ဖုန္းကိုကိုင္ရင္းေငးငိုင္ေနေသာ လကၤာသံုစိတ္ထဲမွာ ထိုေကာင္မေလးေနမ်ားေကာင္းရဲ့လားလို႔ ေတြးပူေနမိေလသည္။ အိမ္ကေနထြက္သြားတာ တစ္ပတ္ရိွၿပီျဖစ္ကာ သူ႔မိဘအိမ္ကိုျပန္ေရာက္တဲ့ေန့မွစလို႔ ဝယ္ေပးထားေသာ အနက္ေရာင္ကားေလးက ၿခံအျပင္မထြက္လာတာ တစ္ပတ္ျပည့္ၿပီျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္ လႊတ္ထားေသာလူယံုဆီမွ ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ ဖုန္းခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္ခဲ့သည္။ ၫွိုးငယ္ေနေသာမ်က္ႏွာထက္၌လည္း ၾကည္လင္ေသာအၿပံဳးတို႔ထင္ရွားလာကာ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ တစံုတစ္ေယာက္အလာကို ေစာင့္ေနမိေတာ့သည္။ အရိပ္အေယာင္မျမင္ရေသာ အနက္ေရာင္ကားေလးက ဤအိမ္ကိုျပန္လာေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ "
အခန္းတံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူ အခန္းထဲဝင္လာေသာလက်ာ္ရွင္အား လကၤာသံုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၾကည္လင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္ လက်ာ္ရွင္ကမ္းေပးလာေသာ လက္မွတ္ထိုးေပးရမည့္ ပေရာဂ်က္အသစ္ဖိုင္အား လွမ္းယူလိုက္ၿပီး။
" ထူးဝင့္ဇာလြင္ကိစၥအဆင္ေျပသြားပါၿပီ "
လက်ာ္ရွင္ေျပာတာကိုနားေထာင္ရင္း လက္မွတ္ထိုးေနတဲ့ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ေအးစက္စက္ၿပံဳးလိုက္ခဲ့သည္။ ေငြနံ႔မႀကိဳက္ေသာလူတစ္ေယာက္ရဲ့အထက္မွာ ေငြနံ႔ႀကိဳက္တဲ့သူမရိွဘူးလို႔မထင္ေပ။
" ျပစ္ခ်က္ရွာမရလို႔ ရာထူးတိုးနဲ႔ေနရာေျပာင္းေရႊ့မိန္႔ခ်တာပါ ေခါင္းေဆာင္ "
" အေနေအးတဲ့သူေတြက မထင္ရဘူးပဲ "
" ေစာေစာကသာ ကိုယ္ထင္ျပရင္ အာရံုေနာက္ရမွာမဟုတ္ဘူး "
ပေရာဂ်က္အသစ္ကို အတည္ျပဳသည္ဆိုေသာလက္မွတ္အားထိုးေပးၿပီး နက္ျပာေရာင္ဖိုင္အား လက်ာ္ရွင္ကိုျပန္ေပးရင္း လကၤာသံုသေဘာတက်ေျပာမိသည္။
" အေျပာင္းအေရႊ့က ဘယ္နယ္ေျမက်လဲ "
" လူကုန္ကူးတဲ့ေမွာင္ခိုဂိုဏ္းနယ္ေျမကိုပါ ေခါင္းေဆာင္ "
" တံတိုင္းကိုကယ္လာရတဲ့ နယ္ေျမလား "
" ဟုတ္ပါတယ္ "
ေငြေၾကးေကာင္းေကာင္းေထာက္ပံ့လိုက္တာ အရႈံးမရိွတာသိရေတာ့ လကၤာသံုေက်နပ္သြားသည္။ သတၲိေသြးႂကြယ္လြန္းေသာ ထိုအမႈစစ္ေရာက္သြားေသာနယ္ေျမဟာ က်ားရိုင္းႏွင့္က်ားဆိုးရိွတဲ့နယ္ေျမတို႔ထိစပ္ရာ နယ္ေျမဆိုေသာ္ျငား ေျမၾကမ္းသည္လို႔ဆိုရမည္။
ေရႊခက္စိမ္းလိုလုပ္ငန္းစုႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဗ်ူဟာမင္းလုပ္ငန္းစုေနာက္ကြယ္က ေသနဂၤဂိုဏ္းရယ္ သစ္ခြေသြးဂိုဏ္းတို႔တည္ရိွေနသည့္နယ္ေျမ။ လူေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းႏွင့္ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းလုပ္ေသာ ေသြးေတာက္ဂိုဏ္းတည္ရိွရာ နယ္ေျမၾကမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
" ဒီနယ္ေျမအတြက္ အမႈစစ္အသစ္ကေရာ လက်ာ္ "
" ေျပာဆိုရလြယ္တဲ့ မလုပ္မရႈပ္အမႈစစ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့တစ္ေယာက္ပါ ေခါင္းေဆာင္ "
" အင္း ဟုတ္ၿပီ သြားလို႔ရၿပီ "
ျပႆနာတစ္ခုကိုယာယီေျဖရွင္းလိုက္ႏိုင္ၿပီမို႔ သက္ျပင္းဖြဖြခ်လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ဆီကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရန္ ဖုန္းေခၚဆိုလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ဖုန္းဝင္သြားေလသည္။
" ဟယ္လို မလကၤာသံု ကိစၥေလးေတြေျပလည္သြားၿပီမလား "
ပါးနပ္ကာလူကဲခတ္ေတာ္ေသာ အျဖဴေရာင္သတင္းအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူကေတာ့ သူမ၏ဖုန္းေခၚဆိုမႈကိုေစာင့္ဆိုင္းေနဟန္ပင္။
" ဒီကိစၥအတြက္ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာဖို႔ ဆက္သြယ္လိုက္တာပါ မမုသားဟန္ခ်ီ "
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္ကရယ္သံလြင္လြင္ထြက္လာသည္။
" ကာစတမ္မာအေပၚ အျပည့္အဝတာဝန္ေက်ရမွာ မုသားအလုပ္ပါ..... ေက်းဇူးတင္တဲ့စိတ္ကိုလည္း လက္ခံလိုက္ပါမယ္ "
" ေနာက္ကိစၥေတြရိွရင္လည္း အကူအညီေပးဖို႔ အသင့္ရိွပါတယ္ မလကၤာသံု "
အျဖဴေရာင္သတင္းေရာင္းဝယ္ေရးအဖြဲ႔ အမည္ခံကသာ အျဖဴေရာင္အဆင့္ဆိုေသာ္လည္း သတင္းလိုက္ေပးတဲ့အလုပ္ကေန ကိုယ္စားလာဘ္ထိုးရသည့္တာဝန္ႏွင့္ အဖြဲ႔ေတြၾကားကပဋိပကၡေတြကို သံတမန္က်က်ေျဖရွင္းေပးရသည့္အလုပ္ကိုလည္းလုပ္ကိုင္ေပသည္။ ထိုေၾကာင့္ အမည္ခံအဆင့္က အျဖဴေရာင္အဆင့္ခံယူထားေပမဲ့ အဖြဲ႔တိုင္းသည္လက္နက္ရိွၾကၿပီး တိုက္ခိုက္ေရးလည္းကြၽမ္းက်င္ၾကေလသည္။
.............................................................
