွာရင္းမတ္တပ္ဘဝႏွင့္မိုးလင္းသြားရေတာ့မည္။
" တံတိုင္းကစေနာက္ေနတာ "
" မလက်ာ္က ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္ဖို႔လည္းမေကာင္းဘူး "
လကၤာသံုစကားသံႏွင့္ တံတိုင္းရံ၏စေနာက္ေသာစကားတို႔က ေရ႔ွဆင့္ေနာက္ဆင့္ထြက္လာေတာ့မွ လက်ာ္ရွင္သက္ျပင္းခိုးခ်ၿပီး ေနရာလြတ္မွာဝင္ထိုင္ေတာ့သည္။
" လက်ာ္ "
လကၤာသံုလည္း လက်ာ္ရွင္ေနရာမွာထိုင္လိုက္တာကိုၾကည့္ကာ တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားရင္းနာမည္ေခၚလိုက္ခဲ့သည္။
" ဟုတ္ ဥကၠ႒ "
" မနက္ျဖန္ကစၿပီး တိုက္ခန္းကေနေျပာင္းလာခဲ့ "
လက်ာ္ရွင္ေခါင္းေမာ့ကာၾကည့္ၿပီး သူ႔ဥကၠ႒မ်က္ႏွာကို ထူးဆန္းအံ့ၾသေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ လကၤာသံုေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေသာစကားျဖစ္လို႔ လက်ာ္ရွင္နားလည္ေအာင္အထူးတလည္ေျပာဖို႔လိုမည္မထင္ေပ။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ လက်ာ္ရွင္အတြက္ လကၤာသံုစကားတစ္ခြန္းက အမိန္႔လိုတည္ေစသည္ဆိုတာနားလည္ထားလို႔ျဖစ္သည္။
" ဟုတ္ကဲ့ "
............................................................
ဟန္ေနြႏြံ အိပ္ခန္းထဲေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ေနၿပီး လက္ကနာရီကိုခဏခဏၾကည့္မိသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ရိွလို႔ အလုပ္ေတြမျဖတ္ဘဲေနေနရသလဲလို႔ စိတ္ထဲမွာေမးခြန္းထုတ္ရင္း အိပ္ရာေပၚမေက်မခ်မ္းပံုစံျဖင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ကြၽတ္တစ္ခ်က္သပ္ရင္း အခန္းတံခါးဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ အခ်ိန္ကိုက္စြာပြင့္လာေသာတံခါးေၾကာင့္ အလိုမက်ေသာမ်က္ခံုးတို႔ေျပေလ်ာ့လာသည္။
" ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
အိပ္ေနၿပီထင္ေသာဟန္ေနြႏြံကို ထိုင္လ်က္သားျမင္လိုက္ရလို႔ လကၤာသံုအခန္းတံခါးပိတ္ရင္းေမးလိုက္ေတာ့ " ဘယ္အခ်ိန္ရိွၿပီလဲ " ဆိုေသာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးသံကိုလက္ခံရရိွေလသည္။
" နားခ်ိန္မရိွဘူးလား "
" အင္း အလုပ္ကဒါပံုမွန္ပဲ "
" ေကာင္းတယ္ အဲဒါဆိုလည္းအလုပ္ဆက္လုပ္ေနေလ..... ဘာလို႔ "
ဟန္ေနြႏြံ ေျပာရမည့္စကားလံုးတို႔ကိုေမ့သြားၿပီး အက်ႌလဲဝတ္ေနေသာလကၤာသံုကို မ်က္လံုးအဝိုင္းသားေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ဆြဲေဆာင္မႈရိွေသာေက်ာျပင္ေလးက ဟန္ေနြႏြံလည္ဇလုပ္ေလးကိုလႈပ္ရွားသြားေစၿပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုအေယာင္ေယာင္အမွားမွားကိုက္မိေစခဲ့သည္။
" ဆက္ေျပာေလ "
