ប្អូនស្រីសម្អប់

ភាគ23(ជាប្តីឬជាបងប្រុស?...)

4ម៉ោងកន្លងផុតទៅ
បើរាប់ចាប់ពេលដែរជុងម៉ូដួលសន្លប់មកគឺអស់រយ:ពេល4ម៉ោងតែនាងនៅតែមិនទាន់ដឹងខ្លួនទៀតធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះដែរបានមកទ្រនាងកាលពីពេលដែរដួលសន្លប់នោះក៏នៅតែអង្គុយមើលមុខនាងមិនព្រមចេញទៅណាសោះថែមទាំងដេញឲ្យថេហ្វីនទៅផ្ទះទុកឲ្យជុងម៉ូនៅជាមួយនិងគេតែពីរនាក់ទៀតដោយយកលេះថាលោកចនឲ្យគេមកមើលប្អូន។
«អ្ហឺម...!!»ត្របកភ្នឺកតូចក៏ចាប់រ៉េចុះទ្បើងមុននិងបើកភ្នែកទ្បើងមកសម្លឹងមើលពិដាក់ពណ៍សនិងក្រហឹមដើក៏តិចៗ។
«បង...បងប្រុស»ជុងម៉ូយកប្រអប់ដៃតូចច្រត់ពូកក្រោកអង្គុយរួចងាក់រ៉េភ្នែកចុះទ្បើងទៅសម្លឹងមើលបតិយាកាសជុំវិញខ្លួនខណ:នោះនាងក៏ងាក់ទៅឃើញជុងហ្គុកបងប្រុសរបស់នាងដែរនាងតែងតែគេយំនឹករលឹកដល់គេរាល់យប់នោះនាងសម្លឹងមុនគេទាំងទឹកភ្នែកនៅដាប់ត្រៀបត្រាត្រៀមនិងស្រក់ហូរមកម្ដងទៀតហើយតែនាងក៏ខំប្រឹងទប់វាមិនឲ្យស្រក់មកទាំងអួលដើមក៏នៅពេលនៅពេលនឹកដល់កូនដែរនៅក្នុងពោះនេះជាកូនរបស់គេ។
«ចាំបាច់ភ្ញាក់ផ្អើលដល់ម្លឹងឬ?»ជុងហ្គុញោចញញឹមចុងមានត់បន្តិចរួចក៏ចង់ចិញ្ចើមដាក់នាងតូច ភ្ញាក់ផ្អើលអីខ្លាំងម្ល៉េះគ្រុមតែឃើញគេសោះនោះ។
ជុងម៉ូនាងមិនមាត់គឺបានត្រឹមតែងួកក្បាល់តិចជាចម្លើយ មិនឲ្យនាងភ្ញាក់ផ្អើលបានយ៉ាងមិចទៅបើគេទៅបាត់ស្ងាត់ដំណឹកឈឹងមួយខែពេញមិនដឹងទៅណានាងខំប្រឹងតាមរកក៏មិនឃើញហើយនៅសុខក៏មកចេញមកអង្គុយមើលមុននាងបែបនេះមិនភ្ញាក់ផ្អើលមិចនិងបានទៅ។
«នាងឈឺអី?»សម្តីដ៏សែនសោះកក្រោះចោទទៅកាន់ជុងម៉ូដោយបង្កប់នូវការបារម្ភនិងនាងមិនតិចទេព្រោះសភានាងនៅពេលនេះយ៉ាប់យឺនខ្លាំងណាស់បែកគ្នាតែមួយខែសោះនាងស្គមស្គាំងខ្លាំងណាស់ផ្ទៃមុខស្លេកស្លាំងមិនស្រស់ថ្លាដូចកាលពីមុនសោះនាងធ្វើឲ្យគេមិនបារម្ភពីក្មេងម្នាក់នេះមិនបានពិតមែន។
«សោកស្តាយផង ខ្ញុំកូនសាហាយដូចជាខ្ញុំនៀក៎ស្បែកក្រាសណាស់មិនស្លាប់ងាយទេបើមិនទាន់បឺតជញ្ជួកលុយពីលោកប៉ាអស់នោះ»បើមកគ្រាន់តែសួរសុខទុក្ខចងដឹងថានាងជិតស្លាប់ឬនៅទេក៏មិនបាច់មកទេព្រោះនាងនៀក៎ស្បែកក្រាសណាស់មិនស្លាប់ងាយទេ។
«ហ្អឺម...!!»ជុងហ្គុគេគាំងតែម្ដងទៅពេលបានលឺជុងម៉ូនាងឆ្លើយនិងគេបែបនេះគេសួរនេះព្រះគេបារម្ភពីនាងមិនបានមានបំណងអ្វីផ្សេងទេតែនាងបែបជាចោទថាគេសួរបង្គប់ន័យចង់ដឹងថានាងជិតស្លាប់ឬនៅទៅវិញ។
«អ្នកមីងម៉ាក់របស់នាងយ៉ាងមិចហើយ?»ដោយសារតែគេបានលឺថាម៉ាក់របស់នាងឈឺធ្ងន់ទើបគេសួរសុខទុក្ខ អាចថាគេប្លែកក៏ថាបានព្រោះថ្ងៃនេះគេមានអារម្មណ៍ល្អចង់និយាយល្អធ្វើល្អដាក់តែមិនបានន័យថាគេចិត្តទន់ជាមួយនិងនាងនោះទេ ប៉ុន្តែពេលគេនិយាយល្អជានាងបែបជាស្រែជំទាលចង់តែរករឿងឲ្យគេខឹងធ្វើអាក្រក់ដាក់នាងទៅវិញ។
