ប្អូនស្រីសម្អប់

ភាគ76(ខ្ញុំស្អប់លោក)

ជុងហ្គុករួមទាំងគ្រប់គ្នាដែរមាវត្តមានទៅទីមកសម្រួលអារម្មណ៍ទៅតាមអ្វីដែរគ្រូពេទ្យបានប្រាប់។
«អ្នកជំងឺត្រូវរបួសប៉ះទង្គិតខាងផ្នែកក្បាល់ធ្ងនធ្ងរដោយបណ្តាល់ឲ្យមានឈាមជាច្រើនទៅកក់នៅក្នុងខួរ ត្រូវការ ការវះកាត់ជាបន្ទាន់តែភាគរយ:ដែលនាងអាចនិងដឹងខ្លួននៅតិចណាស់ប្រសិនបើការវះកាត់បានជោគជ័យណាស់គឺមានត្រឹមតែ20%តែប៉ុណ្ណោះចំពោះ80%ទៀតនាងអាចនិងមិនដឹងខ្លួននោះទេគឺនាត្រូវក្លាយជាមនុស្សរុក្ខជាតិអស់មួយជីវិតចំណែកឯងកូននៅក្នុងរបស់នាងគឺគេមានសុវត្តិភាពមិនអីនោះទេ បើអស់ការអីហើយខ្ញុំសូមត្រទ្បប់ទៅវិញហើយបាទ»លោកគ្រូពេទ្យបានរៀបរាប់ពីអាការ:របស់ជុងម៉ីឲ្យគ្រប់គននាដែរជាសាច់បានទទួលស្តាប់ដោយទឹកមុខក្រៀក្រំមពីព្រោះអាការ:គឺធ្ងន់ធ្ងរត្រូវការ ការវះកាត់ជាបន្ទាន់តែចំពោះចំណែកឯងភាគរយ:ដែរនាងបានដឹងខ្លួនវិញមកសភាពធម្មតាវិញគឺវាមានតិចខ្លាំងណាស់បែបនេះគាត់មិនហ៊ានធានាទេថាអ្នកជំងឺម្នាក់នេះអាចនិងវិលមកដូចដើមវិញប៉ុន្តែគាត់និងខំប្រឹងជួយសង្រ្គោះអ្នកជំងឺម្នាក់នេះឲ្យអស់ពីសម្មតភាពរបស់គាត់ បន្ទាប់ពីនិងរ៉ាយរ៉ាប់ពីអាការ:ជំងឺរបស់ជុងម៉ូរួចហើយលោកគ្រូពេទ្យក៏សុំខ្លួនត្រទ្បប់ទៅព្យាបាលអ្នកជំងឺរបស់បន្តទៀតទុក្ខឲ្យអ្នកដែរជាសាច់ញាតិអ្នកជំងឺឈរទំលាក់ទឹកមុខចុះគ្រប់គ្នា។
«កូន?»ជុងហ្គុកឧទានទ្បើងមកតិចនៅខណ:ពេលដែរគ្រូពេទ្យបានដើរចេញទៅបាត់ដោយការមិនយល់ការគាត់ថាកូនមានសុវត្ថិភាពចឹងវាមានន័យថាជិងម៉ូនាងមានកូនមែនទេ។
«ជុងម៉ូនាងពរពោះកូនចំនួន2ខែហើយ»ជីមីនដែរឈរនៅក្បែរកាលបើបានលឺជុងហ្គុកឧទានទ្បើងមកខ្សឹបម្នាក់ឯងនោះគេក៏ចូលខ្លួនមកលូកមាត់ឆ្លើយសំណួរទៅកាន់អ្នកកម្លោះវិញដោយទឹកមុខសោះកក្រោះបំផុត។
«ហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំមិនដឹងអ្វីសោះអញ្ចឹង?»នេះនាងមានកូនពិតមែន ហេតុអ្វីក៏គេអីសអញ្ចឹង ហើយនាងក៏មិនបានមកប្រាប់គេអំពីរឿងមួយនេះថែមទៀត នេះគេជាប្តីនាងបែរជាមិនដឹងរឿងនាងមានកូនបែបជាអ្នកដទៃដឹងមុនគេទៅវិញ គិតបែបនេះគេក៏មានអារម្មណ៍ថាអន់វិត្តអន់ថ្លើមបន្តិចដែរ ដែរគេមានឈ្មោះជាប្តីរបស់នាងទាំងមូលពេលមានរឿងធំនាងបែរជាលាក់មិនប្រាប់គេ សុខចិត្តទៅប្រាប់អ្នកដទៃ។
«លោករវល់តែងុបងុលជាមួយគុំនំនិងជាមួយនិងសង្សារបស់លោកបានអីនិងដឹងលឺប្រពន្ធកូនទៅ»ថេហ្វីនដែរបានលឺការសន្ទារបស់អ្នកកម្លោះទាំងពីររូបនោះនាងក៏ដើរចូលមកនិយាយកាត់ស្តីដោយស្តីថាជុងហ្គុកទាំងដោយស្នាមញញឹមឌឺមុននិងស្រដីទ្បើងថោយទឹកមុខកាចពោលពេញទៅដោយកំហឹងនាងមិនដែរមានចិត្តស្អប់អ្នកណាខ្លាំងដូចជាស្អប់ជុងហ្គុកទេឃើញមុខគេពេលណានាងចង់តែហក់ទះផ្កាប់ចានវាយគេឲ្យស្លាប់ទេបើកតាមចិត្តខឹងដែរគេធ្វើបាបមិត្តនាងធ្វើដល់ថ្នាក់នេះធ្វើដល់ថ្នាក់នេះហើយនៅមានមកសួរហេតុផលថាហេតុអ្វីខ្លួនឯងមិនដឹងទៀត តើឲ្យបានស្អីនិងដឹងរឿងប្រពន្ធមានកូនទៅបើក្នុងខួរក្បាលសឹតសឹងតែភាពខ្មៅងងឹងធ្វើបាបប្រពន្ធគិតខ្វាយខ្វល់តែពីសង្សារគេនោះ។
ជុងហ្គុកមិនមាត់អ្វីតបតនិងពួកគេសូម្បីតែមួយម៉ាត់រួចគេក៏បោះជំហាន់ទៅយ៉ាងស្ងាមស្ងាត់លាយលំជាមួយទឹកមុខសោកសៅនិងសោកស្តាយមានចំពោះទង្វើរខ្លួនឯងជាខ្លាំងនេះគេបានធ្វើស្អីទៅគេបិះនិងធ្វើឲ្យបាត់បានកូនប្រពន្ធម្ដងទៀតហើយហេតុអ្វីក៏គេតែងតែបែបនេះអញ្ចឹងប្រសិនបើជាជុងម៉ូនាងកើតអ្វីទ្បើងពិតមែនគេមិនលើកលែងខ្លួនឯងទ្បើយព្រោះបើមកពីគេទៅសម្តែងបញ្ឈឺចិត្តនាងទេជុងម៉ូក៏មិនចេញមកខាងក្រៅរហូតដល់ជួបរឿងទាំងនេះទ្បើយគ្រប់យ៉ាងព្រោះតែម្នាក់គត់។
«ជុងម៉ូបងសូមទោស»ជុងហ្គុកដើរទៅដាក់បង្គុយនៅលើកកៅអីនៅខាងមុងមន្ទីរពេទ្យមុននិងលើប្រអប់ច្បូតមុខខ្លួងឯងដោយការតប់ប្រមល់និងសោកសៅក្នុងចិត្តមុននិងពោលពាក្យសូមទោសទ្បើងមកទាំងម្ចាស់ឈ្មោះមកនបានដឹងលឺអ្វីទាំងអស់។
3ខែក្រោមមក
រាប់ចាប់ពីថ្ងៃវះកាត់មកដល់ពេលនេះគឺអស់រយ:ពេល3ខែហើយក៏ជារយ:ពេលដែលជុងម៉ូនាងគេងលក់រហូតមិនទាន់ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនទ្បើងមកវិញដែរ។នៅក្នុងបន្ទបើធំទូលាយមួយដែរមានសភាពស្ងាត់ច្រងំព្រោះតែម្ចាស់បន្ទប់មួយនេះត្រូវបានគេងលងលកអស់រយ:យូរថ្ងៃណាស់មកហើយរាងកាយនាងពេលនេះគឺស្គមស្គាំងស្លេកស្លាំងផ្ទៃមុខដែរធ្លាប់តែមកមានសន្តើមសម៉ងរលោកបែមកជាស្ងួតស្លេកស្លាំងបបូរមាត់ដែរធ្លាប់តែមានពណ៍ក្រហកស្រស់ប្រែជាស្លេកនិងប្រះចេញឈាមពោះក៏កាន់តែធំជាងមុន។