အေပၚပိုင္းကိုသာအက်ႌလဲဝတ္ေနေသာ လကၤာသံုဟာ ဗီရိုတံခါးကိုအသာပိတ္ရင္း ဟန္ေနြႏြံကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲရပ္ေနေသာ္လည္း မွန္ကေနတဆင့္ အစအဆံုးျမင္ေနရေပသည္။ ဘာစကားသံမွမထြက္လာေသာ ေနာက္ေက်ာဘက္မွသူကို လကၤာသံုခဏထားခဲ့ၿပီး ေျခလက္ေဆးရန္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေလသည္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေျခလက္သန္႔စင္ၿပီးတဲ့အတြက္ ေရခ်ိဳးခန္းကေနထြက္လာကာ အိပ္ရာေပၚမွာထိုင္ေနေသာဟန္ေနြႏြံဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္ေလ်ွာက္လာသည္။ အေစာပိုင္းေလးကတင္ ေရခ်ိဳးထားေပမဲ့ ေန့ဘက္တြင္ ရက္စက္စြာလူသတ္ထားတာျဖစ္လို႔ စိတ္ေတြအနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးတာၾကည္လင္ေအာင္ အက်ႌထပ္လဲမိသည္သာ။
" ဘာမွမေျပာရင္ အိပ္ေတာ့မယ္ "
အိပ္ရာ၏လက္ယာဘက္မွာ လကၤာသံုအိပ္ဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္ၿပီး ထိုင္လ်က္ပင္ရိွေနေသာဟန္ေနြႏြံအားေက်ာေပးကာ ေဘးေစာင္းေလးလွဲအိပ္လိုက္သည္။ တစ္ေန့တာလံုးစိတ္ပင္ပန္းခဲ့ၿပီး ေသြးသံတရဲရဲအျဖစ္အပ်က္ေတြ လ်င္ျမန္စြာျဖစ္ပ်က္သြားေပမဲ့ စိတ္ထဲတြင္က်န္ခဲ့ေသာအရာကို ေတာ္ရံုႏွင့္ေျဖေဖ်ာက္ကုသလို႔ရမည္မထင္ေပ။
ယေန့ကဲ့သို႔ ရက္စက္စြာသတ္ျဖတ္ျခင္းကို စိတ္ကုထံုးခံယူၿပီးေနာက္ပိုင္း လကၤာသံုမလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာၾကာၿပီ။ ပံုမွန္တိုက္ခိုက္ျခင္းႏွင့္ က်ည္ဆန္ေတြဓားသြားေတျြဖင့္သာ ခပ္ျမန္ျမန္ေျဖရွင္းခဲ့တာၾကာလို႔ ယခုလိုရက္စက္ယုတ္မာေသာလူသတ္နည္းက လကၤာသံုအတြက္ စိတ္အဆင္မေျပျပန္ျဖစ္လာေစသည္။ ဒီညေတာ့ အိပ္လို႔အဆင္ေျပေတာ့မည္မဟုတ္မွန္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိေနသည္။
" ရာသီဥတုကေအးေနတာကို တီရွပ္ဝတ္တာလား "
ေတာ္ရံုမဝတ္ျဖစ္ေသာတီရွပ္အညိုေရာင္က ခ်ည္သားႏွင့္ျဖစ္လို႔ ပါးလြန္းသည္လည္းမဆိုသာေပ။ သို႔ေပမဲ့ တတြတ္တြတ္ေျပာလိုက္ေသာ စကားသံေလးကေတာ့ ေစာင္ကိုကိုယ္ေပၚသို႔ပင္ၿခံဳေပးႏွင့္ေနၿပီ။
ေနြးေထြးေသာအထိအေတြ့ေတြဟာ ေအးစိမ့္ေနေသာေလထုကိုၿဖိဳခြင္းကာ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားနီးကပ္လာတဲ့အထိတိုးကပ္လာေသာအခါ။ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေသာမ်က္ဝန္းေတြကို တျဖည္းျဖည္းေမွးပိတ္လာၿပီး ေနာက္ေက်ာဘက္ကဖက္ထားေသာ ဟန္ေနြႏြံ၏လက္သန္းအား ထိရံုေလးဆိုသလို လကၤာသံုကိုင္ထားလိုက္သည္။
" အိပ္ေတာ့ေနာ္..... "
လည္ကုပ္ကိုလာေရာက္ထိေတြ့ေနေသာ ဝင္ေလထြက္ေလေၾကာင့္ မိွတ္ထားေသာမ်က္လံုးကိုဖြင့္မိတဲ့အခ်ိန္ ႏူးညံ့စြာဆိုလာေသာစကားသံဟာ နားထဲကိုတိုးတိုက္ဝင္လာသည္။ ဟန္ေနြႏြံထံကေန တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမ်ွမရရိွဖူးေသာ ထိုႏူးညံ့ျခင္းေတြဟာ လကၤာသံု၏ရက္စက္တတ္ေသာစိတ္ကို လာေရာက္ရိုက္ခတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
" ဒီတစ္ေန့လံုး ပင္ပန္းသြားရၿပီ ဟန္နီ "
နားထဲတိုးဝင္လာေသာဒီအသံေတြက သိပ္ကိုႏူးညံ့လြန္းေနသည္လို႔မထင္ဘူးလား။ လွည့္ျဖားျခင္းနည္းလမ္းအသစ္ေတြကို ႀကံေဆာင္ေနတာလားလို႔ သံသယအေတြးေတြဝင္မိရင္ေတာင္ လက္ရိွအေျခအေနကိုလက္ခံႏိုင္သည္။ လကၤာသံု ရွင္သန္လာတဲ့တေလ်ွာက္မွာ လူသားဆန္ျခင္းကိုထိေတြ့ျဖစ္တာ ဟန္ေနြႏြံႏွင့္ေတြ့မွသာျဖစ္လို႔ ဒါဟာလွည့္ျဖားျခင္းဆိုလ်ွင္ေတာင္ ေက်နပ္စြာခံယူလိုက္မည္။
............................................................
မနက္ခင္းေစာေစာႏိုးထလာေသာ ဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူမအား တစ္ခ်က္ေလးၾကည့္လိုက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚကေနအသာအယာဆင္းခဲ့သည္။ အခ်ိန္မွန္လိုျဖစ္ေနေသာအိပ္ရာထခ်ိန္ေၾကာင့္ ဆက္အိပ္ဖို႔ကိုမေတြးေတာ့ဘဲ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့လက္ေတာ့ပ္ကိုလွမ္းယူၿပီး သတင္းေရာင္းဝယ္ရန္ျပင္ဆင္လိုက္ေလသည္။
အႏုပညာသတင္းမွစလို႔ ေျမေအာက္ဂိုဏ္းေလာက၏သတင္းေတြကေန ႏိုင္ငံေရးေလာက၏သတင္းေတြပါ အေရာင္းအဝယ္ျပဳရသည္မို႔ အခ်က္အလက္ေတြကို ေဖာက္သည္ဆီအေရာက္ပို႔ၿပီး ေငြေၾကးလက္ခံရရိွသည္ဆိုေသာ္လည္း အခ်ိန္ေစာေစာပို႔ႏိုင္မွသာလ်ွင္ ေဖာက္သည္ေတြကလက္တြဲခ်င္ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း သတင္းအခ်က္အလက္ေတြရသမ်ွကို ထိုင္ခံုမွာထိုင္ရင္းစုစည္းၿပီး အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ေအာင္စီစဥ္ရတာမလြယ္ကူေၾကာင္း ဖခင္ျဖစ္သူက ဟန္ေနြႏြံကိုအၿမဲေျပာျပေနခဲ့တာမဟုတ္လား။ ကိုယ္တိုင္တာဝန္ယူရေတာ့မွသာ ထိုတာဝန္ကႀကီးေလးမွန္းသိလာခဲ့ၿပီး ေမာ္နီတာႏွင့္အၿမဲထိေတြ့ရေသာေၾကာင့္ မ်က္မွန္ပါဝါတိုးလာတာလည္းသိလာေတာ့သည္။
သက္ျပင္းကိုဟူးကနဲခ်လိုက္ၿပီး ခုနစ္နာရီမွာစလုပ္ေသာအလုပ္က ရွစ္နာရီခြဲမွပင္ၿပီးစီးသည္မို႔ လက္ကိုဆန္႔ကာအေညာင္းအညာခဏေျဖလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ လက္ေတာ့ပ္ကိုေဘးခ်ကာထရပ္လို႔ သူမကိုႏိႈးရန္အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ဘယ္အခ်ိန္ကႏိုးေနသည္မသိေသာ သူမကေတာ့ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာ ေခါင္းအံုးကိုေက်ာမွီရင္း ဟန္ေနြႏြံကိုတိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ေနခဲ့ေလသည္။
" ႏိုးတာၾကာၿပီလား ဟန္နီ..... ႏြံအလုပ္လုပ္ေနတာမသိလိုက္ဘူး "
လကၤာသံုဘာမွမေျပာဘဲၾကည့္ေနသည္။