လြမ္းေနရေသာဤေနရာသို႔ ဟန္ေနြႏြံေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ပတ္ေလာက္ေအာင့္အည္းထားရေသာစိတ္ကို အလံုးစံုလႊတ္ခ်ကာ သူမကိုေျပးေတြ့လိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ အရိပ္အေယာင္မ်ွပင္မျမင္ရေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးဟာ ၾကည္လင္စျပဳေနေသာ ဟန္ေနြႏြံစိတ္ေလးကို ၿဖိဳဖ်က္လိုက္ပံုေပ။
" မဆူးႏွင္းေရာက္ေနတာလား..... "
ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနေသာလူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တီးတိုးစကားဝိုင္းကို သူဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ပစ္မိသည္။ လွည့္ၾကည့္လာေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလး၏ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူ႔ကိုအျမင္မၾကည္ဟန္ေမာ့ၾကည့္လာခဲ့သည္။
" လကၤာ..... ငါသြားေတာ့မယ္ "
အေျခအေနတင္းမာသြားေသာခံစားခ်က္ကို ဟန္ေနြႏြံခံစားမိလိုက္တဲ့တခဏ စူးစူးရဲရဲအၾကည့္တစ္ခ်က္က ဧည့္ခန္းကေနထြက္လာေသာ ေရႊဆူးႏွင္းဆီကေန လက္ေဆာင္ရရိွခဲ့ေလသည္။ စကားေလးတစ္ခြန္းေမးမိလိုက္တာက ဤအေျခအေနကိုမေရာက္ေစႏိုင္မွန္း ဟန္ေနြႏြံရိပ္စားမိသည့္အခါ ေခါင္းထဲဝင္လာေသာအေတြးက တစ္ခုသာရိွေခ်ေတာ့သည္။
" ေဖေဖေျပာတာမွန္ေနတာပဲ..... "
ခပ္တိုးတိုးေလးေရရြတ္ၿပီး ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာ လကၤာသံုထံကို ဟန္ေနြႏြံလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ဟန္ေနြႏြံႀကိဳးစားမည့္အခိုက္ သူ႔ဘက္ကိုေလ်ွာက္လာေသာ လကၤာသံုေၾကာင့္ ဘာမ်ွေျဖရွင္းဖို႔မႀကိဳးစားမိေတာ့ေလ။
" ျပန္လာၿပီလား ႏြံ "
" ရွင့္ကိုမျမင္ရတာၾကာေတာ့ ပိုေခ်ာလာသလိုပဲ "
" အင္း ကိုယ္မွန္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္ "
ပထမဆံုးၾကားဖူးေသာတံု႔ျပန္သံကို ဟန္ေနြႏြံအံ့ၾသေနမိသည္လို႔ ဝန္ခံပါသည္။ မျမင္ရတာၾကာလို႔ ပိုစြဲလမ္းလာမိၿပီထင္သည္။
" ဒါဘယ္လိုမ်က္ႏွာေျပာင္မႈမ်ိဳးလဲ ဟန္နီ..... "
ႏြံေမးလိုက္ေတာ့ သူမဘာစကားမ်ွမတံု႔ျပန္ဘဲ အၿပံဳးေလးႏွင့္သာၾကည့္ေနေလသည္။
" ရွင္မရိွေတာ့ မေနတတ္လိုက္တာ..... အခုမွေနသားက်သြားေတာ့တယ္ "
ေရ႔ွသို႔ဆက္တိုးမလာဘဲရပ္ေနေသာ သူမထံကို ႏြံေျခတစ္လွမ္းစီတိုးကပ္လာလိုက္သည္။ တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္ရင္း အနားသို႔အေရာက္မွာ ခါးသြယ္သြယ္ေလးေပၚကို ႏြံလက္အစံုႏွင့္ဖက္တြယ္မိေတာ့သည္။
" လြမ္းေနရတယ္လို႔ ဝန္ခံမယ္ ေဒၚလကၤာသံု..... ရွင့္ကိုကလဲ့စားေခ်လို႔ရေအာင္ အနားမွာအၿမဲကပ္ေနရမယ္ "
" ဘယ္လိုကလဲ့စားေခ်ခ်င္တာလဲ "
" ရွင္ ကြၽန္မကိုခ်စ္ေအာင္ ကလဲ့စားေခ်ခ်င္တာ "
လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေလးက ဟန္ေနြႏြံထံမွစကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ခံစားခ်က္ေတျြဖတ္ေျပးသြားသည္။ ညာဘက္ပခံုးေပၚက မွီတင္ထားတဲ့အထိအေတြ့ကလည္း လကၤာသံုစိတ္ေတြကို မတည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ေနခဲ့သည္။ လက္သီးေလးကိုခပ္သာသာဆုပ္ရင္း စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ထားရတာ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူခဲ့ေပ။
" ဒီကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကို သေဘာက်တယ္ "
" ေအးစက္တဲ့အေငြ့အသက္ေတြနဲ႔ ေနြးေထြးတဲ့ခံစားခ်က္ေတြရေစတယ္ "
" အင္း ေသခ်ာမသိဘူး "
" ဟုတ္တယ္ ဒီလိုေအးစက္ေနတဲ့ပံုစံမွ ရွင္လို႔ခံစားရတယ္..... လူကိုအေရးမလုပ္တဲ့ ဒီမ်က္ႏွာေလးကို စြဲလမ္းေနၿပီ "
