Safir {Tamamlandı}

28

Cehennemden geçmeden cenneti göremezsin...

Ali.

Daracık yatakta kıpırdanıp duruyordum.

-Kenan?

-Efendim Ali?

-Uyudunmu ki şimdi sen?

-Henüz değil, neden?

-Şey, ıım, sarılabilirsem sana bence çok güzel olabilir, sarılabilir miyimki? Hı?

-Gel hadi gel , heyecan yapma ama.

Yatakta yanyana yatmış tavana bakıyorduk . Karanlıktı.
Kıyafetlerimin hiçbiri üzerine olmayacağı için babamın hatıra kalan bir kaç eski yatak takımdan en rahat olanını seçip vermiştim. Tam oturmuştu üstüne. Bir taraftan da düşünüyordum.
Sanırım herşey çok hızlı ilerliyordu. Hayatıma giriş şekli ani olmuştu ve aslında doğru ya da yanlış olmasını sorgulamam gerekirdi fakat acemiydim, arkadaş edinme konusunda da birinden hoşlanma konusunda da. Ne yapmam gerektiğini bilmediğimden elimden gelen tek şeyi yapmaya devam ediyordum. Kendim gibi olmaya ve içimden geldiği gibi davranmaya. Bana dönüp kollarını açtı.

-Gel hadi civciv. Sakin ol ama.

-Hıı, hıığğ tamam. Şey. Of.

Daha fazla konuşmayıp açtığı
kollarının arasına girip göğsüne sokuldum. Tek kolunu altımdan geçirip diğerini zarifçe ve sıkmadan omzuma doladı .Ben ona sarılmak istemiştim ama bu pozisyonda burnuma dolan anason karışık kokusuyla ve işittiğim nefes alışverişleri ile kalp atışım  yine hızlanınca  utanmıştım.

Kollarının arasında hareket edip sırtımı döndüm, gözlerimi yumdum. İtiraz etmedi buna ama, gülüşünün dudaklarına yayıldığını hissedebiliyordum.

Bir süre sakince gözlerim kapalı uyumaya çalıştım. Ama olmadı. Hala sarılmak ve yüzünü görmek istiyordum.

Bu gece anlamıştım ki ondan cidden  etkileniyordum  ve yüzüne  içimden geldiği gibi bakmaya bir daha ne zaman fırsat bulabilirdim bilmiyordum. Yine de tekrar söylemeye ve arkamı  dönmeye utanıyordum. Huysuzca yerimde  kıpırdandım.

-Ali.

-Şey, m, efendim .

-Bana döner misin yüzünü?

Dudaklarımı ısırdım. Yavaşça dönüp ay ışığının aydınlattığı oda da güzel yüzüne baktım. Çok yakışıklıydı. Utandım.

-Utanma Ali.

-Şey, şey ben, peki.

Gözlerimi devirdim. Utanma diyordu ama devamlı utandırıyordu ve sanırım bununla eğleniyordu. Birden söylediği cümle ile irkildim.

-Ali benim sevgilim olabilirsin bence?

-He, ne, kim, Ali kim, ben mi? şey he benim dimi. Off.

Gülmeye başladı.

-Yok sen değil, sarı bir civciv var o, Onun adı Ali.

-Ne, kim o ya, he benim, ben miyim, ama sen neden hep benimle alay ediyorsun?Pof.

Bir taraftan panik halime tebessüm ederken  parmağını çeneme sürttü .İki parmağı arasına sıkıştırdığı çenemi yukarı kaldırdı.

-Benim sevgilim olur musun Ali?

-Off. Soru mu ki o? şey bidakka bidakka kalbime bak, baksana bi, dur bidakka yerinde mi Kenan, off bak hemen.

Elini kalbime koyup güldü.

-Eyvah, Ali, kalbin, kalbin?

Kalbimin üstüne koyduğu elinin üstüne elimi koydum panikle.

-Ne ne, ne, atmıyomu, durmuşmu, nolmuş, ne ne, off söylesene?

Kahkaha atmaya başlayınca dalga geçmeye başladığını anladım. Neden çok aptaldım acaba.

Gülüşüne baktım.
Ayrı bir güzeldi. O gülerken dayanamayıp ellerimi yanaklarına koyup yüzünü avuçladım. Gülmesi durup sakince baktı bana.

-Kenan, bence dünyanın en güzel yüzü senin yüzün biliyo musun?

Yüzünün ifadesi değiştiğinde belki de son kez içimden geleni yapıp usulca ve beceriksizce uzanıp dudaklarımı dudaklarına bastırdım.

Nasıl tepki vereceği konusunda hiç düşünmeden hareket etmiştim, bu yüzden belki de son kezdi içimden geleni yapmam ama Kenan bir kaç saniye bekledikten sonra bana karşılık verip bütün sıcaklığını yumuşakça dudaklarıma akıtmıştı.

Bir kaç saniyenin sonunda benim ellerim hala onun yüzünü avuçlarken o da ellerini yanaklarıma çıkardı. Son kez sıcak ve yumuşak bir öpücük bastırıp geri çekti başını. Ben utançla kollarının arasına sığınırken o da bu defa sımsıkı doladı kollarını bana.

-Ali'şm.

_Bölüm Sonu_

Tanıştırayım this s me ♏ this s li ♏
Hadi bakalım saldık mı, saldık..