" ေနမေကာင္းလို႔လား မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းဘူး "
နဖူးေပၚလက္လာတင္ေသာ ဟန္ေနြႏြံ၏ညာလက္ေလးကို လကၤာသံုေအးတိေအးစက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ပါးစပ္ကေနလည္း " ေကာင္းတယ္ " လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ေသာ္ျငား လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ဂရုတစိုက္လာထိေတြ့ေနခဲ့ၿပီ။
" အဖ်ားေငြ့မရိွပါဘူး..... "
ေမြ့ယာေပၚဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ရင္း မမွီမကမ္းလာစမ္းသပ္ေနေသာ ဟန္ေနြႏြံ၏မ်က္ႏွာေလးကို လကၤာသံုအခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကည့္မိသည္။ စကားအေျပာအဆိုကစလို႔ အျပဳအမူေတြပါႏူးညံ့သြားရေအာင္ ဘယ္အရာေတြကေျပာင္းလဲေစခဲ့သလဲလို႔ စိတ္ထဲတြင္ေမးခြန္းထုတ္လ်က္။
" ကေလးမဟုတ္ဘူး "
ဟန္ေနြႏြံ၏ဂရုစိုက္မႈကို ေအးစက္စက္တံု႔ျပန္ကာ အိပ္ရာ၏တစ္ဖက္ကေနဆင္းလိုက္သည္။ စိတ္ေတြမၾကည္လင္သလိုျဖစ္ရံုမွလြဲလို႔ အထူးတလည္ဂရုစိုက္ခံရေအာင္ လကၤာသံုမဖ်ားနာဖူးေပ။ ထိုေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံဂရုစိုက္ေပးခ်င္လည္း အပိုကိစၥသာျဖစ္ႏိုင္သည္။
" ကေလးမဟုတ္လို႔ ဂရုစိုက္တာေလ..... "
လကၤာသံုကိုလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသြားေနေသာေျခလွမ္းေတြက ဟန္ေနြႏြံစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ရပ္တန္႔သြားသည္။ အတုအေယာင္ေတြေလာ အစစ္အမွန္ေတြေလာမသိရသည့္ ထိုဂရုစိုက္မႈေတြကို ေတြေတြေဝေဝရပ္ၾကည့္မိသည္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာလိမ္ညာထားေသာ ဂရုစိုက္မႈေတြအားလံုးက မ်က္ၾကည္လႊာတစ္ခုအတြက္သာလို႔ေတြးမိေတာ့ မ်က္ဝန္းေတြကေအးစက္သြားရျပန္သည္။
" မလိုဘူး "
ထိုစကားကိုၾကားလိုက္ရတဲ့ဟန္ေနြႏြံမွာ ၿပံဳးျပရံုသာတတ္ႏိုင္သည္။ မလိုအပ္တာသိေသာ္လည္း ဂရုစိုက္ေပးခ်င္မိတာကို ဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္ရမွာတဲ့လဲ။
" မလိုအပ္လည္း ဂရုစိုက္ေပးခ်င္တယ္ ဟန္နီ "
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကအကြာအေဝးဟာ ေျခဆယ္လွမ္းစာဆိုႏိုင္ေပမဲ့ စိတ္၏အကြာအေဝးကေတာ့ မိုင္ႏွင့္ခ်ီေအာင္မနီးစပ္ေနခဲ့ေလ။
" ဘာလို႔လဲ ဟန္ေနြႏြံ "
" ရွင့္ရဲ့ေအးစက္စက္ပံုစံေၾကာင့္ေလ "
ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ခမ္းေလးက ႏူးညံ့စြာၿပံဳးလို႔သြားသည္။
" ကြၽန္မ ရွင့္ကိုသေဘာက်ေနခဲ့ၿပီ "
ခ်စ္တယ္လို႔ဝန္ခံျခင္းထက္ သေဘာက်တယ္လို႔အရင္ေျပာျခင္းက သူမ၏စိတ္ထဲတြင္ ဟန္ေနြႏြံ၏ခ်စ္စကားကိုလွည့္စားျခင္းလို႔မျမင္မိေစဖို႔ေပ။ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးခဲ့တုန္းက သူမခံစားခ်က္ေတြကို အသံုးခ်မိခဲ့တာျဖစ္လို႔ ဟန္ေနြႏြံကိုမယံုၾကည္ႏိုင္တာသိေနသည္။
" အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရွင့္ကိုစိတ္ပူတယ္ ဂရုစိုက္ခ်င္တယ္..... "
တိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုက ခံစားခ်က္ေပါင္းစံုႏွင့္ေရာေထြးေနသည္။ မ်က္ခမ္းစပ္ေတြပူေနြးၿပီး နီရဲလာတဲ့အထိ ထိုခံစားခ်က္ေတြကိုနားလည္ဖို႔ လကၤာသံုႀကိဳးစားေနရသည္။
တစ္လွမ္းခ်င္းနီးလာေနေသာ ဟန္ေနြႏြံကိုနားလည္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္အထိႀကိဳးစားရမည္မသိေပ။ ဒဏ္ရာေတြသာေပးဖူးခဲ့ၿပီး လူသားဆန္ျခင္းအနည္းငယ္ကလြဲလ်ွင္ အသံုးခ်ခံလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သူအတြက္ ထိုစကားေတြကိုယံုၾကည္ဖို႔ခဲယဥ္းလွသည္။
" မ်က္ၾကည္လႊာေရာပါလား "
ထိုေၾကာင့္ ေအးစက္ေသာေလွာင္ၿပံဳးတစ္ပြင့္ႏွင့္အတူ ဟန္ေနြႏြံကိုေမးလိုက္ခဲ့သည္။ ေပးခ်င္တဲ့ဂရုစိုက္မႈေတြက မ်က္ၾကည္လႊာတစ္စံုအတြက္ေၾကာင့္သာဆိုလ်ွင္။
" မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဟန္နီယံုေပးမလား..... ယံုၾကည္ႏိုင္မွာလား "
လက္ကိုအသာအယာဆုပ္ကိုင္ၿပီး ႏူးညံ့သြားေသာစကားလံုးေတြဟာ လကၤာသံုအား ထပ္လွည့္စားျခင္းမျဖစ္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ခ်င္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနၾကၿပီး ဝင္ေလထြက္ေလနီးကပ္လြန္းေသာ အကြာအေဝးတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္စိတ္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္ဖို႔ အေတာ္ေလးေဝးလြန္းသည္ေလာ။
" ေရအရင္ခ်ိဳးႏွင့္ "
ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းကိုေအးစက္စက္ၾကည့္ရင္း စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္ေသာ လကၤာသံု။ လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားသူအား အသာအယာတြန္းဖယ္ၿပီး ေအးစက္ေသာပံုစံျဖင့္တံု႔ျပန္လာသည္။ သိမ္ေမြ့ေသာလႈပ္ရွားမႈေလးႏွင့္ နက္နဲေသာမ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြက မည္သို႔ပင္ေအးစက္စြာတံု႔ျပန္ပါေစ ဟန္ေနြႏြံသေဘာက်စြာစြဲလမ္းမိပါသည္။
" ေရအတူခ်ိဳးၾကမလား ဟန္နီ "
ေအးစက္စြာျပဳမူေလ ႏွလံုးသားကခ်စ္မိသည္ဆိုတာ ပိုလို႔ေသခ်ာစြာခိုင္လံုေနသည္မို႔ သူမဘယ္လိုစကားလံုးေတြႏွင့္ ျငင္းဖယ္ဖို႔ႀကိဳးစားလည္း ဟန္ေနြႏြံလက္ေလ်ွာ့မည္မဟုတ္ေခ်။ သူမကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႔ စိတ္ကအသင့္ျပင္ဆင္ထားတာျဖစ္လို႔ မ်က္ႏွာအေရထူတတ္ဖို႔လည္း ဟန္ေနြႏြံအထူးတလည္ျပင္ဆင္ထားရမည္။ ထိုသို႔မွမဟုတ္လ်ွင္ ေရခဲလိုေအးစက္တဲ့သူမကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။
" မခ်ိဳးဘူး "
ဟန္ေနြႏြံကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ေနေသာ ေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းေတြက အရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕ေျပာင္းလဲသြားၿပီး တစ္ဖက္သို႔အၾကည့္လႊဲသြားခဲ့သည္။ ရဲတင္းေသာစကားလံုးက လကၤာသံု၏တံု႔ျပန္မႈကို အမွန္ပင္တံု႔ဆိုင္းသြားေစၿပီး နားဖ်ားေတြနီရဲလာေစသည္။
" အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္လို႔ပါ ဟန္နီရယ္ တျခားအေတြးဆိုးေတြမရိွပါဘူး "
ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလူယုတ္မာလိုေလသံႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံေျပာလိုက္ေတာ့ နားဖ်ားေတြနီတြတ္လာတာကို အလင္းေရာင္အကူျဖင့္ျမင္ေတြ့လိုက္ရသည္။ တစ္ခုခုမ်ားအေတြးေပါက္သြားသလားလို႔ ဟန္ေနြႏြံေတြးမိၿပီး သူမမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ သေဘာတက်ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
သို႔ေပသိ ထိုအၿပံဳးေတြဟာအခ်ိန္ၾကာရွည္မခံဘဲ လကၤာသံုထံကေန မထင္မွတ္ထားတာကိုတံု႔ျပန္ခံလိုက္ရခဲ့သည္။ ထိုလွပေသာတံု႔ျပန္မႈေလးက ဟန္ေနြႏြံကိုမ်က္လံုးအဝိုင္းသားျဖစ္ေစၿပီး တံေတြးမ်ိဳခ်မိေစေသာအခိုက္အတန္႔ျဖစ္သြားေစသည္။ မနက္ခင္းမွာေမွာင္မိုက္သြားေစေအာင္ လကၤာသံုလုပ္လိုက္ေသာတံု႔ျပန္မႈေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံ လက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္လိုက္သည္။
" ေဒၚ ေဒၚလကၤာ သံု "
စကားေတြထစ္ထစ္အအထြက္လာၿပီး ပင့္သက္ကိုရိႈက္မိကာ လကၤာသံုမ်က္ႏွာဆီကို ဟန္ေနြႏြံႀကိဳးစားၾကည့္ရသည္။ က်စ္လ်စ္ေက်ာ့ရွင္းေသာအလွတရားကို အၾကည့္မေရာက္ေစဖို႔ထိန္းခ်ဳပ္ရတာ သိပ္ကိုခက္လြန္းတာပဲလို႔ေတြးမိၿပီး လက္သီးကိုသာပိုဆုပ္လ်က္။
" အဲ အဲ ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ "
" ေရခ်ိဳးမလို႔ "
ဟန္ေနြႏြံဘက္ကရဲတင္းေသာစကားကိုေျပာခဲ့ေပမဲ့ အျပဳအမူႏွင့္တံု႔ျပန္ခံလိုက္ရတာက ဟန္ေနြႏြံသာျဖစ္လိမ့္မည္လို႔မေတြးမိခဲ့ေခ်။ စကားလံုးကိုတံု႔ျပန္မႈႏွင့္အႏိုင္ပိုင္းလို႔ ေနာက္ေက်ာေပးကာလွည့္သြားေသာ လကၤာသံုကို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအားကိုက္ရင္း ဟန္ေနြႏြံရပ္ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။
" တျခားအေတြးေတြမပါဘူး ႏြံ "
...........................................................
ESTÁS LEYENDO
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