«ក្មេងកម្ចិលហេតុអ្វីក៏អូនគេងយូរដល់ថ្នាក់នេះឆាប់ក្រោកទ្បើង អ្ហឹម ឆាប់ក្រោកទ្បើមកបងសន្យាថានិងឈប់គិតរឿងសងសឹងអ្វីទៀតហើយ បងនិងមើលថែរអូននិងកូនយើងឲ្យបានល្អឈប់ទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយនិងស្រីក្រៅទៀត»នាយកម្លោះចាប់កាន់ដៃរបស់ភរិយមកកាន់និងថើបមុននិងនិយាយស្តីបន្តោសនាងតែម្នាក់ឯងទឺងទឹកភ្នែកកូនប្រុសក៏ស្រហូរចុះមកដោយហាមមិនបានព្រោះតែអាណិតដល់ប្រពន្ធមកដល់ពេលនេះទើបគេបានដឹងថាជុងម៉ូប្រពន្ធរបស់គេម្នាក់នេះសំខាន់សម្រាប់គេប៉ុណ្ណាហើយក៏ដឹងថាការសងសឹងវាមិនបានផ្តលអ្វីនោះទ្បើយវាមានតែបំផ្លាញ់ជីវិតអ្នកតស់ជំុវិញខ្លួនរួមទាំងគេផ្ទាល់ដូចដែរសម្តីរបស់លោកចនបាននិយាយមិនខុសនោះទេក៏ព្រោះតែការសងសឹងគេបានបំផ្លាចជីវិតប្រពន្ធកូននិងឪពុកឲ្យរស់នៅវេទាបំផ្លេញចំណងមិត្តភាពមិត្តភក្តិឲ្យបែកបាក់អស់គ្មានសល់។
«ហ្អឺម...ទឹកៗ»សម្លេងតូចឆ្មាស្តាប់ស្ទើរតែមិនចង់លឺបន្លឺងទ្បើងមកសូវមុននិងត្របក់ភ្នែកស្តើរបម្រើបើកទ្បើងមកបន្តិចម្ដងៗទាំងគ្មានកម្លាំកំហែងក៏ព្រោះតែគេអស់រយ:ពេលយូរគ្មានបានអ្វីចូលពោះនោះទ្បើយទើបនៅពេលដែរដឹងខ្លួនទ្បើងមាននាងមានអារម្មណ៍ថាស្អក់កស្រែកទឹក។
«ជុង-ជុងម៉ូអូនដឹងខ្លួនហើយមែនទេ?»ជុងហ្គុកាលបើបានទទួលដឹងខ្លួនថាជុងម៉ូដឹងខ្លួនទ្បើងវិញហើយគេក៏ប្រញាប់ជូតវាសទឹកភ្នែកចេញដោយសេចក្តីត្រឹកអរមុននិងប្រញាប់ទៅចាក់ដឹងយកមកឲ្យប្រពន្ធផឹកក្អឹក។
«ជុងម៉ូនៅឈឺត្រងណាទៀតដែរទេ?ត្រូវការឲ្យបងទៅតាមពេទ្យមកដែរទេ?អូនដឹងទេអស់រយ:ពេល3ខែរមកនេះបងភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់ខ្លាចថាអូននៅត្រូវគេជារាងរហូតទុកឲ្យបងរស់នៅឯកាតែម្នាក់ឯង...»ជុងស្ទុះទៅចាប់កាន់ប្រអប់ដៃទាំងគូរតបស់ជុងម៉ូមកមើលនិយាយរៀបរាប់សួរដេញដោលទៅកាន់នាងមុននិងស្រវ៉ារាងកាយតូចមកអោបក្រសោបជាប់និងដើមទ្រូងយ៉ាងស្និតស្នាលដោយការនិងរលឹកនុងក្តីស្រទ្បាញ់ពេញបេះដូង រាល់ថ្ងៃគេមានការភ័យខ្លាចនិងព្រួយបារម្ភជាខ្លាំងណាស់ខ្លាចថាជុងម៉ូនាងនុត្រូវគេរហូតមិនភ្ញាក់តែនៅពេលឃើញនាងបានដឹងខ្លួនបែបនេះមកវិញគេក៏ធូរចិត្ត។
«ចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅខ្ញុំស្អប់លោក ឌឹម..!»