ေျပးမလြတ္ေသာေျမျပင္မွာ ေရႊမင္းမာန္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ၿငိမ္သက္ရင္း အနားတိုးလာဟန္ရိွေသာေျခသံအားနားစြင့္လ်က္ လက္ထဲကေသနတ္ျဖင့္ျပန္လည္ပစ္ခတ္လိုက္ေသာ္လည္း ေႁမြေဟာက္ဂိုဏ္းမွလက္ေရြးစင္ကို သူမယွဉ္ႏိုင္စြာအရႈံးေပးလိုက္ရသည္။
ေစာင့္ဆိုင္းေနမၫ့္သူေတြထံကို ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေတာ့မယ့္သူဟာ ေနာက္ဆံုးေသာထြက္သက္ကိုရိႈက္ထုတ္ရင္း ကိုယ့္ေသြးအိုင္ေတြၾကားမွာလဲေလ်ာင္းရင္း သံေယာဇဉ္ေတြကိုစြန႔္ခြာခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ထိန္းတြဲကာ ေပါင္မွာဒဏ္ရာႏွင့္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ဝမ္းဗိုက္မွာေသနတ္မွန္သြားတဲ့မိန္းကေလးအား ထိုေနရာႏွင့္ေဝးရာကိုေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
က်ားရဲစံအိမ္၏အေနာက္ဘက္လ်ိဳ႕ဝွက္လမ္းဆီမွာေတာ့ တိုက္ပြဲဟာဆက္လက္ျဖစ္ပြားလ်က္ရိွၿပီး အင္အားေလ်ာ့နည္းလာေသာလူတခ်ိဳ႕ဟာ ရန္သူေတြကိုခဲယဉ္းစြာခုခံေနရေလသည္။ ေသြးတစက္စက္က်ေနေသာထိုသူေတြ ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနေသာထိုသူေတြဟာ ကာကြယ္ရမၫ့္တာဝန္တစ္ခုကို ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မတိုင္ခင္ထိ အေကာင္းဆံုးေက်ပြန္ေအာင္ကာကြယ္ေပးသြားၾကသည္။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ကာထားေပးမယ္ ေခါင္းေဆာင္ေလး..... မမေလးတို႔ကိုေခၚထုတ္သြားေပးပါ "
" ဟုတ္တယ္ေခါင္းေဆာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္လိုက္လာႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး "
အေရ႔ွမွာရိွေနေသာရန္သူေတြကိုပစ္ခတ္ရင္း အေနာက္ကိုလွၫ့္ေျပာေနေသာထိုသူေတြထဲမွာ လကၤာသံုတပၫ့္အခ်ိဳ႕လည္းပါဝင္ေနသည္။ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာကကာကြယ္ရမၫ့္သူေတြ အေရ႔ွတၫ့္တၫ့္မွာကမကာကြယ္ႏိုင္ေတာ့မၫ့္သူေတြမို႔ လကၤာသံုေသနတ္အားတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီကာဆူညံေနေသာပတ္ဝန္းက်င္ဟာ ညသန္းေခါင္ကိုအက်ည္းတန္ေစခဲ့သည္။
" ငါ သူတို႔ကို လက္စားျပန္ေခ်မယ္ လကၤာ "
ေရႊဆူးႏွင္းထံကေနထြက္လာတဲ့ ျပတ္သားေသာစကားသံဟာ လကၤာသံုကိုဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်မိေစသည္။ ထိုကား ဒီေနရာကေနလြတ္ေျမာက္ၿပီး က်ားရဲဂိုဏ္းကိုတဖန္ျပန္လည္ကူညီေပးရန္ပင္။
" လက်ာ္ ကားဆီကိုသူတို႔ကိုေခၚသြား "
လက္ထဲမွေသနတ္ရဲ့လက္က်န္က်ည္အားစစ္ကာ လကၤာသံုခါးၾကားမွာထိုးထားေသာဓားအားယူလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကယ္လို႔ရမၫ့္လူတခ်ိဳ႕အားကယ္ရန္ ေလာေလာဆယ္ လကၤာသံုမိုက္ရူးရဲဆန္စြာေရ႔ွတက္လာသည္။ က်ည္တစ္ေတာင့္ ဦးေခါင္းတစ္ခ်က္ထိရန္သိပ္မခက္ေပမဲ့ က်ည္ဆန္အေရအတြက္ဟာ ငါးေတာင့္သာရိွသည္ကခက္ေနသည္။
