လူမမာစာေတြႏွင့္ေဆးေတြကိုမုန္းလွေသာ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ေဆးေသာက္ၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္းထဲမွဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ကာ ေဒသအခြဲမွဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ငယ္ေတြတင္ျပသမ်ွကို ဗီဒီယိုေကာလ္ျဖင့္နားေထာင္ၿပီး လိုအပ္တဲ့အမိန႔္ကိုေပးေနေလသည္။
ဒီေန့မွအိမ္ျပန္သြားေသာေရႊဆူးႏွင္းႏွင့္ အျပင္တခဏထြက္သြားေသာဟန္ေနြႏြံတို႔မရိွခင္ သံုးရက္မ်ွလစ္ဟင္းသြားေသာလုပ္ငန္းေတြကို လကၤာသံုျပန္လည္စီမံေနရသည္။ တစ္ဖက္ကယွဉ္ၿပိဳင္ဘက္ေတြဟာ အၿမဲတမ္းအနားေနလိမ့္မည္မဟုတ္၍ လကၤာသံုအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ဂိုဏ္းေလးကို ေနာက္က်လစ္ဟင္းသြားေစလို႔မျဖစ္ေပ။
ေရႊခက္စိမ္းလုပ္ငန္းစုႏွင့္ က်ားရိုင္းဂိုဏ္းတို႔ေကာင္းစြာလည္ပတ္ႏိုင္ေရးဟာ လကၤာသံုပခံုးေပၚမွာတာဝန္အျဖစ္ရိွေနသည္။ ဖခင္မဆံုးခင္ကတည္းက ေလ့လာခဲ့ရေသာအလုပ္မွသည္ ကိုယ္တိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ရသၫ့္ယေန့အထိ လကၤာသံုလစ္ဟင္းခဲ့မိတာ ကားတိုက္မႈၿပီးလ်ွင္ ယခုဟာဒုတိယအႀကိမ္ျဖစ္ေခ်သည္။ ထိုထက္ပိုလစ္ဟင္းလို႔မျဖစ္ဟူေသာအေတြးက လကၤာသံုေနာက္မွာရိွေနမယ့္ မိသားစုေတြကိုေတြးမိတိုင္း အသိျပန္ျပန္ဝင္လာေစသည္။
" တကယ္ပဲ ! ဟန္နီ..... ရွင္ခဏအၿငိမ္မေနတတ္ဘူးလား "
ေနာက္ေက်ာဘက္ဆီမွအလိုမက်သံေၾကာင့္ လကၤာသံုေနာက္လွၫ့္ၾကၫ့္မိသည္။ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အသံႏွင့္ အခန္းထဲဝင္လာသံကိုၾကားေပမဲ့ ေရႊခက္စိမ္းလုပ္ငန္းတိုင္းရဲ့ ေငြလည္ပတ္မႈစာရင္းေတြကိုအာရံုစိုက္ေနရ၍ ဟန္ေနြႏြံအလိုမက်သံၾကားမွသာလွၫ့္ၾကၫ့္ျဖစ္သည္။
" သံုးရက္ရိွၿပီ "
စကားစခပ္တိုတိုျဖင့္ ဟန္ေနြႏြံထံမွအၾကၫ့္လႊဲကာ လကၤာသံုျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေဒါသယွက္ေသာအၾကၫ့္တစ္ခုက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာေရ႔ွတိုးလာေလသည္။
" ရွင္အခုမွ သတိရတာႏွစ္ရက္ပဲရိွေသးတာေနာ္..... ဟန္နီ ရွင္ေခါင္းမာေနရင္ ရွင့္လူကိုဖုန္းဆက္ရလိမ့္မယ္ "