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္လာၿပီး မ်က္ႏွာကိုလာေရာက္ထိေတြ့ေနတဲ့ ဟန္ေနြႏြံညာလက္ေလးကို လကၤာသံုဖမ္းဆုပ္မိသည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုၾကၿပီး စကားသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားတဲ့အခါ ႏူးညံ့တဲ့အနမ္းတစ္ပြင့္ကို ဟန္ေနြႏြံဘက္ကေန အစပ်ိဳးခဲ့လိုက္သည္။
စြဲစြဲလမ္းလမ္းတြယ္ၿငိရေသာစိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္မထားေတာ့ဘဲ လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေလးကို ညင္သာစြာနမ္းေနမိေတာ့သည္။ ျပန္မတံု႔ျပန္တတ္ေသာ ထိုလူသားေက်ာက္ရုပ္ကို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအားဖိကိုက္ေပးၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအနမ္းကိုေရ႔ွဆက္ရင္း အတန္ၾကာေတာ့ ဟန္ေနြႏြံရပ္တန္႔မိသည္။
" ေဒၚလကၤာသံု "
ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားေသာ မာနတန္းျမင့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာလႊဲျခင္းကိုခံလိုက္ရတာ မခံခ်ိမခံသာပင္။
" ႏြံကို စိတ္မပါတာလား "
လကၤာသံု ႏႈတ္ဆိတ္ၿပီးသာေနမိသည္။
" မဆူးႏွင္း လာေျပာလို႔..... "
" ဆူးႏွင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး "
" ဒါဆိုဘာေၾကာင့္လဲ..... အရင္က ! "
" မသိခင္ကေရာ သိၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အကုန္ဟန္ေဆာင္ေနတာပါ "
" လိမ္ေနတာသိသိလ်က္ မသိသလိုေနေပးခဲ့တာ "
" ဟန္နီ ! "
" မင္းျဖစ္ေစခ်င္တာမွန္သမ်ွ မသိသလိုေနၿပီး လိုက္ေလ်ာတယ္ဆိုတာ အျပစ္ေက်ခ်င္ရံုသက္သက္ပါ "
" ကိုယ္တိုင္က ေသြးစြန္းၿပီးသားလက္ျဖစ္ေပမဲ့ အျပစ္မရိွတဲ့လူ႔အသက္ကို သတ္လိုက္မိတဲ့တရားခံျဖစ္ခဲ့လို႔..... တနည္းနည္းနဲ႔ အျပစ္ေႂကြးဆပ္ခဲ့တာ "
အမွန္တရားတဝက္ မုသားတဝက္ႏွင့္စကားတို႔ကို လကၤာသံုေျပာလိုက္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံအနားကေနလွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ အခ်စ္ကိုလက္မခံရဲေတာ့လို႔ ျငင္းဆန္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ လိမ္ညာမိလိုက္သည္။ ခ်စ္တယ္လို႔ ဝန္ခံခ်င္တဲ့စိတ္ကို ဦးေဏွာက္ကလိုက္ေလ်ာခြင့္မျပဳေတာ့ေပ။
" အျပစ္ေႂကြးဆပ္ရံုလား !! တကယ္ အျပစ္ေႂကြးဆပ္ခ်င္ရံုနဲ႔ ေကာင္းေပးခဲ့တာလား "
လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြ ဟန္ေနြႏြံစကားသံေအာက္မွာ ရပ္တန္႔သြားရျပန္သည္။ မ်က္ဝန္းကိုမိွတ္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ျပန္ဖိႏိွပ္ရင္း အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ရွင့္ကိုခ်စ္မိေအာင္ေလ..... "
" ႏြံစိတ္က ထင္မွတ္မွားတာပါ "
အမွန္တကယ္ေတာ့ လကၤာေမ်ွာ္ေနခဲ့တာ။ ဒီေကာင္မေလးအိမ္ျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့တာပါ။ ဆူးႏွင္းမေရာက္လာခင္အထိ နာရီတၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့လည္း နာက်င္ရမွာေၾကာက္သြားျပန္သည္။
ခ်စ္မိတဲ့ေန့က ရႈံးနိမ့္မည့္ေန့မို႔လို႔ မခ်စ္ျပမိေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းခ်ဳပ္မိျခင္းပင္။ ေပြ့ဖက္ထားခ်င္စိတ္ကိုၿမိဳသိပ္ၿပီး ေအးစက္စက္ေနျပမွသာ လကၤာတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ မေရမရာဆက္ဆံေရးက အဆံုးသတ္ေတာ့မည္မဟုတ္လား။ အဆံုးသတ္မသိခ်င္ေတာ့တဲ့ ဆက္ဆံေရးတစ္ခုကို အစပ်ိဳးဖို႔မႀကိဳးစားတာပဲေကာင္းလိမ့္မည္။
" ဟန္နီ ! ရွင္ ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔လက္ခံရမွာလား..... လူတစ္ေယာက္စိတ္ကို လ်စ္လ်ူရႈ႔ရတာေကာင္းလား "
ႏြံကိုယ္တိုင္ လ်စ္လ်ူရႈ႔ခဲ့တာပါ.....
..............................................................
စီးကရက္ေငြ့ေတြတက္သြားရာကို ေတြေတြေဝေဝေငးၾကည့္ရင္း တစံုတစ္ခုကိုေတြးမိေတာ့ ခနဲ႔ၿပံဳးတစ္ခ်က္ကိုၿပံဳးမိသြားသည္။ ေသြးေအးေအးႏွင့္ ေက်ာခိုင္းသြားေသာေနာက္ေက်ာငယ္ကို ဟန္ေနြႏြံလွမ္းဆြဲခ်င္ခဲ့ေပမဲ့ ျပတ္သားေသာအၾကည့္ေတြက တုန္လႈပ္ေစခဲ့သည္တဲ့။
လက္စားေခ်မယ္လို႔ဟစ္ေႂကြးခဲ့စဥ္က သတၲိေတြေကာင္းခဲ့သမ်ွ လက္ရိွမွာေတာ့ ေရ႔ွမတိုးသာေနာက္မဆုတ္သာျဖစ္ေနရသည္။ အရိွန္အဝါတစ္ခုႏွင့္ဖိႏိွပ္ထားႏိုင္ေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးထံမွာ ေအးစက္ျခင္းေတြကလြဲၿပီး သူ႔အတြက္အခ်စ္ေတြ တကယ္မရိွေနခဲ့တာလား ေမးလိုက္ခ်င္သည္။
" ဟန္ေနြ..... စီးကရက္နံ႔ေတြမႊန္တယ္ ဆက္မေသာက္နဲ႔ေတာ့ "
" မတံတိုင္းရဲ့ေခါင္းေဆာင္က ဘယ္လိုလူလဲ "
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေငြ့ရည္မိုစကားကိုလ်စ္လ်ူရႈ႔ၿပီး ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္လာခ်ေပးေသာ သူမလက္ေထာက္တံတိုင္းရံကို ဟန္ေနြႏြံ ေခါင္းေစာင္းငဲ့ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္သည္။ သူမလက္ေအာက္ကလူယံုလို႔ ေျပာဖို႔မလိုေအာင္ ေအးတိေအးစက္မ်က္ႏွာႏွင့္ ေငြ့ရည္မိုေဘးဝင္ထိုင္လာတဲ့ တံတိုင္းရံကေတာ့ ကိုယ္ဟန္မတ္မတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတည္လ်က္ရိွေနခဲ့သည္။
" ေဒၚလကၤာသံုလိုပဲ အခ်ိဳးမေျပလိုက္တာ "
ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္ရင္း စီးကရက္ကိုသာဆက္ဖြာေနေတာ့သည္။ သူ႔စကားကိုၾကားပံုရတဲ့ ေငြ့ရည္မိုကေတာ့ မ်က္ေမွာင္ကုပ္ကာစိုက္ၾကည့္လာေလသည္။
" မစားဘူးလား ? မမက ပင္ပင္ပန္းပန္းေၾကာ္ေပးထားရတာ "
စိတ္ေတြမၾကည္လင္တဲ့အေျခအေနမွာ ေငြ့ရည္မိုစကားေၾကာင့္ မထင္မွတ္ဘဲ သူၿပံဳးသြားမိသည္။ လူေတြကခ်စ္တတ္သြားရင္ ရူးရူးသြပ္သြပ္ျဖစ္သြားတတ္ၾကတယ္ထင္ပါရဲ့။
" မတံတိုင္း ႏြံေမးတာေျဖမွ "
မထံုတတ္ေသးအၾကည့္ႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံဘက္မ်က္ႏွာလွည့္လာေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏လူယံုေလးက တကယ္ကို ပံုစံပြားထားသလားလို႔ထင္ရေအာင္ ေအးတိေအးစက္ႏိုင္ေနေခ်သည္။
" ဘာကိုေျဖေပးရမွာလဲ မမေလး "
ထိုေမးခြန္းကိုျပန္ရလိုက္လို႔ ဟန္ေနြႏြံ ရုတ္တရပ္ရယ္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းကိုျဖည္းညင္စြာခါရင္း စီးကရက္ကို ေရစိုတစ္ရႈးႏွင့္ဖိေျခလိုက္ကာ စားပြဲေပၚကညစာကို စိတ္မပါစြာျမည္းစမ္းၾကည့္ေနသည္။
" ငါ့မမလက္ရာစားေကာင္းတယ္မလား..... "