ရွစ္ေယာက္ဆိုေသာသန္မာတဲ့လူေတြကို လကၤာသံုဓားသံုးၿပီးေျဖရွင္းမွရေတာ့မည္မို႔ က်ည္ကုန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ေသနတ္အားလႊတ္ခ်လိုက္သည္။ လက်ာ္ရွင္ကေတာ့ အမိန႔္ႏွင့္ေခါင္းေဆာင္အသက္ၾကားမွာ လြန္ဆြဲစိတ္ေတျြဖစ္ေပၚေနေသာ္လည္း မနီးမေဝးမွကားဆီကို ဟန္ေနြႏြံတို႔အားရေအာင္ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။ ကာကြယ္သူသံုးေလးေယာက္သာ ေရႊဆူးႏွင္းတို႔ေဘး၌ရိွေတာ့သၫ့္အခ်ိန္မွာ လကၤာသံုကိုထပ္မစြန႔္စားေစရက္ေတာ့ေပ။
" လကၤာ ~ လကၤာကိုသြားကူလိုက္ သူတစ္ခုခုမျဖစ္ေစနဲ႔ "
ကိုယ္တိုင္ကအတိုက္အခိုက္မရေတာ့လည္း လက်ာ္ရွင္ကို ေရႊဆူးႏွင္းအကူအညီေတာင္းရေတာ့သည္။ လက်ာ္ရွင္ကေတာ့ ေရႊဆူးႏွင္းသြားမကူခိုင္းခင္ကတည္းက လကၤာသံုဆီကိုေျပးကူဖို႔ေျခလွမ္းျပင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒဏ္ရာကိုယ္စီရေနေသာ က်ားရဲဂိုဏ္းသားႏွင့္ က်ားရိုင္းဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္ဟာ လကၤာသံုႏွင့္အတူ ရန္သူေတြကိုခုခံေနၾကဆဲပင္။
" မဆူးႏွင္း ဒီေသနတ္ကိုယူထားေနာ္..... ႏြံ ဟန္နီဆီသြားလိုက္မယ္ "
ရုတ္တရပ္ ေဘးနားကေနအသံခပ္တိုးတိုးထြက္လာသျဖင့္ လက္ထဲေရာက္လာေသာေသနတ္အား ေရႊဆူးႏွင္းတရင္းတႏွီးၾကၫ့္လိုက္သည္။ ေကာင္းေကာင္းတိုက္ခိုက္တတ္မၫ့္ပံုမရေသာဟန္ေနြႏြံကို လွမ္းဆြဲဖို႔မမီလိုက္ခင္မွာ ေရႊဆူးႏွင္းအသိေတြဟာ ေသနတ္ဆီကိုေရာက္ေနခဲ့သည္။
" ညီမေလး ! "
ေရႊဆူးႏွင္းလွမ္းေခၚလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေနစင္းရံ၏ဆြဲတားထားျခင္းေၾကာင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္လမ္းအျပင္မွာရိွေနေသာကားနားကေနသာ ဘာမ်ွမလုပ္ႏိုင္ဘဲၾကၫ့္ေနရသည္။ လူမသိေအာင္ေျပးလို႔ရမၫ့္လမ္းအား ေရႊမင္းမာန္ေဖာက္လုပ္ထားၿပီး ေျပးလို႔ရမၫ့္ကားေတြစီစဉ္ထားခဲ့ျခင္းဟာ ယခုအခ်ိန္မွာအသံုးဝင္ခဲ့ေလသည္။
" ေဘးဖယ္ ေနစင္းရံ "
" ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာ့စကားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔နာခံရမယ္ မမေလး "
လက္ကိုဆန႔္တန္းကာတားျမစ္လိုက္ေသာ ေနစင္းရံႏွင့္လူႏွစ္ေယာက္အား ေရႊဆူးႏွင္းအံႀကိတ္ကာၾကၫ့္လိုက္သည္။ ေဘးမွာေတာ့ ငိုေႂကြးရံုသာတတ္ႏိုင္တဲ့ ေယာင္းမျဖစ္သူႏွင့္တူေလးဟာ အစ္ကိုျဖစ္သူျပန္အလာကိုေစာင့္စားေနၾကသည္။ ေမ်ွာ္လင့္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသာအေျခအေနေတြဟာ လြန္ေလေသာႏွစ္ေတြဆီမွအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ သိပ္ေတာ့မကြာျခားလွေၾကာင္း ေရႊဆူးႏွင္းရင္နာစြာေတြးရင္း။
...........................................................