" ဘယ္သူလဲ ? "
အေရးမလုပ္ေသာမ်က္ႏွာေဘးတေစာင္းေလးအား ဟန္ေနြႏြံေငးၾကၫ့္ရင္း ျပန္ေမးလာေသာစကားအတြက္ ျပန္ေျဖရန္ခဲယဉ္းသြားမိသည္။ ဘာေၾကာင့္ ရွင့္လူရယ္လို႔ေျပာမိတယ္မသိေသာ မိမိပါးစပ္အား ဟန္ေနြႏြံရိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ ဂရုမစိုက္စြာေနေနေသာလကၤာသံုကေတာ့ လက္ေတာ့ပ္ဟာအရာရာျဖစ္ေနသည္။
" ဆူးႏွင္းလား..... "
အလုပ္လုပ္ေနရင္းမွေမာ့ၾကၫ့္လာေသာ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေတြဟာ ေမးလိုက္ေသာစကားႏွင့္အတူ ဟန္ေနြႏြံထံေရာက္လာခဲ့သည္။ အနက္ေရာင္လက္ရွည္ကိုမွ အေပၚကအေနြးထည္ဆင္စြယ္ေရာင္အပါးေလးကို ျပန္ထပ္ဝတ္ထားေသာလကၤာသံုဟာ ဒီေန့က်မွပိုၾကၫ့္လို႔ေကာင္းေနသလားလို႔ ဟန္ေနြႏြံေတြးလိုက္မိသည္။
" ထားလိုက္ေတာ့ ဟန္နီ..... ရွင္ေတာင္ေနႏိုင္ေသးတာပဲ စိတ္မပူေတာ့ဘူး "
လႊတ္ကနဲထြက္သြားေသာစကားကို ဟန္ေနြႏြံျပန္မရုပ္သိမ္းခ်င္ေတာ့ဘဲ လကၤာသံုအခန္းထဲကေနသာထြက္လာဖို႔ေတြးမိသည္။ ဟန္ေနြႏြံမျမင္လိုက္ေသာ အံ့ၾသသြားတဲ့အရိပ္အေယာင္ေလးကေတာ့ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာ မယံုႏိုင္ျခင္းေတြႏွင့္အတူျဖစ္ေပၚသြားသည္။
ဒဏ္ရာေတြကနာေနေသးေပမဲ့ အလုပ္ေဇာကပ္ၿပီးလုပ္ေနသည္မို႔ နာက်င္ရေကာင္းမွန္းသတိမရမိခဲ့ေခ်။ ထြက္သြားေသာေက်ာျပင္ေလးရဲ့စကားၾကားမွ ေပ်ာ့ညံ့စြာနာက်င္လာတဲ့ဒဏ္ရာေတြႏွင့္အၿပိဳင္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားခဲ့သျဖင့္ အခုန္ျမန္လာတဲ့ရင္ဘတ္အားသတိထားမိခဲ့သည္။
" မေနႏိုင္ပါဘူး ႏြံ..... အႏၲရာယ္ထဲမဆြဲေခၚခ်င္လို႔ ေနႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနတာပါ "
စကားသံေတျြပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့အခါ လကၤာသံုရဲ့လက္ေခ်ာင္းသြယ္လ်လ်ေတြက လက္ေတာ့ပ္ကီးဘုတ္ဆီမွာအလုပ္မ်ားေနေတာ့သည္။ ထြက္သြားေသာေက်ာျပင္အား ထြက္ၿပီးမတားျမစ္မိသလို ထြက္မသြားပါနဲ႔လို႔လည္းမဆြဲရက္ခဲ့ေပ။
မတူညီတဲ့ဘဝမွန္း ေမ့ေလ်ာ့သြားတာပါ ႏြံ.....
..........................................................
အဝတ္အစားအသစ္လဲကာ အေပၚထပ္ကေနဆင္းလာေသာသူမအား ဟန္ေနြႏြံေငးေမာၾကၫ့္ေနသည္။ သူမဟူေသာအမ်ိဳးသမီးေလးက မိႈင္းပ်ေသာအနက္ႏုေရာင္ရွပ္အက်ႌကို အနက္ေရာင္စတိုင္ေဘာင္းဘီျဖင့္ဝတ္ထားၿပီး ေျခလွမ္းေတြကေအးစက္သိမ္ေမြ့စြာဆင္းလာသည္။
ေလွကားထစ္ရဲ့ေအာက္ထပ္မွာေစာင့္ေနၾကသၫ့္ လက်ာ္ရွင္ထံကို လကၤာသံုအၾကၫ့္ပို႔ကာ တံတိုင္းကိုေတာ့ ေနရစ္ခဲ့ဖို႔ခပ္တိုးတိုးအမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ သာမန္အစည္းအေဝးတစ္ခုမွာ သူမေကာင္းစြာရိွေနေသးေၾကာင္းကို ေရႊခက္စိမ္းလုပ္ငန္းစု၏ရွယ္ယာရွင္ေတြကို လကၤာသံုမ်က္ႏွာျပရမၫ့္ပြဲျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ မလိုအပ္ေသးေသာအခ်ိန္မွာ တံတိုင္းကိုအနားေပးသၫ့္အေနျဖင့္ စံအိမ္မွာသာေစာင့္ေနဖို႔ကို လကၤာသံုအမိန႔္ေပးခဲ့သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ကားအသင့္ျဖစ္ပါၿပီ "
ဒီေန့အဖို႔ ကားေမာင္းပို႔ရမၫ့္သူဟာ တံတိုင္းေနရာမွာခဏတာဝန္ယူရသၫ့္ သီဟာကြၽန္းဆိုေသာမိန္းကေလးျဖစ္ေခ်သည္။ လက္ရဲဇက္ရဲအဖြဲ႔ဝင္ေတြထဲမွာ တန္းျမင့္ေနရာမွာရိွေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟုလည္းေျပာလို႔ရသည္။
" ကြၽန္း..... အစည္းအေဝးၿပီးရင္ ဂိုေဒါင္ရံုေတြဘက္ အေျခအေနသြားစစ္မယ္ "
စံအိမ္ထဲကေနထြက္လာရင္းမွ သီဟာကြၽန္းဆိုေသာမိန္းကေလးကို လကၤာသံုတစ္ခါတည္းအမိန႔္ေပးေနသည္။ ဒဏ္ရာေၾကာင့္နားေနရသၫ့္ငါးရက္မွာ ဂိုေဒါင္ထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ပစၥည္းေတြကို သူမတစ္ခ်က္ေတာ့စစ္ေဆးရမည္။ အမွားအယြင္းကင္းေအာင္လုပ္ႏိုင္မွ သူမရဲ့က်ားရိုင္းဂိုဏ္းကေရရွည္တည္ၿမဲမွာျဖစ္သလို အေယာင္ျပထားသၫ့္လုပ္ငန္းစုသည္လည္း သက္ဆိုးရွည္ေနမွာျဖစ္သည္။
အလုပ္ကိုတိက်စြာလုပ္တတ္ေသာ လကၤာသံုထံမွာ အမွားအယြင္းကင္းေသာလက္ေအာက္ခံမ်ားသာလိုအပ္သည္။ တစ္ခြန္းထက္ပိုမေျပာရေအာင္ တိက်ေသခ်ာသၫ့္လူမ်ိဳးကိုသာလ်ွင္ အနီးကပ္လူအျဖစ္သူမေရြးခ်ယ္တတ္သည္။ ၿပီးျပၫ့္စံုေသာသူမအတြက္လိုအပ္တာ တိက်ေသခ်ာတဲ့လက္ေအာက္ခံတပၫ့္ေတျြဖစ္လို႔ လြဲေခ်ာ္ခဲ့သၫ့္အလုပ္ေတြရိွခဲေလသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ နယ္စပ္မွာသစ္ခြေသြးတို႔နဲ႔ ျပႆနာနည္းနည္းရိွေနတယ္တဲ့ "
ယခုအခ်ိန္မွာ လကၤာသံုစီးလာေသာကားအနက္ေရာင္ဟာ ေရႊခက္စိမ္းလုပ္ငန္းစု၏အစည္းအေဝးအတြက္ ကုမၸဏီကိုသြားရာလမ္းမွာတေရြ့ေရြ့ေမာင္းႏွင္လာသည္။ ကားေနာက္ခန္းမွာထိုင္ေနေသာ လကၤာသံုရဲ့အာရံုေတြကေတာ့ လက္ေတာ့ပ္မ်က္ႏွာျပင္ထက္မွ ေရႊခက္စိမ္း၏လုပ္ငန္းခြဲမ်ားမွရွယ္ယာေဈးေတြဆီေရာက္လို႔ေလသည္။
ကားေမာင္းသူေဘးမွခံုတြင္လိုက္လာေသာ လက်ာ္ရွင္မွာ နယ္စပ္ကဆက္သြယ္လာသူရဲ့သတင္းစကားကို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူထံတင္ျပလိုက္ေတာ့ တည္ၿငိမ္ေအးစက္ေသာမ်က္ႏွာကိုျမင္ေတြ့လိုက္ရသည္။ ေပါင္ေပၚတင္ထားေသာလက္ေတာ့ပ္ကိုအရင္ပိတ္ၿပီး ေဘးကေနရာလြတ္မွာခ်ကာ လက်ာ္ရွင္တင္ျပလာေသာကိစၥအားမစီမံခင္ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးဟာေအးစက္စြာေကြးၫြတ္သြားသည္။
" သူတို႔ဘက္က ဘယ္လိုလာၿငိတာလဲ "
ညာလက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ေပါင္ေပၚတြင္ယွက္တင္ထားေသာဘယ္လက္အား ျဖည္းညင္စြာလႈပ္ရွားထိခတ္ေနသည္။ လကၤာသံုထံမွထြက္ေပၚလာေသာစကားသံဟာ ကားတစ္စီးလံုးကိုေအးခဲေစႏိုင္ေအာင္ ေအးစက္ေသာခံစားခ်က္ေတြကိုေပးေနေလသည္။
" အဖြဲ႔ငယ္ေလးက အရင္ေသနဂၤတို႔နဲ႔ ထိေတြ့မႈစျဖစ္တာပါ..... အဲဒါကို သစ္ခြေသြးအဖြဲ႔ကေရာက္လာတယ္ ေနရာကလည္း သူတို႔ပိုင္နက္နဲ႔နီးေနေတာ့ "
" ရၿပီ ! ေသြးဇုန္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္ အဲဒီနယ္ေျမတဝိုက္ကိုထိန္းခိုင္းထားရမယ္ "
" ၿပီးရင္ အဲဒီမွာေသခ်ာအလုပ္မလုပ္တဲ့သူကိုပါ တစ္ခါတည္းဖယ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြဒုကၡမေရာက္ခင္ "
ေဒါသသံဟုဆိုရန္ခက္ေသာစကားသံက လကၤာသံုမ်က္ဝန္းလိုပင္ အလြန္တရာတည္ၿငိမ္လွသည္။ ေသြးေရာင္လႊမ္းစျပဳလာေသာႏႈတ္ခမ္းဟာ ေအးစက္ျပတ္သားေသာအမိန႔္ကို လိုလ်ွင္လိုသလိုေစစားႏိုင္ေသးျပန္သည္။ ေလးနက္လွေသာမ်က္ႏွာထက္မွာ ေသြးဆာေနေသာက်ားရိုင္းတစ္ေကာင္၏မာန္မ်ိဳး ထင္ဟပ္လို႔ေနတာကိုေတာ့ ကားအေရ႔ွခန္းမွမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္လံုးသတိျပဳမိသည္ဆိုပါလ်ွင္။
ထိုသို႔ အမွားအယြင္းအတိမ္းအေစာင္းမခံေသာ အလုပ္မွာျပတ္သားတတ္သၫ့္ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ႏွလံုးသားေရးရာမွာေတာ့ ျပတ္သားရန္ခဲယဉ္းရွာေလသည္။ ယံုၾကည္ရဖို႔မေသခ်ာေသာလူတစ္ေယာက္ထံ မ်က္စိစံုမိွတ္တိုးဝင္ရင္း ဒဏ္ရာေတြခင္းေသာလမ္းကို မၾကာမီေရြးခ်ယ္မိေတာ့မၫ့္သူဟာ ထိုမ်ျွပတ္သားလွေသာ က်ားရိုင္းမေလး လကၤာသံုပင္ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္ေသာ္။
..........................................................
ေန့လယ္ကတည္းကထြက္သြားၿပီး ေမွာင္ရိပ္သန္းလာသၫ့္တိုင္ျပန္မေရာက္ေသးေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကားေလးအားေစာင့္ရင္း အိမ္ထဲဘက္ကိုႏြံျပန္ဝင္လာမိသည္။ စိတ္ဂဏွာမၿငိမ္စြာေလ်ွာက္ေနတဲ့ႏြံကို ထိုအမ်ိဳးသမီးတပၫ့္ေတြကေတာ့ မ်က္စိေနာက္လာလို႔ထင္ပါရဲ့ ေခါင္းတခါခါျဖင့္တီးတိုးေျပာေနခဲ့ၾကသည္။
" အစ္မတံတိုင္း ! ခဏေလး "
အျပင္ခဏထြက္သြားၿပီးျပန္ဝင္လာေသာ တံတိုင္းကို ႏြံလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ဖုန္းေျပာေနရင္းလွၫ့္ၾကၫ့္လာသည္။
" ဟုတ္ ေျပာပါမမေလး..... သိၿပီ အစ္မလက်ာ္ ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုေသြးဇုန္ေတာ့လူေခၚၿပီးထြက္သြားၿပီ "
တစ္ဖက္ကိုဖုန္းေျပာလက္စႏွင့္မို႔ ႏြံေစာင့္ရင္းနားစြင့္လိုက္ေတာ့ ေန့လယ္ကသူမႏွင့္အတူလိုက္သြားပါတဲ့ လက်ာ္ရွင္ထံကျဖစ္ေန၍ ကိုယ္တိုင္မသိေသာသက္ျပင္းေလးခ်မိသြားသည္။
" ဒါဆို ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ အစ္မလက်ာ္ "
" ဟို မမေလး..... ေခါင္းေဆာင္က ခဏေနျပန္လာပါေတာ့မယ္ ထမင္းမစားေသးဘဲမေနပါနဲ႔ "
ေမးမၫ့္စကားကိုႀကိဳေျပာလိုက္ေသာတံတိုင္းေၾကာင့္ သူခိုးလူမိသြားသလိုမ်ိဳး ႏြံစိတ္ထဲေနရခက္လာသည္။ တမင္တကာေစာင့္ေနတာေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ ထမင္းမစားျဖစ္ဘဲေယာက္ယက္ခတ္မိတာအမွန္မို႔ ဟန္ကိုယ္ဖို႔ျငင္းခ်က္ထုတ္ရန္စကားရွားေနသည္။
" ေခါင္းေဆာင္သိရင္ စားဖိုေဆာင္အဖြဲ႔ကသူေတြ အျပစ္ေပးခံရလိမ့္မယ္ မမေလး..... ထမင္းစားလိုက္ပါ "
သူမလက္ေထာက္လို႔မေျပာရေအာင္ စကားေျပာပံုကခပ္ဆတ္ဆတ္ႏွင့္ အသက္မပါစြာေျပာေနသၫ့္တံတိုင္းကို ႏြံဘာမျွငင္းကာမေျပာလိုေတာ့ေပ။ အျပစ္ေပးခံရမည္ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ စားဖိုေဆာင္မွသူေတြကိုေတာ့ ႏြံနည္းနည္းေလးသနားမိသည္။ ဟည္းထေနေသာအျပင္အဆင္ရိွတဲ့စံအိမ္မွာ လစာေကာင္းေကာင္းရေပမဲ့ သူတို႔အဖို႔လည္းဓားသြားေပၚလမ္းေလ်ွာက္ေနရသလိုပင္။
" သူကအဲဒီလိုလုပ္ေနက်ပဲလား "
သူ႔ေနရာသူယူကာရပ္ေနတဲ့တံတိုင္းကို နဂိုေနရာမွာတင္ရပ္ေနေသာႏြံတစ္ေယာက္ သိလိုစိတ္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္။ အမွန္တကယ္ ဆိုးဝါးသလားဆိုျခင္းထက္ စာနာစိတ္မရိွသလားလို႔သိခ်င္တာက ႏြံစိတ္ထဲမွာအေလးသာေနသည္။
" သူကဘယ္လိုလူလဲ "
" ကြၽန္မမေျဖႏိုင္ပါဘူး မမေလး..... ေခါင္းေဆာင္ကို တိုက္ရိုက္ေမးလိုက္ပါ "
