DEADLY HABITS • THE PLAYBOY ERA

💀 deadly lxxiii 💀

“Myt, halika...” tawag ni Mule kay Mythes at pinatayo ito sa tabi niya. Inililis niya ang pandobleng damit ni Mythes. “Mayro'n kang dalawang nunal, kaparehas nitong kay Myt. Sa lower left sa gawing tagiliran, gan'tong gan'to 'yon, hindi ako maaaring magkamali. Nakita ko 'yon sa napunit mong damit nang gamutin ko ang sugat mo sa tagiliran.

Nakatingin lang ang dalaga sa dalawang nunal na kaparehas ng kung anong mayroon siya, at the same spot as Mythes'.

“Nakita ko rin ang suot mong kuwintas na iyan...” Mule pointed the necklace Dévi Kycee always wear.

Sumingit naman sa usapan si MarieBeth. “Sa pagkakaalam ko, bracelet 'yan na ayaw niyang hubarin kahit na sa pagligo at pagtulog mula pa no'ng bata pa siya. Tapos noong lumaki na siya, hindi na kasya sa kanya kaya ipinagawa kong kwintas pero hindi ko ipinaalis 'yong pendant.”

Muli na namang may inilapag si Mule sa lamesa. “Ito 'yong picture nating tatlo ng mama mo noong binili natin 'yan...” turo niya sa kuwintas at sa picture na naroon ay bracelet subalit parehong-pareho talaga ang itsura.

Napahawak ang dalaga sa pendant at tinititigan ang mga patunay na nakahain sa kaniya.

Sunod namang iniabot ni Mule ang panibagong litrato. “Ito pa, picture ng mama mo noong gan'yan ang edad niya sa'yo,” itinuro niya ang larawan sa gawing kanan, “at ito naman ikaw ngayon,” itinuro ang nasa kaliwa, “magkamukhang-magkamukha kayo... at no'ng makita kita akala ko nga ay minumulto lang ako ni Myz.”

“Mama...” sambit ni Dévi Kycee habang iniiyakan ang mga larawang natunghayan. Tila naaalala na ang mga alaalang nawala. Itinaas niya ang tingin, tumayo siya at niyakap ang tumayong si Mule. “Papa...” hikbing aniya, mahigpit na yakap kasabay ang pagpatak ng mga luha.

“Jam...” sambit ni Mule na sa sobrang saya ay napaluha na rin. “Jam Cicely ang pangalan mo anak,” aniya at tila kay tagal hinintay ng bibig mabigkas muli ang pangalang iyon na ilang taong hindi nababanggit nang madalas.

“Sobrang saya 'ko po...” Humigpit lalo ang yakap ni Jam. “Buong buhay ko, alam kong may kulang sa'kin at sa puntong ito pakiramdam ko nawala na 'yong puwang sa dibdib ko.”

Hinaplos ni Mule ang buhok ni Jam, “'Wag kang magagalit sa auntie MarieBeth mo at kay Déniel Kyrid, ha? Nauunawaan at napatawad ko na sila.”

“Hindi po... hindi po ako galit.” Bumitiw na sila sa pagkakayakap at kapwa nakangiti. “Sobrang saya ko po...”

Ibinaling ni Jam ang tingin sa tita nang magsalita ito. “Décee— I mean, Jam... hindi mo tunay na kapatid si Dékee kundi sila.”

At nilingon ni Jam ang apat na lalaking nakatayo na rin, may mga luhang pinipigilan sa mata.

“Ate...” Niyakap ng tatlo si Jam maliban kay Manley na nakatayo lang, nakatingin sa kanila at tumutulo ang luha.

Nang maalala ni Mule ang sitwasyon ng dalawa. “Manley... Jam...” Natahimik ang lahat nang marinig na tawagin ni Mule ang pangalan ng dalawa. Alam nang lahat kung saan patutungkol ang usapan. “Maupo kayo at may mahalaga tayong pag-uusapan.”

Bumalik ang lahat sa kani-kanilang upuan kanina at sinimulan na ni Mule ang usaping mahirap pag-usapan. “Kailangan n'yo nang itigil ang relasyon ninyo, Manley at Jam. Magkapatid kayo, biological siblings, hindi p'wedeng maging kayo. Sorry but I need to ask this: 'May nangyari na ba sa inyo?'”

Sa huling tanong na iyon ay doon na kaagad sumagot ang titingin-tingin kay Manley na si Jam. “Papa, hindi po... wala pong nangyari sa'min.” Tumingin muli siya kay Manley bago magpahayag muli. “Ang totoo po n'yan ay... hindi talaga kami. Hindi ko siya boyfriend. Hindi niya 'ko girlfriend. Ginamit niya lang po ako dahil natatakot siyang sabihin ang totoo...”

“Anong totoo?” Mule gazed at Manley in perplexity.

“Man...” mahinang ani Jam at pinapatahan ang umiiyak na kapatid, “Sige na... sabihin mo na... ito na 'yon... lakasan mo loob mo.”

“'Pa...” There's a voice crack on the very first time Manley tried to say it since he started sobbing like a crybaby.

Mule restrained his serenity. “Man, say it.”

“Please don't flip out.” Nanginginig ang boses pati ang labi ni Manley. “Sorry, 'Pa... sorry po.”

Mule knitted his eyebrows in confusion. “For what? Ano bang kasalanan mo?”

“'Pa...” his spotty throat continued, “I-I'm not normal...” his halting voice, “I don't feel anything for girls...” his broken tones tarried, “I... I like...”

Mule interjected. “Guys? Boys? Men? Dick? You like dick, right?”

“. . .”

Mule asked again when he had seen that 'lost for words' expression his son did on its face. “You like dick... you like cock, am I wrong?”

“No...” Manley sobbed then chortled, “you aren't wrong,” and then he burst out in tears again.

Mule nodded. “All right, listen.” He sighed, “I'm not mad. I'm not disappointed and it's like...” he paused, “I already know.”

“We!” sabay-sabay na sigaw ng tatlo and Malyk tapped his brother's shoulder, “Yeah, bro... WE already know.”

“How?” Manley asked, still weeping noisily with some fluids dripping from his nose.

“Maybe because we're quadruplets,” Myles said jokingly as he haven't known the answer too.

“Shut the fuck up, Jam Myles!” Mythes objected, “I'm a hundred percent straight!”

Sumagot si Myles. “Si Manley lang naman ang hindi.”

“And we're so okay with it,” dagdag ni Malyk.

Manley pulled his hair and shook his head in disbelief. “What the? Is this— real or am I dreaming?”

“Man...” Mule wanted to cleared his son's doubt, “Listen to me, Man... wala kang kasalanan. You don't have to be guilty because you chose what you wanted to be. Don't you ever say you aren't normal. Hear me out, it's fine — TOTALLY FINE.”

Mukhang may nakalimutan pang sabihin si Mule kaya naman kaagad niyang sinambit ang pahabol na mga salita.

“And... I won't blow a gasket if you blow... you know... um... dick.”

“'Pa! Enough!” Manley couldn't hold on his laughs anymore to his father's sentences.

But his father still haven't moved on. “What? What term you want me to use? Penis?”

At hindi na nila napigilan ang mga tawang kanina pa gustong sumabog: “HA HA HA HA HA HA HA HA HA!”

“Tangina, ayoko na HA HA HA HA HA HA...” sapo-sapo ni Mythes ang tiyan sa katatawa.

“Shhh...” bawal naman ni Myles sa dalawang ayaw paawat sa pagtawa.

Mule remembered the person sitting beside him. “Sorry for my language MarieBeth, I... I'm just trying to make my son smile, he looks awful if he's boohooing like this,” he said beaming.

MarieBeth just chuckled, “It's all right, come on... you're all funny.”

“Thank you.” He said it again, “Thank you for caring and bringing back my daughter.”