လက္ထဲမွာဓားကိုက်င္လည္စြာလွၫ့္ကစားရင္း အမ်ိဳးသမီးေလးဟာ က်ည္ကုန္ေနၿပီျဖစ္ေသာရန္သူတစ္ေယာက္အား လ်င္ျမန္စြာတိုက္ခိုက္ၿပီး ဓားျဖင့္လည္မ်ိဳကိုအရာေပးလိုက္သည္။ ကူညီေပးဖို႔လာခဲ့တဲ့ႏြံကို ေနာက္ေက်ာဘက္မွာသာေနေစၿပီး အသည္းအသန္ကာကြယ္ေပးေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကေတာ့ က်ည္ကုန္ေနတဲ့ရိုင္ဖယ္ႏွင့္လႊဲရိုက္ခံရတာကို မလွမပေအာင့္အည္းသည္းခံေနသည္။
လူေကာင္ႀကီးႀကီးရန္သူေတြဟာ သူမလက္ေထာက္ႏွင့္ သူမလက္ခ်က္ေတြႏွင့္တင္ ႏြံဝင္ကူေပးစရာမလိုအပ္ဘဲ အတံုးအရုန္းၿပိဳလဲေနၾကသည္။ ေကာင္းကင္မွာအေရာင္ဟပ္ေနတဲ့မီးေတာက္ေတြက ေလတိုက္လိုက္တိုင္းမွာအပူလာဟပ္ေနသည္မွာ အေတာ္ပူျပင္းလွေလသည္။ ေခြၽးစက္ေတြတဒီးဒီးယိုစီးက်ေနတဲ့ ႏြံကေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚကေခြၽးစက္ေတြကိုသုတ္ဖယ္ရင္း မ်က္လံုးေထာင့္ကိုပါပြတ္သပ္လိုက္မိသည္။
" သူတို႔ဆက္မလိုက္လာေတာ့ဘူး ေခါင္းေဆာင္ "
ပစ္စတိုက်ည္ရိုက္တံကို ရန္သူလည္မ်ိဳမွာထိုးစိုက္လိုက္ၿပီးေတာ့ လက်ာ္ရွင္ထံမွအတည္ျပဳစကားသံကို လကၤာသံုအၾကၫ့္ျဖင့္သိေၾကာင္းျပလိုက္သည္။ အေစာပိုင္းတိုက္ပြဲက ရိုင္ဖယ္ႏွင့္လႊဲရိုက္ခံရေသာနာက်င္မႈေၾကာင့္ ဝမ္းဗိုက္အားမသိမသာဖိႏိွပ္ကာ ဟန္ေနြႏြံဆီကိုေလ်ွာက္လာေနေသာ လကၤာသံု။
" ကြၽန္းတို႔ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲ "
လက်ာ္ရွင္အားေမးျမန္းရင္း ဟန္ေနြႏြံလက္အားဆြဲကိုင္လိုက္ကာ ေရႊဆူးႏွင္းတို႔ရိွေနမၫ့္ေနရာဆီ လကၤာသံုဆက္ေလ်ွာက္လို႔သြားေနသည္။ တစ္ကိုယ္လံုးဆီမွနာက်င္မႈဟာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္နာက်င္ကိုက္ခဲေနေပမဲ့ ဟန္ေနြႏြံေရ႔ွမွာေတာ့ လကၤာသံုဟာဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့သည္။
ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိမကယ္လိုက္ႏိုင္ေသာသူေတြအား ေလာေလာဆယ္တခဏေတာ့ လ်စ္လ်ူရႈ႔ကာထားခဲ့ရမည္ျဖစ္သည္။ အင္အားအလံုအေလာက္မရိွေသးခင္မွာ ရန္သူရိွေနႏိုင္ေသးလားမသိေသာ က်ားရဲစံအိမ္ဝင္းထဲအား လကၤာသံုမိုက္ရူးရဲဆန္စြာေျခခ်လိုက္လို႔မျဖစ္ေသးေပ။ လာစဉ္တုန္းကပါလာခဲ့ေသာတပၫ့္ေတြအားလံုး ျပန္ရမၫ့္ခရီးလမ္းမွာမပါလာေတာ့ျခင္းက လကၤာသံုကိုခံျပင္းေဒါသထြက္ေစသည္။
