45

4.4K 217 62
                                    

'Dünya sallanırken ben gülümsüyordum, dünyanın kaderi buydu, tıpkı benimkinin O olduğu gibi'

Ali'ş''

-İyiyim ben, kolumu bırakır mısın Kağan.

-Bu bir soru muydu Ali'ş.

-Hayır emirdi. Bırak kolumu iyiyim dedim ya.

Debelenmem nafileydi. Üç ayı gücünde kocaman bir cüsseydi çünkü bu vahşi doğa kaçkını.

-İyi olduğunu biliyorum Ali'ş ama bırakırsam annen herşeyi öğrenir.

'' Ali'ş mi?? ''

Dönüp yüzüne şaşkın ve masum bir bakışla bakınca gülümsedi. Deli mi bu?

-Neden gülüyorsun? annem ikinizin de canını okur öğrenirse, o 'herşey' dediğin şeyleri.

Yine gülümsedi.

-Bana uyar. Arınmış olurum.

Daha çok şaşırdım. Ne diyordu bu?

-Şey ne, o ne demek ki?

Çenesi  aniden kasılırken yüzü ciddileşti.

-Günah çıkarmak için bir anneden daha uygunu olamaz bence.

-Şey bence o zaman kendi annene çıkar sen o günahı benimkinin öğrenmesini ve üzülmesini istemiyorum çünkü.

-Olmaz.

- Olur olur, hehe, bence
çok güzel olur. Evet evet sen şeyyap kendi annene anlat. Hadi git buradan.

-Olmaz dedim.

-Pof. Nedenmiş?

-Annem yok çünkü.

Bir anda yüzünden geçen karanlık  ifadeye takılıp kaldım. Sırıtıyordu ama ciddiydi. Garipti. Ya da dalga mı geçiyordu benimle yine? Babam olmadığı için o da annem yok diyerek mi karşılık veriyordu bana.

-Şey,nasıl yok, off, doğru mu söyledin ki?

Başıyla onayladı ama hala yüzünde o garip ifade vardı . Tıpkı düştüğün de dizlerini kanatan bir çocuğun
'acımadı ki' diyerek hem ağlayıp hem gülen hali gibiydi. Kendi acısıyla alay ediyordu.

-Şey o zaman. Ben

Bilemedim. Sustum. Sanırım gerçekten annesi yoktu.Yokluğun acısını bilirdim. Benim de babam yoktu sonuçta.

-Şey, şey ama, ama ona ne olduki?

-Öldü Ali.

Gözleri kısıldı. İlk defa yüzünde acı görüyordum. Gerçekti.

-Şey ben, üzüldüm,ama, ama, ben hiç duymadım. Okulda yani.

- Bu herkese anlatmak isteyeceğim bir şey mi sence?

Gözleri gözlerimde gezdi. Ne bekliyordu ki benden . İki aşık mıydık biz. Benden nefret ediyordu ve benimle oynamıştı. Kalbimle de gururumla da . Şimdi neden bana böyle bir şeyi söyleyip sanki acısının ilacı bendeymiş gibi bakıyordu.

Safir {Tamamlandı} Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin