Safir {Tamamlandı}

54

+++

Kağan_Ali.

Ali'm _ Şey 😑

Kağan_Hım, ney?

Ali'm_Vazgeçmeyecek misin?

Kağan_ Bir çık cama, göreyim, sonra vazgeçerim?

Ali'm_ Şey, dün gece ki gibi mi?

Kağan_ Evet.

Ali'm_Bide ondan önce ki gece gibi?

Kağan_ (: Aferim öğreniyorsun. Evet.

Ali'm _ Şey ama hep evet diyorsun, yine geliyorsun.Neden beni kandırıyorsun😑

Kağan_Ama özlüyorum.

Ali'm _ Şey ama okulda hep görüyorsun.

Kağan_ Yetmiyor artık.

Ali'm _ Ama ben senin sevgilin değilim ki neden hep beni özlüyorsun 🙄

Kağan_Var bizim de bi hayalimiz..

Ali'm_ Pöh🥱

Kağan_Yerim.

Ali'm_Çıkmıycam cama.

Kağan_ Tamam peki, ısrar etmeyeceğim bugün.

Ali'm_Etme.

Kağan_ Gidiyorum.

Ali'm _ Git.

/Görüldü /

Perdenin arkasına saklanıp cama yasladığım burnumu büzüştürerek geri çekildim. Gidecek miydi gerçekten?

Telefonun ekranını kapattım. Bir süre daha gözleri evimizin camlarında gezindi ve dediği gibi- bir aydır ilk defa - arkasını dönüp sokağa aşağı doğru yürümeye başladı.

Gidiyordu.

İlk defa ısrarcı olmuyordu. Bir kaç saniye bekleyip perdeyi araladım, sokağın her yerine baktım.
Cidden gitmişti. Canım sıkıldı.

'Gidersen git hı banane'

Telefonu sehpaya bırakıp kirazlı oraletimi aldım. Annem uyumuştu, bense bir film bulmuştum ve onu izlerken koltukta uyukluyordum.

Eskisine göre çok daha iyi hissediyordum.

Bazı şeyler değişmişti ve bu değişimin başlancı bundan bir ay öncesinde yaşadıklarımızla başlıyordu.

Kenan'ın gelme dediğim halde okul çıkışıma geldiği ve Kağan'ın uzak durmaya çalıştığım halde okulda beni bir saniye bile yanlız  bırakmadığı o güne.

İkisi de beni korumak için kendilerini öne atmıştı .Sadece beni değil birbirlerini de korumuşlardı. Bense çok korkmama rağmen ve kaçmamı söyledikleri halde gidememiştim. Onları bırakamamıştım.

Basit görünen bu tabloda kocaman bir gerçek saklanmıştı. Birbirimizi önemsemiştik.

Tüm hislerimin farklı bir yöne doğru akmaya başlaması o gün yaşananlarla başlıyordu.