" စံအိမ္မွာကတည္းက ဆက္သြယ္ထားတယ္ ေခါင္းေဆာင္..... ေနဏီသာတို႔က ဒီေနရာနဲ႔နီးလို႔လႊတ္လိုက္တယ္တဲ့ "
ေနဏီသာ ထိုအမည္နာမဟာ လကၤာသံုအားကိုးရေသာလက္ေရြးစင္ထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ ပစၥည္းအေရာင္းအဝယ္အလဲအထပ္လုပ္တိုင္း ယံုၾကည္စြာေစလႊတ္လို႔ရသၫ့္ အဖြဲ႔သူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။ ငယ္ရြယ္ေသာဂိုဏ္းသားေတြထဲမွာ လက္ရည္ထက္ေသာေကာင္မေလးလို႔ဆိုလ်ွင္ ပိုမွန္ေပလိမ့္မည္။
" ဟန္နီ ရွင္ဘာျဖစ္ေသးလဲ "
သူမတို႔စကားဝိုင္းထဲကို ႏြံၾကားျဖတ္ေမးျမန္းသံဝင္ေရာက္လာေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးဆြဲထားတဲ့ညာလက္ေကာက္ဝတ္ဟာ တင္းက်ပ္သြားသေယာင္ခံစားမိလိုက္သည္။ မနားတမ္းေလ်ွာက္ေနေသာေျခလွမ္းေတြအား ႏြံေျခလွမ္းဟန္မပ်က္ေအာင္အမီလိုက္ရင္း ျပန္လည္မေျဖလာေသးေသာစကားသံအား နားစြင့္ကာေစာင့္ေနမိသည္။
" ဟန္နီ..... ! "
" မင္းအသက္ ဘယ္ႏွေခ်ာင္းအပိုပါလာလဲ ဟန္ေနြႏြံ "
လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္းရပ္လိုက္ေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးေၾကာင့္ သူမလက္ေထာက္ျဖစ္သူေတာင္ ေျခလွမ္းေတြဘရိတ္ဖမ္းလိုက္ရရွာသည္။ ႏြံဘက္ကိုလွၫ့္ၾကၫ့္လာတဲ့အၾကၫ့္နက္နက္ေတြကလည္း တည္တင္းကာေအးစက္သည္ထက္ပိုေနေလသည္။
" ရွင့္အသက္ေရာ အပိုပါတယ္ထင္လား ဟန္နီ "
ႏြံမ်က္ဝန္းေထာင့္ကေန မ်က္ရည္တစ္စက္လိမ့္ဆင္းသြားတာကို ခံစားသိမိလိုက္သည္။ သူမအတြက္ေၾကာင့္ႏွင့္ ပထမဆံုးက်ေသာမ်က္ရည္ဟာ ႏြံအတြက္ေတာ့ေနာက္ဆံုးျဖစ္လိုက္ေစခ်င္သည္။ စိတ္ပူရမွာကိုမုန္းလွေသာ္လည္း ႏြံမလိမ္ညာတမ္းဝန္ခံရလ်ွင္ ေစာေစာကတိုက္ပြဲမွာ သူမထိခိုက္သြားမည္ကိုစိုးရိမ္ေနခဲ့သည္။
လိမ့္ဆင္းကာက်လာေသာမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းကို ႏြံသုတ္ဖယ္ဖို႔မစဉ္းစားအားေသးဘဲ သူမစကားႏွင့္သူမကိုျပန္ေမးကာ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းစူးစိုက္ၾကၫ့္မိသည္။ မ်က္ခံုးေလးမသိမသာအလယ္မွေကြးတက္သြားေသာ သူမမ်က္ဝန္းအိမ္ေတြထဲမွာ ေအးစက္ေသာအရိပ္အေငြ့ပါးပါးေတြရယ္ အံ့အားသင့္သြားတဲ့အရိပ္အေယာင္ရယ္ျမင္ေနရသည္။
" ရွင္ကေရာ မေသတတ္တဲ့စက္ရုပ္ႀကီးလား ? ေျပာေလ ဟန္နီ..... "