လိုခ်င္ေသာအေျဖကိုမရတဲ့အခါ ႏြံစိတ္ထဲမွာအလိုလိုခံျပင္းလာသည္။ လက္ေထာက္တစ္ေယာက္ကပင္ ရိုးရွင္းေသာအေျဖကိုမေပးခ်င္ရေအာင္ ႏြံေမးခြန္းကေလးနက္ေနခဲ့သလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ထိုအမ်ိဳးသမီးကပင္ အလြန္တရာရက္စက္ေနခဲ့ေလသလားဟုေတြးမိသည္။
ဟန္ေနြႏြံအေတြးႏွင့္ဆန႔္က်င္ဘက္၌ေတာ့ လကၤာသံုသည္ေသြးေအးရက္စက္ကာျပတ္သားသၫ့္တိုင္ သူမကိုအားကိုးေနရသၫ့္မိသားစုေတြကိုကာကြယ္ေပးေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ဟု တံတိုင္းဘက္ကေတြးေနခဲ့သည္။
ေခါင္းေဆာင္ကိုအထင္အျမင္လြဲေနေသာမမေလးကို တံတိုင္းအေနျဖင့္ရွင္းျပသည္ထက္ ေခါင္းေဆာင္ကိုယ္တိုင္ရွင္းျပသည္က ပိုသင့္ေတာ္မည္လို႔ထင္ေလသည္။ ေခါင္းေဆာင္မေျပာလိုေသာအေျခအေနႏွင့္ ေျပာျပအသိေပးလိုေသာစကားေတြကို တံတိုင္းအေနျဖင့္မသိေသာေၾကာင့္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္သလိုျဖစ္မွာစိုးတာလည္းပါသည္။
ထိုအခ်ိန္ ၿခံက်ယ္ထဲကိုဝင္လာတဲ့ကားအနက္ေရာင္တစ္စီးဟာ မီးေရာင္စူးစူးကိုမိွတ္လ်က္ကားစက္သတ္လိုက္သည္။ ဒဏ္ရာေကာင္းကာစအေျခအေနမွာ အလုပ္ဒဏ္ေတြကထပ္ပိေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေသာဟန္ရိွေနသၫ့္ လကၤာသံုဟာ စံအိမ္ဆီကိုေျခတစ္လွမ္းခ်င္းဦးတည္ဝင္လာေနသည္။ အေနာက္ကေနကပ္ေလ်ွာက္လာတဲ့ လက်ာ္ရွင္လက္ထဲမွာေတာ့ အေရအတြက္ကန႔္သတ္ထားတဲ့ဂိမ္းစက္ပံုးပါလာေလသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ "
စံအိမ္ရဲ့ပထမဆံုးလံုၿခံဳေရးေနရာမွတပၫ့္တစ္ေယာက္က လကၤာသံုကိုျမင္သည္ႏွင့္ႏႈတ္ဆက္လာသည္။ က်န္ေသာလူအသီးသီးကလည္း ေခါင္းေတြၫြတ္ကာအရိုအေသေပးၿပီး တညီတညာတည္းႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ထမင္းစားခန္းကိုဦးတည္ေနတဲ့ ဟန္ေနြႏြံေျခလွမ္းေတြက ထိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကေသာအသံေတြေၾကာင့္ ေလ်ွာက္ေနရင္းကရပ္တန႔္တံု႔ဆိုင္းသြားခဲ့သည္။
ရွင္ျပန္ေရာက္လာၿပီပဲ.....
စကားသံေတြနားထဲဝင္ေနေပမဲ့ ရပ္ေနတဲ့ေနရာကေနမေရြ့သလို ေနာက္လွၫ့္လိုက္ဖို႔လည္း ႏြံတြန႔္ဆုတ္ေနသည္။ ထိုေနရာေလးမွာပင္ရပ္လ်က္ အနားေရာက္လာမယ့္သူမေျခသံကိုသာ မလႈပ္မယွက္နားစြင့္မိသည္။ တိုးတိတ္စြာေလ်ွာက္လာမယ့္ေျခလွမ္းႏွင့္ ေအးစက္စက္စကားသံရယ္ သူမကိုယ္ေငြ့ေလးေရာက္လာခ်ိန္အထိ ႏြံစိတ္ရွည္ရွည္ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့သည္။
" အခုမွ ထမင္းစားရမွာလား ႏြံ "
ရွင္ဟာေလ ဂရုမစိုက္တတ္ဘဲဂရုစိုက္ျပေနတာပဲ ဟန္နီ.....
..........................................................
ESTÁS LEYENDO
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