«រឹងមាំល្អណាស់»គ្រាន់រំលឹកដល់ម៉ាក់របស់នាងជុងម៉ូនាងអួលដើមកចង់យំយ៉ាងមិចក៏មិនដឹងទេព្រោះថាសភាពម៉ាក់របស់នាងពេលនេះគឺធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងណាស់ដោយសារតែជំងឺរបស់គាត់ដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយហើយគ្មានអ្វីស្រោចស្រងបានទៀតទេពេលនេះគឺគាត់គេងចាំតែពេលស្លាប់តែប៉ុណ្ណោះ។
«បើមកគ្រាន់តែសួរសុខទុក្ខថាខ្ញុំស្លាបើឬនៅទេក៏សូមអញ្ជើញទៅរកសង្សារបស់បងវិញចុះ ហើយបើទៅហើយមិនវិញគឺកាន់តែល្អព្រោះខ្ញុំនិងគ្មានឆ្អឹងទទឹករឿងទ្រព្យសម្បតិ្ត»
«បើបងមិនទៅទុកឲ្យខ្ញុំជាអ្នកទៅ»ជុងម៉ូនាងក៏រាងប្លែកចិត្តមិនតិចដែរខណ:នាងស្តីថាដេញគេប៉ុននេះហើយគេនៅតែគ្មានប្រតិកម្មអ្វីសោះគេគិតតែពីឈរស្ងៀមសម្លឹងមុខនាងដូចរូកចម្លាក់ទាំងដែរនេះមិនមែនជាចរឹករបស់គេ តែនាងក៏មិនបានខ្វល់គិតច្រើនដែរបើគេមិនចេញទុកឲ្យនាងជាអ្នកចេញដោយខ្លួនឯង។
«នាងចង់ទៅណា»គ្រាន់តែឃើញថាជុងម៉ូនាងប្រុងរុញទ្វាចេញទៅជុងហ្គុក៏ស្ទុះទៅចាប់ទាញកញ្ឈកក៏ដៃនាងមកវិញមកឲ្យនាងចេញទោបាន។
«ខ្ញុំទៅរកសង្សាររបស់ខ្ញុំ លែង»ជុងម៉ូឆ្លើយបែបហីៗមិនខ្វល់ព្រោះចម្លើយរបស់នាងគឺគ្រាន់តែចងបញ្ឈឺចិត្តគេតែប៉ុណ្ណោះ។
«វាជាអ្នកណា?ជីមីនមែនទេ?»គ្រាន់តែបានលឺថាជុងម៉ូនាងមានសង្សារភ្លាមជុងហ្គុគេដូចកម្រោលចូលយ៉ាងអញ្ចឹកគេចាប់សង្កត់ច្របាច់ក៏ដៃរបស់នាងតូចស្ទើរតែបាក់ឆ្អឹងឯកែវភ្នែកទាំងគូរក៏ទ្បើងពណ៍ក្រហមមកភ្លាមមុខក៏ដូចគ្នា ប្រៀបដូចជាមានដុំភ្លើងគុំនំមកពីជាតិណាមកយ៉ាងអញ្ចឹង ទាំងដែរមុននេះនាងនិយាយចាក់ដោតដាក់គេយ៉ាងណាក៏គេមិនមាត់តបតមកនាងវិញ។
«អឺ យ៉ាងមិច»ទោះបីជាដៃត្រូវបានគេច្របាច់ចង់បាក់ឆ្អឹកយ៉ាងណាក៏ជិងម៉ូនាងនៅទេពើងទ្រូងស្រែតវ៉ានិងគេវិញដោយមិនខ្លាចញញឺតដូចគ្នា។
«នាងគ្មានសិទ្ធិមានសង្សារទេ»ជុងហ្គុសង្រ្គឺតធ្មេញដាក់ស្រីតូចគ្រឺតៗហើយដៃក៏ច្របាក់កដៃនាកាន់តែខ្លាំងថែមទ្វេដងទៅទៀត។
«ហេតុអី?បងមានសិទ្ធិអ្វីមកហាមឃាត់ខ្ញុំ?»
«សិទ្ធជាប្តីហាមប្រពន្ធមិនឲ្យមានប្រុសផ្សេងទ្បើយ»
«បី្ត? ប្រពន្ធ? ខ្ញុំមិនដែលមានប្តី ហើយរឹតដែមិនធ្លាប់ធ្វើជាប្រពន្ធអ្នកណា លែងទៅ...ខ្វោក់»ជុងម៉ូសើចញញឹមដោយការសើចចំអក និងនិយាយសង្តត់ន័យយ៉ាងច្បាស់ចំពាក្យបី្ត និងប្រពន្ធដោយចងជញ្ចើបដាក់អ្នកដែរអះអាងប្រកាសខ្លួនថាជាប្តីរបស់នាងហើយថានាងជាប្រពន្ធនោះដោយសើចចំអន កុំខឹងនាងដែលថានាងធ្វើជាភ្លេចមិនស្គាលថាគេជាប្តីព្រោះគេខ្លួនឯងទេជាអ្នកប្រាប់ឲ្យនាងបំភ្លេចរឿងគ្រប់យ៉ាងកាលពីយប់នោះ ហើយនាងក៏បានភ្លេចអញ្ចឹងហើយនាងគ្មានបី្តទេហើយនាងក៏មិនធ្លាប់មានប្តីដែរ និយាយនាងក៏ក្រវាសដៃគេចេញមួយទំហឹងទើបធ្វើឲ្យលេវអាវសឺមីពណ៍សរបស់នាងដាច់លេវអស់ជាច្រើនគ្រាប់បង្ហាញ់ឲ្យឃើញនូវថើមទ្រូងដ៏ធំជាមាត់របស់នាងនៅនិងមុខរបស់ជុងហ្គុកពេញៗ។