လက္ဆြဲရာတေလ်ွာက္လံုးမလႈပ္မယွက္ပါလာတဲ့ ဟန္ေနြႏြံထံမွစိတ္ပူဟန္စကားသံေၾကာင့္ လကၤာသံုစိတ္ထဲေနြးေနြးေလးျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္အရာကိုစိတ္ပူသည္ျဖစ္ေစ ေသနတ္သံေတြၾကားေျပးလႊားေနခ်ိန္က စိတ္ပူဟန္မထြက္လာတဲ့ႏႈတ္ဖ်ားေလးကေန ထိုသို႔စကားေလးၾကားရေတာ့ နာက်င္ေနတဲ့ဒဏ္ရာေတြေတာင္ လကၤာသံုေမ့ေလ်ာ့မိသည္။
မင္းတကယ္စိတ္ပူေနတာလား ႏြံ.....
.............................................................
မိုးမလင္းခင္အခ်ိန္မွာ ေနဏီသာတို႔အဖြဲ႔ဟာ ကားေလးစီးျဖင့္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး လကၤာသံုတို႔လူစုေလးကိုလာႀကိဳသြားခဲ့သည္။ အနီးဆံုးစခန္းငယ္တစ္ခုမွာ ေခတၲအနားယူခဲ့ၾကၿပီး အျခားေနရာမွက်ားရဲဂိုဏ္းသားေတြကို လကၤာသံုဆက္သြယ္လိုက္ေလသည္။ က်သြားမွာေသခ်ာေနၿပီျဖစ္ေသာ ေရႊမင္းမာန္ေနရာမွာ လူတစ္ေယာက္ကိုေခါင္းေဆာင္တင္ေျမႇာက္ရမည္ျဖစ္၍ ကိစၥအဝဝကိုလကၤာသံုတို႔ကပင္စီစဉ္ေပးေနရသည္။
" ကိုကိုေရာ ေဖေဖနဲ႔အတူရိွေနမွာလား..... အဲဒီအရပ္မွာ ေအးခ်မ္းေနမွာလား "
ေဆးေက်ာင္းစတက္ခဲ့စဉ္အခ်ိန္မွာ ယခုလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကို ေရႊဆူးႏွင္းႀကံဳေတြ့ခဲ့ရလို႔ထင္သည္။ မ်က္ရည္တစ္စက္က်ဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ငိုေႂကြးရမလို ခံစားခ်က္ေတြဟာမြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္ေနသည္။ မိသားစုေလးကိုထားသြားၿပီး စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွထြက္သြားႏိုင္ရဲ့လားလို႔ ေရႊဆူးႏွင္းစိတ္ထဲမွာ အစ္ကိုျဖစ္သူအားေမးေနမိသည္။ အေျဖျပန္မလာေသာဝန္းက်င္မွာသာ မိုးလင္းေတာ့မယ့္ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြကိုၾကၫ့္ၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းတစ္ေယာက္ ငိုေႂကြးရန္ခက္ေနခဲ့သည္။
တစ္ေန့တစ္ခ်ိန္မွာႀကံဳလာႏိုင္မၫ့္ကိစၥဟာ အခ်ိန္အခါမသင့္စြာေရာက္ရိွလာခဲ့ျခင္းကို ေရႊဆူးႏွင္းလြန္စြာမုန္းတီးသည္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့အစ္ကိုျဖစ္သူကိုမွ ေသဖို႔အေၾကာင္းဖန္လာေစခဲ့တဲ့ေလာကႀကီးကိုလည္း အျပစ္ဖို႔ေနခ်င္သည္။ ၿငိမ္းေအးစြာေနလိုတဲ့ဆႏၵေလးမျဖစ္ေျမာက္ခင္ စီစဉ္ထားတဲ့ကိစၥေလးအေကာင္အထည္မေဖာ္ရခင္မွာ ေသမင္းကအစ္ကိုျဖစ္သူကိုလာေခၚသြားခဲ့သည္။
" ဆူးႏွင္း ငိုခ်င္ရင္ငိုလိုက္ "
အသက္ကိုရိႈက္ကာရႈေနေသာ္လည္း ငိုခ်လိုက္ဖို႔ကိုခဲယဉ္းေနသၫ့္ ေရႊဆူးႏွင္းပခံုးအားဆြဲယူကာ လကၤာသံုလက္ေတြကႏွစ္သိမ့္ေပးရန္ဖက္လိုက္သည္။ ထိုသို႔ေတာ့မွ မ်က္ရည္တသြင္သြင္စီးက်လာတဲ့ ေရႊဆူးႏွင္းတစ္ေယာက္ ရိႈက္ငိုျခင္းမရိွစြာငိုေလေတာ့သည္။
အခ်စ္ဆံုးေသာမိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ တြယ္တာစရာေနာက္ဆံုးေသာေသြးသားျဖစ္သူ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လံုးကိုဆံုးရႈံးလိုက္ရတဲ့အတြက္ ေရႊဆူးႏွင္းရင္ထဲမွာငိုရခက္စြာမ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနသည္။ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနေသာလကၤာသံုပခံုးထက္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ကာငိုေႂကြးေနေသာေရႊဆူးႏွင္းကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ၾကၫ့္ေနေသာဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ေလသည္။
" ကိုကို ~ ကိုကိုျပန္မလာႏိုင္ ေတာ့ဘူးလားဟာ ~ သူ႔မိသားစုဆီ ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား သူ႔စိတ္ကူးေတြအေကာင္အထည္မေဖာ္ေတာ့ဘူးလား "
" ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔ကိုကိုမွလဲ..... ဘာလို႔ကံတရားက ကိုကိုကိုမွေရြးလိုက္ခဲ့တာလဲ ဘာလို႔ကိုကိုကေရာ ~~ ကိုကိုကေရာ မိုက္ရူးရဲဆန္ရလဲ "
ပခံုးေပၚမွာငိုေနေသာေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ဖယ္ေပးရန္မတတ္ႏိုင္ေပမဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုေလးစားရေသာေရႊမင္းမာန္အတြက္ ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္မၫ့္လက္စားေခ်ျခင္းတစ္ခုေတာ့ လကၤာသံုလုပ္ေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ေအးခ်မ္းစြာေနႏိုင္မယ့္အနာဂတ္အတြက္ ေကာင္းလိမ့္မည္ထင္ေသာအစီအစဉ္ဟာ ဒီေန့ကစကာပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သလို မည္သို႔ေသာနည္းႏွင့္မ်ွ တျခားအဖြဲ႔ေတြကိုလည္းယံုၾကည္မႈမရိွႏိုင္ေတာ့ေပ။
" ငါ ကိုကိုအတြက္လက္စားေခ်မယ္ ~ ကိုကို႔ဝိညာဉ္ေအးခ်မ္းဖို႔ ငါ့ေဘးကလူေတြကိုကာကြယ္ဖို႔ ငါ ငါဂိုဏ္းကိုဦးေဆာင္ခ်င္တယ္ လကၤာ "
