ប្អូនស្រីសម្អប់

ភាគ25

2ម៉ោងក្រោយមក
ត្របកភ្នែករ៉ាបើកកម្រើកទ្បើងស្រវេស្រវាក្រោកទាំងរាងកាយខ្សត់ល្វើយឈឺពេញទាំងខ្លួនក្រោយអង្គុយស្ទើរតែមិនចង់រួចព្រោះប៉ុន្មានម៉ោងមុននេះបងប្រុសឃោឃៅរបស់នាងលេងនាងខ្លាំងៗមិនថ្នមអ្វីបន្តិចទេដំណកើទឹកក្តៅអ៊ុនក៏ស្រក់ចុះមកនៅពេលដែរមិនឃើញមានវត្តមានរបស់ប្រុសកំណាច់ម្នាក់នោះព្រោះនាងគិតថាគេមករកនាងព្រោះតែគេមកដើម្បីបំពេញតម្រូវការលើគ្រែរបស់គេប៉ុណ្ណោះពេលឆ្អែតឆ្អន់ហើយគេទៅវិញ ទើបនាងព្រមដោះលែងទឹកភ្នែកដែរផ្ទុកដោយសេចក្តីឈឺចាបើនោះចេញមកឲ្យអស់។
«បើស្អប់ខ្ញុំណាស់មិចមិនសម្លាប់ខ្ញុំតែម្ដងទៅ»ជុងម៉ូឧទានទាំងការឈឺចាប់ទាំងកាយនិងចិត្តនាងយំអោបខ្លួនទាំងកាយញ័រទទ្រើក បើស្អប់នាងខ្លាំងណាស់ហេតុអ្វីក៏មិនសម្លាប់នាងតែម្ដងទៅចាប់ឲ្យនាងរស់នៅដូចស្លាប់បែបនេះធ្វើអ្វីទៅ គេដឹងថាបងប្អូននិងគ្នាធ្វើរឿងអសីលធម៌បែបនេះជាមួយនិងគ្នាគឺវាខុសវាមិនសមនិងធ្វើហើយក៏ដឹងថាបើនាងមានកូនក៏គេមិនអាចទទួលខុសត្រូវបាន ប៉ុន្តែគេក៏នៅតែធ្វើរឿងដាក់នាង គេធ្វើបែបនេះមិនខុសពីបំផ្លាចអនាគតរបស់នាងទាំងស្រុងគេគេពិតជាអាក្រក់ណាស់ដែរប្រើវិធីស្មោគ្រោកបែបនេះមកចាត់ការនាង។
«ភ្ញាក់ហើយមែនទេ?បើអញ្ចឹងឆាប់រៀបចំខ្លួនទៅខ្ញុំចង់នាំនាងទៅកន្លែងមួយ»សម្លេងធំឧទានទ្បើងចេញពីបន្ទប់ជាមួយនិងរាងកាយខ្ពស់សង្ហារចេញដោយទឹកមុននិងសម្តីដ៏សោះក្រោះ។
«ទៅណា?»ជុងម៉ូចងចិញ្ចើមដាក់ជុងហ្គុដោយការប្លែកចិត្តគេចង់ធ្វើស្អីរបស់គេទៀតហើយនាងតាមមិនទាន់ទេ។
«ទៅដល់ដឹងហើយកុំសួរច្រើនពេក»ជុងហ្គុកស្តីបន្ទោសជុងម៉ូដោយសេចក្តីធុញទ្រាន់សួរបញ្ចាក់អ្វីច្រើនខ្លាំងម្លេះឲ្យរៀបចំខ្លួនក៏រៀបចំទៅបើគេគ្មាការអ្វីគេក៏មិនហៅបបួលនាងទៅដែរ។
«កើតអី?»ចងចិញ្ចើមដាក់ជុងម៉ូដោយការឃ្នើសចិត្តស្អីទៀតគ្រាម់តែឲ្យទៅងូចទឹកស្លៀកពេកសោះចាំបាច់យំរហេមរហាមដែរឬ?
«ខ្ញុំដើរមិនរួចទេ»ជុងស្រដីទ្បើងទាំងរលីរលោងទឹកភ្នែកមិនមែនធ្វើមាយាទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ស្អីទេគឺនាងដើរមិនរួចពិតមែនគ្រាន់តែដាកសណ្តូកជើងចុះពីលើពូកក៏នាងឈឺចាប់ផ្នែកល្វែងក្រោមនោះខ្លាំងឈឺដូចគេចាបើហែកតែម្ដង។
«រឿងច្រើន»មាត់រអ៊ូតែគេក៏ចូលខ្លួនលើបីរាងកាយរបស់នាងចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដែរ។