အိမ္ထဲမွာတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ရင္း ခရီးေဆာင္လက္ဆြဲအိတ္အား ေျခရင္းမွာတင္ခ်ထားလိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္ဆို ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးအိမ္ျပန္မလာေသးသည္မို႔ ႏြံတစ္ေယာက္တည္း စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာထိုင္ေနသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္မိခင္ျဖစ္သူရဲ့ေဖ်ာင္းဖ်စကားေတြဟာ ႏြံကိုခရီးဆက္မသြားျဖစ္ေစေတာ့ဘဲ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ကာျပန္လာျဖစ္ေစသည္။
" ေဖေဖစံုစမ္းၿပီးၿပီ ! သမီးလမ္းမွားလိုက္ေနတာ ေတာ္လိုက္ပါေတာ့ သမီးမမေသတာမေတာ္တဆျဖစ္ရပ္ပဲ "
" ဟုတ္တယ္သမီး ေမေမတို႔ေသခ်ာစံုစမ္းၾကၫ့္ၿပီးၿပီ..... အဲဒီေန့က သမီးမမကို က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ေလးက တမင္တကာဝင္တိုက္တာမဟုတ္ဘူး..... လမ္းေျပာင္းျပန္ေမာင္းလာတာလည္း သူအႏၲရာယ္ႀကံဳေနလို႔ "
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အျပစ္ေတြေၾကာင့္ !..... သူ႔ေၾကာင့္ မမအခုလိုေသရတာ သူသာစည္းကမ္းမမဲ့ရင္ "
" သမီး..... က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ေလးက အဲဒီလိုစည္းကမ္းမဲ့တဲ့သူမဟုတ္ဘူး..... ဘယ္လိုေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးလုပ္ေနတာမွားတယ္ တစ္ေန့က်သမီးပဲဒုကၡေရာက္မွာ "
" ေမေမတို႔က သမီးေလးတစ္ေယာက္တည္းမို႔ စိတ္ပူလို႔ေျပာျပေဖ်ာင္းဖ်ေနတာ..... က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ေလးက သမီးထင္သလိုမရိုးရွင္းဘူး သူကရက္စက္တယ္သမီး သူသိသြားတဲ့တစ္ေန့က်ရင္ "
" က်စ္ ! ေမေမရာ "
ထိုမွစကားေတြစမ်ားခဲ့တာဟာ ႏြံကိုအိမ္ျပန္ေစဖို႔ဆံုးျဖတ္မိတဲ့အထိ မိဘျဖစ္သူႏွစ္ေယာက္လံုးက ႏြံဘက္မွာရိွမေနေပးခဲ့ဘဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုသာေၾကာက္ရြံ႔ေနခဲ့ၾကသည္။ မည္သူမွားမွားမွန္မွန္ အသက္ႏွစ္ေခ်ာင္းဆံုးရႈံးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္လို႔ မမအတြက္ျဖစ္ျဖစ္ ႏြံလက္စားေခ်ေပးသင့္သည္။
မမကိုစိတ္နာလို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းသြားတက္လိုက္ေပမဲ့ မမအၿပံဳးေလးကိုေတာ့ အေဝးကေငးၾကၫ့္ေနခ်င္ေသးတာပါ။ ႏြံအခ်စ္ကိုမ်က္ကြယ္ျပဳျပီး မမခ်စ္သူနဲ႔လက္ထပ္လိုက္ေပမဲ့ ႏြံခါးခါးသီးသီးမုန္းေနခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ မမေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့သူကိုလည္း ႏြံမုန္းေနတာကလြဲရင္ အခုလိုအေသဆိုးဖို႔ထိဆုမေတာင္းခဲ့ဘူး။ မမရဲ့ေနာက္ဆံုးခရီးကိုေတာင္ ႏြံမမီလိုက္တဲ့အျဖစ္ထိ ေသကြဲကြဲရမယ္လို႔သိခဲ့ရင္ မမမဂၤလာေဆာင္ကိုတက္ခဲ့ပါတယ္ မမသုန္ရယ္။
" ဒါေတြအားလံုးက ရွင့္ေၾကာင့္ပဲ ဟန္နီ..... ရွင့္ေၾကာင့္ပဲ ရွင္လုပ္ခဲ့တာ မလကၤာသံု "
