Safir {Tamamlandı}

24

Kenan '

Mekana girip benimkileri bulduğum da masaya çöktüm, dem vardı bu akşam, annem yine hastanede Melis'imin başındaydı, ben de Ali' yi bıraktıktan sonra uğrayıp biraz ilgilenmiştim.

Kardeşimi gördükçe çaresizliğime dertlenip dayanamayınca, uzun zamandır yapmadığım şeyi yapıp bu akşam deme katıldım. İçmek çözüm değildi ama biraz nefes almaya ihtiyacım vardı. Çözümsüzlüğümün içinde karşıma çıkan çözüm yolu rakı boğazımdan akıp kanıma karıştıkça vicdanımı hareketlendiriyordu.

Kadehi masaya yavaşça vurup bıraktım.

-Lan ne olacak bu işin sonu?

Pamir - Kardeşim artık orasına takılma, orayı aştın, geri dönüş yok buradan.

-Of ulann off.

Elini sırtıma koyup sıvazladı.

Pamir - Melis kurtulacak kardeşim sadece bunu düşün.

Zaten her şey bunun için değil miydi? Tertemiz bir çocuğun hayatını karartmaya olan girişimim bundan değil miydi?

-Hay ben böyle kaderi sikeyim ulan.

Elimi telefona attım. Ayağa kalkıp dışarı yöneldim. Üç kadeh çarpmıştı uzun zamandan sonra içince. Soğuk hava lazımdı. Çıkıp bir duvara yaslanıp sigara yaktım. Soğuk havaya üfledikçe Ali geldi gözümün önüne. Soğuk havayı sevdiği için çıplak gezen altın sarısı çocuk . Gülümsedim.

'Şerefsiz çok tatlısın'nasıl kıyıyoruz sana ama'

Cebim titremeye başlayınca uzanıp açtım. Ali'ydi.

-Alo Kenan, şey, Kenan?

-Ali buradayım sakin ol iyi misin?

-Şey evet, ben, şey, biraz uyumuştum,işte sonra seni gördüm, ağlarken? İyi misin?

Elimi kalbime götürüp bastırdım. Zaten alkol vardı. Şaşırıp ne diyeceğimi bilemeden bekledim bir kaç saniye. Sesimi toparladım. Oyuna devam etmem gerekiyordu. Ne olursa olsun.

-İyiyim merak etme, bence sen beni özlemişsin?

-Şey, evet, ama, ama, off, ben kapatayım en iyisi.

Gülmeye başladım.

-Oğlum sen altın sarısısın harbiden bak he. Geleyim mi seni görmeye ister misin?

-Gelir misin gerçekten?

-Kapat hadi yarım saate oradayım.

Oyun bile olsa bunda ciddiydim. Sanki kalbimde ki acının ilacı ondaymış gibi hissettiriyordu bana.

__Bölüm Sonu__