Safir {Tamamlandı}

71

Cumartesi '

Ali'

Odanın içindeki bu ses.Bazen izlediğim filmlerden ve bazı sahnelerden işittiğimi hatırladığım. Ardı ardına bir kaç saniye aralıkla gelen sakinleştirici etkisi olan o ses. Yüzümde ki baskı. Dudaklarımda ki plastik tadı. İçime doğru akan bir kaç damla gözyaşı.

Bağlandığım cihaz.

Neredeyim. Gözlerimi açabilsem keşke. Göz kapaklarım çok ağır hala.Kendimi ölümden dönmüş gibi hissediyorum. Böyle hissetmemeliyim.

Hatırlamaya çalışıyorum.

Hastanedeyim.

Bilincim açılıyor. İlk hissettiğim duygu acı. Canım acıyor. Kemiğim kırılacak gibi ağrıyor. Nefesimi derine indirdikce daha da artıyor acı. Nefes almayı bırakmalıyım belkide. Bunu düşününce aniden hatırlıyorum.

Kemiğime nüfuz eden acının şiddeti beklenenden öyle fazlaydı ki bünyeme ağır gelmişti. Karşılayabileceğimi düşünmüştük ama olmamıştı.

Bedenim acıya tepki olarak nefes almayı bırakmıştı.

Şu an duyduğum bu ses, sakinleştirici etkisi olan, aslında bir solunum cihazına bağlı olduğumu anlıyorum. Yüzümde ki bu basınç şaşırtmıyor.

Nefesim kesilip gözlerim kararırken yüzüme kapatılan solunum aparatını gördüğümü hatırlıyorum en son . Sonrası karanlık. Böyle olmamalıydı.

' Acıdan kaçmanın yolu ölmektir'diyen o ses zihnimde yankılanıyor.

Nefesim kesilirken hissettiğim tek duygunun korku değil özlem olması.

Hala göz kapaklarım çok ağır.

Öncesini hatırlamaya çalışıyorum.

Son yapılan testim de temiz çıkınca biraz daha tuttu Mehmet amca beni ve sonra ilik nakli için hastaneye alındım.

Evde ki hesap çarşıya uymamış gibiydi. Basit gibi görünse de nefesimi kesip bayıltacak kadar canımı yakmıştı nakil işlemi. Sanırım bu acı eşiğimin yüksek olduğu anlamına geliyordu, aksi takdirde şu an uyanıyor olmazdım .

Yattığım yerde henüz gözlerimi bile açmamışken gülümsedim. Şu an önemli olan tek şey hepsinin bitmiş olmasıydı Melis kurtulmuştu.Ben acıma rağmen iyiydim.

Şimdi tek bir isteğim vardı geriye kalan. Kağan'ı görmek ve kollarında dinlenmek.

Ne kadar zamandır uyuyordum, bugün günlerden neydi bilmiyordum, bildiğim tek şey Kağan'ı çok özlediğimdi. Kalbim sızım sızım sızlıyordu. Üzmüştüm onu daha görmeden hissediyordum. Pişmandım her şeyi ona anlatmadığım için ama artık çok geçti. Gözlerimi açmadan önce kendi kendime söz verdim.

'Bir daha sır saklamak yok'

Gözlerimi araladım yavaşça.

+++

-Uyanıyor, uyanıyor..

-Alahım çok şükür yavrum uyanıyor.