မ်က္ရည္ေတြကိုမက်ေအာင္ လက္ျဖင့္ဖိအုပ္ကာငိုရိႈက္ရင္း ႏြံခါးသက္မုန္းတီးစြာဆိုမိသည္။ ႏြံဘဝထဲကေန ခ်စ္ရေသာမမကိုဆြဲထုတ္ခဲ့တဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုေသေလာက္ေအာင္မုန္းသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ မမလိုအျဖစ္မ်ိဳးႀကံဳေအာင္ ကလဲ့စားေခ်လိုေပမဲ့ မမဆီကမ်က္ၾကည္လႊာရိွေနတဲ့အတြက္ ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုေသေစဖို႔အထိ ႏြံမလုပ္ရက္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။
ထိုအခ်ိန္ အိမ္ထဲဝင္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ေျခလွမ္းႏွင့္အတူ စကားသံတစ္သံဟာႏြံနားထဲဝင္ေရာက္လာသည္။ အမုန္းတို႔သီးသန႔္ေပါက္ဖြားလာေစတဲ့ ရင္းႏွီးေသာစကားသံဟာ ႏြံေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးဆီကျဖစ္သည္။ မုန္းတီးလြန္းစြာ လွၫ့္မၾကၫ့္ခ်င္မိတဲ့လူတစ္ေယာက္ ရင္ဘတ္ေတြနာက်င္ရေအာင္ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔ခက္ေနတဲ့ ထိုလူတစ္ေယာက္ထံကေန ႏြံကိုဂရုစိုက္ျခင္းေတြေပးေနခဲ့ေလသည္။
" ဟန္ေနြႏြံ ဘယ္နားေနမေကာင္းလို႔လဲ "
အတုအေယာင္ေတြဂရုမစိုက္စမ္းပါနဲ႔လို႔ ႏြံစိတ္ကေနေအာ္ဟစ္ရင္း ေအးစက္စြာလွမ္းလာတဲ့လက္တစ္ဖက္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲလွၫ့္ၾကၫ့္မိသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးဝင္လာရာဘက္ကို ေက်ာေပးထိုင္သလိုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ႏြံျဖည္းျဖည္းခ်င္းမ်က္ႏွာလွၫ့္ေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကနာက်ည္းစြာၿပံဳးမိသြားသည္။
လက္ကမ္းလင့္ေနတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးဟာ ႏြံႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွအၿပံဳးကိုျမင္ၿပီး အၾကၫ့္ခပ္လႊဲလႊဲျဖင့္လက္ကိုရုပ္သိမ္းေလသည္။ တစ္ခါတေလ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တဲ့အၿပံဳးျဖင့္ၿပံဳးျပတတ္ၿပီး တစ္ခါတရံေငးရီသြားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြဟာ ဒီေန့အဖို႔ေတာ့ ပကတိတည္ၿငိမ္လ်က္သားရိွေနသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးေနာက္ေက်ာဘက္မွာေတာ့ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းဝင္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ႏြံအတိုင္းသားလွမ္းေတြ့လိုက္ရသည္။
" ေဒါက္တာလည္းပါလာတာပဲ..... ဟန္နီ..... အျပင္သြားဖို႔လား ဒီညဒီမွာေနၾကဖို႔လား "
" ..... "
တိတ္ဆိတ္စြာၾကၫ့္ေနေသာမ်က္ဝန္းထဲမွာ မထင္မွတ္ေသာစကားကိုၾကားမိလိုက္သလို လကၤာသံုေငးေၾကာင္သြားသည္။ ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ဖ်ားကထြက္လာတဲ့စကားေတြက ဂုဏ္သိကၡာကိုေစာ္ကားခံလိုက္ရသလားဆိုတဲ့အေတြးထက္ ပိုနက္ရိႈင္းစြာရင္ဘတ္ထဲစူးနင့္ေနခဲ့သည္။
" ဆူးႏွင္း အေပၚထပ္ကိုသြားရေအာင္ "
ေလွာင္ရယ္မဲ့ၿပံဳးေတြကိုခ်န္ထားရစ္ၿပီး အေပၚထပ္ဆီကိုအရင္တက္ႏွင့္သြားေသာ လကၤာသံုေနာက္ေက်ာအားၾကၫ့္ရင္း ဟန္ေနြႏြံထံကို ေရႊဆူးႏွင္းအၾကၫ့္ေရာက္သြားသည္။ ထိုေနာက္ ဘာစကားမွမဆိုေလဘဲ လကၤာသံုေစာင့္ေနမည္ဆိုတဲ့အသိႏွင့္ အေပၚထပ္ကိုခပ္သြက္သြက္ပင္ ေရႊဆူးႏွင္းလိုက္တက္သြားခဲ့သည္။
...........................................................
အခန္းထဲမွာႏွစ္ေယာက္တည္းသာရိွေနၿပီး ကုမၸဏီမွာစကားစျပတ္သြားတဲ့ကိစၥအား ေဆြးေနြးတိုင္ပင္ေနၾကသည္မွာ နာရီဝက္ခန႔္ရိွသြားၿပီျဖစ္သည္။ လကၤာသံုအိပ္ခန္းထဲကဆက္တီမွာပင္ ေရႊဆူးႏွင္းႏွင့္အတူစကားထိုင္ေျပာလိုက္တာ အျပင္သြားဖို႔ကိစၥကိုေမ့ေလ်ာ့သြားသည္။
" ငါတို႔အျပင္သြားၾကေတာ့မလား လကၤာ..... အဆင္မေျပလည္းရတယ္ေနာ္ ေနာက္မွသြားလည္းျဖစ္တယ္ "
လက္ပတ္နာရီကိုငံု႔ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းကို လကၤာသံုျပန္ၾကၫ့္လိုက္သည္။
" ရတယ္ အက်ႌေတာ့လဲလိုက္ဦးမယ္ "
" ဒါဆို ငါေအာက္မွာသြားေစာင့္ေနမယ္ ေအးေဆးလုပ္..... "
တစ္ခါတေလမွ လကၤာသံုႏွင့္အျပင္ထြက္ျဖစ္တာမို႔ မျငင္းမဆန္ေျပာေပးတဲ့အတြက္ ေရႊဆူးႏွင္းဝမ္းသာမိသည္။ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္လို႔ဆိုေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္အတူအျပင္ထြက္လည္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ လကၤာသံုႏွင့္အတူရိွေနရသည္ႏွင့္တင္ ေရႊဆူးႏွင္းေက်နပ္သည္။ အနားမွာေနႏိုင္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ ခ်စ္သူျဖစ္ေနဖို႔မလိုအပ္ဘူးလို႔ေတာ့ ေရႊဆူးႏွင္းတထစ္ခ်ယံုၾကည္ယူဆေလသည္။
ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဟန္ေနြႏြံကို ေရႊဆူးႏွင္းလိုက္ရွာမိေသးသည္။ ေစာေစာကအေျခအေနမွာ တင္းမာသြားမလိုျဖစ္လိုက္တာ ေရႊဆူးႏွင္းသတိျပဳလိုက္မိသၫ့္အတြက္ လကၤာသံုကိုအထင္လြဲသြားမွာမ်ိဳးမလိုခ်င္ေပ။ ထိုေၾကာင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ့လ်ွင္ရွင္းျပဖို႔ လိုက္လို႔ရွာၾကၫ့္မိေပမဲ့ ေအာက္ထပ္မွာမေတြ့တဲ့အတြက္ ေရႊဆူးႏွင္းအေပၚထပ္ကိုလည္ျပန္ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္သည္။
တိုက္ဆိုင္သည္လို႔ပဲဆိုရေလမလား ေရႊဆူးႏွင္းေလွကားထစ္ေတြဆီၾကၫ့္ေနခိုက္ အေပၚထပ္ကေနဟန္ေနြႏြံဆင္းလာခဲ့သည္။ ၾကည္ၾကည္သာသာပင္ ေရႊဆူးႏွင္းကိုၿပံဳးရယ္ျပေနသၫ့္ ဟန္ေနြႏြံကိုျမင္ေတြ့လိုက္ရေတာ့ စိတ္ေပါ့ပါးစြာသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ေရႊဆူးႏွင္းအထင္မွားတာျဖစ္မွာပါလို႔ေတြးရင္း ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတဲ့ဟန္ေနြႏြံအား ျပန္လည္ၿပံဳးျပလိုက္ေလသည္။
" ေဒါက္တာ ျပန္ေတာ့မလို႔လား..... "
" မဟုတ္ဘူး ညီမေလး..... လကၤာနဲ႔အျပင္သြားဖို႔ေစာင့္ေနတာ "
ၿပံဳးရႊင္စြာေမးလာတဲ့ဟန္ေနြႏြံစကားကို ေရႊဆူးႏွင္းပံုမွန္အတိုင္းပင္ ျပန္လည္စကားေျပာဆိုေပးသည္။ လကၤာသံုအခ်စ္ကိုပိုင္သြားသူရယ္လို႔ ေရႊဆူးႏွင္းမနာလိုမျဖစ္မိဘဲ ညီမေလးတစ္ေယာက္လိုသာမွတ္ယူခဲ့သည္။
" ေၾသာ္..... ဟန္နီက အက်ႌလဲေနတာလား ေဒါက္တာ "
" ဟုတ္တယ္..... ဒါနဲ႔ညီမေလး အစ္မကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာပါ..... ေဒါက္တာဆိုတာက အဆင္မေျပလို႔ "
" ဟုတ္ ဒါဆို မဆူးႏွင္းလို႔ေခၚမယ္ေနာ္..... ဟန္နီလည္း အဲလိုပဲေခၚတယ္ဆိုေတာ့ "
" အဆင္ေျပတယ္မလား မဆူးႏွင္း..... "
ေရႊဆူးႏွင္းေခါင္းညိတ္ျပလာၿပီး အဆင္ေျပပါတယ္ဆိုတာကို အသံတိတ္ေလးအၾကၫ့္ျဖင့္ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ ထူးဆန္းစြာၿပံဳးေနၿမဲျပံဳးေနခဲ့ၿပီး ဧၫ့္ခန္းဘက္မွာသြားထိုင္ေနေလသည္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ရီမုတ္ေတြကိုကိုင္ထားကာ ခ်န္နယ္လိုင္းေတြကို ဟိုဟိုဒီဒီေရႊ့ေျပာင္းကာထိုင္ၾကၫ့္ေနသည္။
" လကၤာ ၿပီးၿပီလား "
" အင္း "
အေပၚထပ္ကဆင္းလာတဲ့အသံကိုနားစြင့္ေနမယ့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္လံုးအၾကၫ့္ေတြကေတာ့ တီဗီဖန္သားျပင္ဆီကေနမေရြ့ဘဲရိွေနေခ်သည္။ တီဗီရီမုတ္ကိုကိုင္ထားတဲ့လက္ဟာ အေၾကာေတြထင္းလာတဲ့အထိျဖစ္ေနေပမဲ့ မသြားပါနဲ႔လို႔ေတာ့ လကၤာသံုကိုတားျမစ္ကာလွမ္းမဆြဲခဲ့ေပ။ ထြက္သြားတဲ့ေျခသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားခ်ိန္ထိ ဧၫ့္ခန္းထဲမွာမလႈပ္မယွက္ထိုင္ေနမိသည္။
" သဝန္တိုလိုက္တာ ဟန္နီရယ္..... "
............................................................
အျပင္ထြက္လာေတာ့လည္း ခဏတာေတာ့မြန္းက်ပ္ေနရျခင္းကေန လြတ္ေျမာက္လာသလိုခံစားရသည္။ အထပ္ျမင့္စားေသာက္ဆိုင္မွာစားေသာက္ရင္း မွန္ေတြႏွင့္ကာရံထားတဲ့အတြက္ အျပင္ကေမွာင္ရီပ်ိဳးစျမင္ကြင္းေတြကို လကၤာသံုတိတ္ဆိတ္စြာေငးေနမိသည္။ တျခားေသာတိုက္ေတြဆီမွမီးေရာင္ေတြရယ္ ျပာရီေမွာင္လာတဲ့ေကာင္းကင္အေရာင္ရယ္ကို ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲေငးေမာေနမိတာ။
" လကၤာ ခံတြင္းမေတြ့လို႔လား "
ေက်ာက္ပုဇြန္အသားကိုလွီးေနရင္း ေရႊဆူးႏွင္းေမးလာတဲ့အတြက္ လကၤာသံုရွမ္ပိန္တစ္ငံုေသာက္ကာၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲမွာဓားႏွင့္ခက္ရင္းကိုျပန္ကိုင္ကာ ေက်ာက္ပုဇြန္အသားကို သင့္ေတာ္ရံုလွီးျဖတ္ေနလိုက္သည္။
" ဘယ္အခ်ိန္ထိ တိုက္ခိုက္ေနရဦးမလဲ စဉ္းစားေနတာ "
ထိုစကားကိုခပ္ေတြးေတြးေျပာၿပီး ခက္ရင္းျဖင့္လွီးျဖတ္ထားတဲ့ပုဇြန္အသားကို ပါးစပ္ထဲထၫ့္ကာခပ္သာသာဝါးလိုက္ခဲ့သည္။ လကၤာသံုစကားေၾကာင့္ ပုဇြန္အသားအားလွီးေနတဲ့ေရႊဆူးႏွင္းလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ လက္ေတာ့ခဏတန႔္သြားမိသည္။ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ေရႊဆူးႏွင္းရဲ့အံ့ၾသရိပ္ေတြေၾကာင့္ သေဘာက်စြာၿပံဳးခ်င္မိတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြသန္းေနသည္။
" ႏုတ္မထြက္ေသးပါဘူး ဒီတိုင္းေတြးမိလာလို႔ "
ရွမ္ပိန္ပုလင္းကိုလွမ္းယူၿပီး ဖန္ခြက္ရွည္ထဲငွဲ႔ထၫ့္ေနလိုက္တဲ့ လကၤာသံုစကားေတြကို ေရႊဆူးႏွင္းဘာမ်ွမတံု႔ျပန္ေသးေပ။ လွီးလက္စပုဇြန္အသားကိုသာလွီးေနၿပီး ေဆာ့စ္အႏွစ္ျဖင့္လိုက္တို႔ကာ ေရႊဆူးႏွင္းအရင္စားႏွင့္လိုက္သည္။
" ဒီအခ်ိန္မွာ နင္ႏုတ္ထြက္လို႔မျဖစ္ေသးဘူး..... ကိုကိုေျပာသလိုပဲ..... ငါတို႔မိဘေတြစခဲ့တဲ့ကိစၥကို အရင္ၿပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ရဦးမယ္ လကၤာ "
အသားလွီးေနတဲ့လကၤာသံုကိုေျပာေနရင္း ေရႊဆူးႏွင္းရွမ္ပိန္ခြက္အားယူကာ ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့ကာတစ္ငံုေသာက္ေနသည္။
" အင္း သိတယ္ "
" ဒါဆိုရင္ ေလာေလာဆယ္ေမ့ထားလိုက္ဦး..... နင္ႏုတ္ထြက္လိုက္တာနဲ႔ အဖြဲ႔ကလူေတြေရာ နင့္ကိုေရာလုပ္ႀကံႏိုင္တယ္..... ငါတို႔ေတြက ဒီအခ်ိန္မွာေပ်ာ့ညံ့ေနလို႔မျဖစ္ေသးဘူး ငါကိုယ္တိုင္လည္းမိသားစုထဲဆက္ေနျဖစ္တာ အဲဒါေတြေၾကာင့္ပဲ "
" စိတ္မပူပါနဲ႔ ဒီကိစၥေတြအားလံုးအဆင္ေျပမွ အနားယူဖို႔စဉ္းစားမွာ "
ရွမ္ပိန္ခြက္ကိုသာကိုင္ထားၿပီး အေဝးကိုေငးရီေနတဲ့လကၤာသံုစကားေၾကာင့္ ေရႊဆူးႏွင္းသက္ျပင္းခ်ရံုသာတတ္ႏိုင္သည္။ ကုန္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ရွမ္ပိန္ခြက္ထဲအား ရွမ္ပိန္အနည္းငယ္ျပန္ျဖၫ့္ရင္း စိတ္ေမာစြာပင္ ေရႊဆူးႏွင္းေသာက္လိုက္သည္။ ကိုယ္စီၿငိမ္သက္ေနတဲ့အေတြးေတြထဲမွာေတာ့ တူညီတဲ့အေတြးကိုယ္စီရိွေနခဲ့ၾကသည္။
ကေလးဘဝကတည္းက အသက္ႏွင့္ရင္းရမယ့္ ရႈပ္ေထြးေပြလီတဲ့အလုပ္ေတြကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေလးေတြရိွဖူးသည္။ သာမန္လူငယ္ဘဝကို သက္ေတာင့္သက္သာေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးယဉ္အေတြးေတြရိွခဲ့သည္။ လြတ္လပ္တဲ့ဘဝတစ္ခုမွာေနခ်င္တဲ့ လွပသိမ္ေမြ့မယ့္အိပ္မက္ေလးေတြမက္ခ်င္မိသည္။ ထိုအေတြးေတြအားလံုးဟာ လကၤာသံုတစ္ေယာက္တည္းတင္မဟုတ္ဘဲ ေရႊဆူးႏွင္းကိုယ္တိုင္လည္းလိုလားေနသၫ့္ ဆႏၵေလးေတျြဖစ္သည္။