စားေကာင္းရဲ့လားလို႔ပင္မေမးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ထိုအမ်ိဳးသမီးလူယံုႏွင့္ပတ္သက္လာလ်ွင္ အရာရာအေကာင္းျမင္ေနပံုပင္။
" စားေကာင္းတယ္ "
ဟန္ေနြႏြံကလည္း အမွန္တကယ္အရသာရိွေသာ ထမင္းေၾကာ္တစ္ပြဲျဖစ္သည္မို႔ ေခါင္းညိတ္ကာခ်ီးက်ူးေပးမိသည္။
စားေနရင္း ဝင္လာေသာအေတြးထဲမွာ ထိုအမ်ိဳးသမီးျပင္ဆင္ေပးေသာ ထမင္းဝိုင္းသာဆိုလ်ွင္ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ေနမလဲဆိုတဲ့ မခ်င့္မရဲအေတြးေလးျဖစ္ေပၚေနသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးမ်ားလားလို႔ စိတ္ကူးၾကည့္ေတာ့ အရင္ဆံုးျမင္ေယာင္လာတာက ေအးတိေအးစက္မ်က္ႏွာေလးျဖစ္ေနခဲ့ျပန္သည္။
ရွင္ဓားကိုင္တာက လူသတ္ဖို႔ဆိုတာေမ့ေနမိျပန္ၿပီ.....
တဝက္သာကုန္ေသာထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကို စိတ္မပါလက္မပါျပန္ထားရင္း သူ႔ကိုအကဲခတ္ေနေသာအၾကည့္ေတြကို ဟန္ေနြႏြံလွည့္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ တစ္ခုခုကိုေျပာလိုေနသည့္ ေငြ့ရည္မိုအၾကည့္ေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုေယာင္နနၿပံဳးသြားမိေစသည္။
" ငါသြားေတာ့မယ္ မို..... "
" အိမ္ကိုျပန္မွာလား မမေလး "
လက္ပိုက္လ်က္ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ေငြ့ရည္မိုကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဧည့္ခန္းကေနထရပ္လိုက္ေတာ့မွ တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားၿပီးေျပာလာတဲ့တံတိုင္းရံ။ ကားေသာ့ကိုကိုင္ထားေသာ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ တံတိုင္းရံေမးခြန္းကို ဘာမ်ျွပန္မတံု႔ျပန္ဘဲရိွေနသည္။
" ေခါင္းေဆာင္စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္ မမေလး "
" မတံတိုင္းရဲ့ေခါင္းေဆာင္က စိတ္မပူတတ္ပါဘူး "
" အဲဒါ မမေလးက ေခါင္းေဆာင္စိတ္ကိုနားမလည္လို႔ပါ "
" ေခါင္းေဆာင္အေၾကာင္းကို အမ်ားႀကီးေျပာလို႔မရေပမဲ့..... မမေလးသိထားသလို ေအးစက္တဲ့သူမဟုတ္တာေတာ့ တံတိုင္းေျပာႏိုင္ပါတယ္ "
မမေလးအိမ္ျပန္မလာရင္ ေစာင့္ေနတတ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ တံတိုင္းႏႈတ္ကထုတ္မေျပာျဖစ္ေပ။ ေခါင္းေဆာင္မေျပာလိုေသာ အေၾကာင္းအရာေတြကို တံတိုင္းရဲ့ႏႈတ္ကမထြက္ေစဖို႔ ေစာင့္ထိန္းျဖစ္သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ရဲ့စိတ္ကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔ မမေလးမႀကိဳးစားခဲ့တာပါ "
..............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
