(Unicode)
"ကျစ်!"
ကျော်စွာနိုးလာတော့ ဘေးမှာ အဝတ်အစားမဲ့နေသည့် ကလေးကိုတွေ့တာကြောင့် ညက အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဥ်းစားပြီး စုပ်သက်မိသည်။တကယ်တော့ ကျော်စွာဆိုသည့်သူက
ယောကျာ်လေး၊မိန်းကလေး ဘယ်သူ့ကိုမဆို အရွယ်မရွေး သူသဘောကျရင်ကျတဲ့သူဆို အလိုတူတူ၊မတူတူ အရယူတက်သူဖြစ်သည်။သူဒီကလေး ၄တန်းလောက်ကတည်းက သတိထားမိနေတာ။ သူ့အမထက်တောင် လှတဲ့ကလေး၊မနေ့က ကျော်စွာ့မိတ်ဆွေတွေလာတော့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က ထိုကလေး၏ပေါင်ဖြူလေးတွေကိုကြည့်ပြီး သရေကျနေတာ သူမြင်သည်။အခုဒီလိုဖြစ်ပြီးမှတော့ မထူးဇာတ်ခင်းဖို့သာ ရှိတော့သည်။ကျော်စွာတွေးနေတုန်း အညိုနိုးလာပြီး သူ့မြင်တော့ ကုတင်ပေါ်က အတင်းဆင်းကာ အခန်းထောင့်မှာ ကပ်ပြီး သွားထိုင်နေ၏။
"အညို ဒီလာစမ်း!!"
"ဟင့်အင်း"
"ငါလာခဲ့လို့ပြောနေတယ်လေ!!"
"ဟင့်အင်း"
"မြတ်ဦးညို!!!ငါခေါ်နေရင်တန်းလာ၊ ငါ့ကို စိတ်တိုအောင်လာမလုပ်နဲ့!"
"ဟင့် ဦးငယ်ကို ကြောက်တယ်"
ဘယ်လိုခေါ်ခေါ်မလာတဲ့ထိုကလေးကြောင့်
ကျော်စွာသူ့အနားကို ထသွားလိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ်လေးတုန်တက်သွားပြီး ထောင့်ကို ပိုကပ်သွားသည်။
"တောင်း တောင်းပန်ပါတယ်၊ သားကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ သား သား ကြောက်လို့ပါ"
မျက်ရည်တွေကျကာ သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီးပြောနေသည့် ကလေးပုံစံက ကျော်စွာ့ကို ပိုပြီး လိုချင်မှုဖြစ်စေသည်။မျက်ဝန်းညိုညိုလေးက မျက်ရည်တွေဝေ့နေပြီး နှာခေါင်းလုံးလူံးလေးက နီရဲစွာ။ညကသူအတင်းနမ်းထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ပေါက်လို့၊လည်ပင်းတွေရင်ဘက်တွေမှာလည်း သူပေးထားတဲ့ အမှတ်အသားများနှင့် လှပနေသည်။
"အားးးအညို မင်းပုံစံက ငါ့ကို ပိုလိုချင်အောင် ဆွဲဆောင်နေသလိုပဲ"
ပြောလဲပြော အညို့ကို အတင်းချုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို အနမ်းပေးရင် ကျော်စွာထိုကလေးကို ထပ်ပြီး အရယူမိပြန်ပြီ။
YOU ARE READING
ညို...(Completed)
Fantasy"ညိုလဲ လူတွေထဲက လူသားတစ်ယောက်ပါ ညို့ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုက ဘယ်သူတွေကို ထိခိုက်နေလို့လဲ..မေမေ" "ညို မရှင်သန်ချင်တော့ဘူး... ဒီလောကကြီးမှာ ညိုတို့လိုလူတွေအတွက် ဘယ်သူကမှ အရေးတယူ အဖတ်လုပ်နေမှာမဟုတ်ဘူး သေသွားရင်တောင်ပေါ့...." "ဟုတ်တယ် ညိုက အခြောက်!!ဖေဖေတို့ မေမ...