" ငါေလ..... အားလံုးေတြၿပီးသြားရင္ နင္နဲ႔အတူသြားခ်င္တဲ့ေနရာရိွတယ္..... "
ေရႊဆူးႏွင္းဆီမွၾကားရေသာစကားေၾကာင့္ လကၤာသံုစိတ္ဝင္စားစြာၾကၫ့္လာၿပီး အံ့အားသင့္ဟန္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္။
" ဘယ္ေနရာလဲ "
" ပင္လယ္ဘက္က တံငါရြာေလးေတြဆီ "
တံငါရြာေလးဆိုေသာစကားကိုၾကားၿပီး လကၤာသံုပိုမိုအံ့အားသင့္သြားရသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းစိတ္ကူးထဲမွေနရာကိုလည္း အတူေရာက္ဖူးခ်င္လာ၍ စိတ္ဝင္စားစြာထပ္ေမးမိသည္။
" တံငါရြာကို ဘာလုပ္ဖို႔လဲ "
" ေန့ေရာညေရာငါးဖမ္းမလို႔..... နင္နဲ႔အတူငါးထိုင္မ်ွားခ်င္တယ္ "
" စိတ္ကူးကလည္း အသက္သတ္ဖို႔ျပန္ပဲလား "
လကၤာသံုစေနာက္သလိုေရာ အတည္လိုေရာေမးလိုက္ေတာ့ ေရႊဆူးႏွင္းသေဘာတက်ရယ္ေနသည္။ လက္ထဲကရွမ္ပိန္ခြက္ကိုကိုင္ထားရင္း ပန္းကန္ထဲကကုန္လုေနတဲ့ေက်ာက္ပုဇြန္အား ေရႊဆူးႏွင္းၫြန္ျပလိုက္ၿပီးမွ စကားထပ္ဆက္သည္။
" ပင္လယ္ဘက္မွာ ပုဇြန္ေတြငါးေတြေပါတယ္ေလ..... ေရခဲမရိုက္ထားေတာ့ ပိုစားေကာင္းမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား "
" နင္ဆရာဝန္မလုပ္နဲ႔ေတာ့ "
" ဘာလဲ ငါးေပးဖမ္းၿပီး ဆိုင္ဖြင့္စားရမလား..... ငါကဟင္းခ်က္ေတာ္တယ္ေနာ္ တကယ္လုပ္မွာ "
ဟင္းခ်က္ေတာ္တယ္ဆိုတဲ့စကားမွာ ေသာက္လက္စရွမ္ပိန္ခြက္အားကိုင္ထားလ်က္ လကၤာသံုထူးဆန္းစြာၾကၫ့္လာသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းကေတာ့ ထိုအၾကၫ့္ေတြကိုျမင္တဲ့အခါ ပိုလို႔သေဘာတက်ရယ္ေလေတာ့သည္။
" ငါတကယ္ဟင္းခ်က္ေတာ္တာပါ "
" တူးသြားတဲ့ဟင္းေတြလား ဆူးႏွင္း "
" နင္တကယ္ေနာ္..... ငါ့လက္ရာကိုစားမိမွ ထပ္ခ်က္ပါမေတာင္းဆိုမိေစနဲ႔ "
လကၤာသံုမ်က္ခံုးပင့္မိမတက္ ေရႊဆူးႏွင္းစကားေတြကို မယံုခ်င္သေယာင္ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။ ေရႊဆူးႏွင္းကေတာ့ ကိုယ့္စကားႏွင့္ကိုယ္သေဘာက်ကာ ရယ္လို႔သာေနေလသည္။ ရွမ္ပိန္ေသာက္ေနတဲ့လကၤာသံုကေတာ့ ေရႊဆူးႏွင္းၾကားသာရံု ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္ေသးသည္။
" ေဆးျပန္ကုေပးႏိုင္ရင္ စားေပးမယ္ "
........................................................
VOCÊ ESTÁ LENDO
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