ဦးေမာ့ကာေျပာလာေသာမ်က္ဝန္းေတြကို လကၤာသံုအကဲခတ္ကာၾကၫ့္ၿပီး ေလးပင္ေသာသက္ျပင္းကိုခ်ကာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္သံေယာဇဉ္ကို ဘဝထဲကဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသူအဖို႔ ေပးမသြားခ်င္ေသာလမ္းအားေရြးေတာ့မည္ကို လကၤာသံုမည္သို႔တားျမစ္ရမည္နည္း။
" ကိုမင္းမာန္အတြက္ လက္စားေခ်ေပးမယ္ ဆူးႏွင္း "
" နင္လိုအပ္မယ့္အကူအညီေတြကိုလည္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ကူညီေပးသြားမယ္ က်ားရဲဂိုဏ္းအတြက္ က်ားရိုင္းဂိုဏ္းရိွတယ္ "
" ေခါင္းေဆာင္ေလး ကြၽန္ေတာ္တို႔..... ကြၽန္ေတာ္တို႔ က်ားရဲစံအိမ္ဆီျပန္သြားေတာ့မယ္ "
ေရႊဆူးႏွင္းကိုလကၤာသံုကတိေပးေနခိုက္ ေက်ာအေနာက္မွေနအသံျပဳလာေသာ ေနစင္းရံဆီအၾကၫ့္ပို႔လိုက္ေတာ့ ေရႊမင္းမာန္ႏွင့္အဖြဲ႔သားေတြအေလာင္းကို သြားသိမ္းဆည္းေတာ့ဖို႔ေလာေနတာကိုသိလိုက္သည္။ မတ္တပ္ရပ္လာေသာလကၤာသံုကို ဦးၫြတ္ကာအရိုအေသေပးလိုက္ေသာ ေရႊမင္းမာန္ေမြးစားထားခဲ့သၫ့္ေကာင္မေလးပခံုးအား ခပ္ဖြဖြထိကာတားျမစ္သည္။
" ေနစင္းရံ ! ေနာက္ထပ္အသက္ေတြ ထပ္မေပးခ်င္ပါနဲ႔ "
လကၤာသံုထိုသို႔ဆိုလိုက္ၿပီး ေလာင္စာဆီတိုင္ကီေဘးမွာရပ္ကာ လက္ေနာက္ပစ္ေနေနသၫ့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အား အနားသို႔လာရန္အခ်က္ျပေခၚလိုက္သည္။ ညာဘက္လည္တိုင္တျခမ္းအျပၫ့္ ကႏုတ္ပန္းတက္တူးထိုးထားသၫ့္ ထိုေကာင္မေလးဟာ လကၤာသံုေခၚေနသည္ကိုျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္အနားသို႔ေရာက္လာသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ဘာခိုင္းဖို႔ပါလဲ "
ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားသံႏွင့္အတူ အမိန႔္နာခံရန္အသင့္ျဖစ္ေနေသာ ထိုေကာင္မေလး။
" ဒီစခန္းမွာလူဘယ္ေလာက္ရိွလဲ "
" ပစၥည္းပို႔တဲ့လူေတြမပါရင္ စခန္းမွာက်န္ေနတာ လက္ရိွအေယာက္ႏွစ္ဆယ္ပါ ေခါင္းေဆာင္ "
" အင္း ဆယ္ေယာက္ေရြးၿပီး ေနစင္းရံတို႔နဲ႔အတူ က်ားရဲစံအိမ္လိုက္သြားလိုက္ "
" အေျခအေနေတြၿငိမ္တယ္ဆိုမွ အေလာင္းေတြကိုသယ္ဖို႔ တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့ ေသြးပန္းနီ "
" နားလည္ပါၿပီ ေခါင္းေဆာင္ "
............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
