The Unloved

Chapter 34

Xiara Kim’s POV

Niligpit ko ang mga damit ko. Sa bahay kasi nila Lolo muna ako, dumating na kasi si Lola galing ibang bansa kaya naman don muna ako titira.

Kinuha ko ang cellphone ko ng mag-ring ito, sinagot ko ang tawag. "Lolo, andiyan na po ba kayo?" Sambit ko.

"Papunta palang. Dalian mo na, papunta na ako r’yan."

"Sige po, tapos naman na ako."

"Oh sige, malapit na ako."

Kinuha ko ang maleta at mga gamit na dadalhin ko, lumabas ako. Kung tutuusin ay hindi alam nila Mom na kila Lola muna ako tutuloy pero ayoko na rin ipaalam sakanila, wala rin naman silang pakealam.

I closed the door, I put my things on the floor while waiting for Lolo. A few minutes ago, Lolo arrived so I took my things and Lolo helped me carry my things.

Then I got into the car. "I'm excited to see Lola!" I insisted very happily.

"Do you know that when she arrived here in the Philippines, she was looking for you right away, she thought you were with me in picking her up." Lolo said.

"Because Lola loves me more, Lo." Natatawang biro ko.

"Aba tinatanong ko nalang talaga kung asawa niya ba ako." I just laughed at what Lolo said.

"Is it still far? Lo." Sambit ko. Gusto ko na kasi makita si Lola, antagal na rin simula nung nakasama ko siya.

"It's not that far, maybe we'll be there in about 10 minutes." I just nodded. "Just wait there, increase your patience. Your Lola's cooked a lot more, most of the foods are your favorites."

Mas lalo akong ginanahan ng marinig ko ang sinabi ni Lolo. "I'm excited!" Sambit ko na para bang bata na hindi na makapag-intay pumunta sa Jollibee.

Pinirmi ko na muna ang sarili ko at tumingin sa labas ng bintana. Ngayon palang ay na tatakam na ako sa mga iniisip kong posible na niluto ni Lola, hindi pwede mawala ang favorite ko na cookies na gawa ni Lola. Ewan ko ba, ibang-iba yung lasa ng cookies ni Lola kaysa sa mga na bibili diyan.

Kinuha ko muna ang cellphone ko para abalahin ang sarili ko, pakiramdam ko kasi tatalon na ako dito sa kotse sa sobrang excited.

Pinindot ko ang thread app ko, kakagawa ko lang nito kanina pero andami ng naka follow. Siguro dapat yung private account ko yung kinonekta ko dito, hindi yung main ko.

Inabala ko muna ang pagbabasa ng mga vents ng mga tao dito habang inaabala ko ang sarili ko napansin ko na malapit na kami.

"How many minutes? Lo."

"We're here." Tinignan ko ang paligid. Tumaas ang isa kong kilay, nagtataka ako kung nasan ang bahay.

"Eh puro mga puno lang andito eh?" Hindi naman siya ganon kadaming puno, sakto lang ganon.

"Oo, andito na tayo pero wala pa sa bahay." Napasimangot ako sa sinabi ni Lolo, akala ko pa naman andito na.

I looked first, after all, the view here is very nice. You feel like you're in the countryside because of the trees and plants. I'm no longer a city girl, I'm a province girl.

"Oh, andito na tayo."

I immediately got out of the car and looked around. "Wow." Ayan lamang ang lumabas sa bibig ko dahil sa sobrang ganda ng lugar.

"Apo!" Napatingin kagad ako sa boses na yun.

"Lola!" Pabalik na sigaw ko at tumakbo papunta kay Lola. Agad ko siyang niyakap. "I miss you so much, Lola!"

"Aba, ako rin Apo." Tinapik ni Lola ang aking ulo na lagi niyang ginagawa sakin simula pa lamang nung bata ako.

"Ay andito rin ako." Singit ni Lolo.

"Aba, ano ang gagawin namin?" Natawa ako sa sinabi ni Lola. "Aba’y! Pumasok na tayo, kanina pa naghihintay ang niluto ko sayo."

I smiled at what Lola said. "Did you bake my favorite cookies too?"

"Of course! Those cookies are for my beautiful Apo." Inipit ko ang aking buhok sa likod ng aking tenga at ngumiti.

"Ano ba, Lola! Alam ko naman.." Pagkukunyare ko. They both just laughed at me and we went inside together.

Bumungad sakin ang mga iba’t-ibang pagkain na halos ika-nganga ng bunganga ko. "I didn't know that you cooked for a festival, Lola!"

Grabe sobrang dami, hindi ko naman aakalahin na ganito pala kadami. "Sinong uubos ng lahat ng ‘to, La?" Punong-puno yung lamesa ng iba’t-ibang pagkain.

"Aba sino pa ba? Edi tayo, dinamihan ko na yan! Alam ko naman na matatakaw kayong dalawa at saka pagbigyan mo na ako." Giit ni Lola.

"Nagulat lang ako sa sobrang dami, La." Sambit ko. "Kain na tayo!"

"Oh tara na." Patakbo akong pumunta sa kusina para maghugas ng kamay.

"Ay magdahan-dahan sa pagtakbo at baka madulas ka!"

Habang naghuhugas ako ng kamay ay napangiti ako. Ito ang pakiramdam na matagal ko ng gustong muling malasap, wala man sa mga magulang ko ang magpapalasap sakin ng ganitong pakiramdam ngunit andiyan naman ang Lolo at Lola ko.

Sobrang swerte ko sakanila.