ប្អូនស្រីសម្អប់

ភាគ75

មន្ទីរពេទ្យ
រាងកាយតូចច្រឡឹងដែរមានរបួសនាងឈាមស្រោវពេញទាំងតួខ្លួនបានដេកស្តូកស្តឹងនៅលើគ្រែរុញរបស់មន្ទីពេទ្យមានក្រុមគ្រូពេទ្យ្រញេបប្រញាប់រុកជាច្រើនរុញចូលទៅខាងក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាប់ពីព្រោះសភាពរបស់នាងពេលនេះគឺធ្ងនធ្ងរខ្លាំងណាស់បើទុកយូរមិនបាននោះទេ។
«លោកគ្រូពេទ្យសូមជួយកូនស្រីខ្ញុំផង»លោកចនលើក្រុមគ្រូពេទ្យទាំងទឹកភ្នែកជាឪពុកក៏ស្រហូរចុះមកដោយគ្មានភាពខ្មាសអៀននោះហើយព្រោះតែអាណិតនិងបារម្ភពីកូនស្រីកំសត់របស់ខ្លួនខ្លះពេក មិនថាចំណាយអស់ប៉ុន្មានលាក់ដុល្លាទេគេក៏ហ៊ានចំណាយដែរសូមត្រឹមតែឲ្យកូនស្រីតែម្នាក់គត់របស់គាត់មានសុវត្ថិភាពនៅពេលនេះគាត់លែងមានអ្នកណាទៀតហើយទាំងប្រពន្ធទីមួយនិងទីពីរក៏ស្លាប់អស់កូនប្រុសដែរគាត់ស្រទ្បាញ់គេស្មើរជីវិតគេក៏ស្អប់ខ្ពើមចាប់ទុក្ខគាត់ដូចជាសត្រូវនៅពេលនេះគាត់គ្មានសល់អ្នកទេក្រៅពីជុងម៉ូ។
«ចៅហ្វាតាំស្មារតីអ្នកនាងតូចគាត់និងមិនអីទេទាន...»អ្នកដែរជាចំណិតរបស់លោកចនក៏ឧទានទ្បើងដោយលួងលោមលោកឲ្យស្ងាប់ចិត្តសិនគាត់ដឹងថាលោកចនគាត់ពិបាកចិត្តបារម្ភពីកូនស្រីខ្លាំងប៉ុន្តែបើគេនៅតែមានចិត្តព្រួយបារម្ភបែបនេះពេលវាអាចនិងអ្បិឲ្យជំងឺចាស់របស់គាត់រើទ្បើងមកបាន និងហើយគាត់ក៏នាំលោកចនឲ្យមកអង្គុយនៅលើបង់នៅមុខបន្ទប់រួចក៏និយាយពាក្យលួងនិងផ្តលកម្លាំងចិត្តដល់លោកចនជាច្រើន។
«លោកពូជុងម៉ូយ៉ាងមិចហើយ?»ថេហ្វីន/ជីមីនអ្នកទាំងពីរត់ចូលមកទាំងដង្ហក់ខ្យល់សួរទៅកាន់លោកចនដំណើរគ្នាគ្រាន់តែបានលឺដំណឹងថាជុងម៉ូមានគ្រោះថ្នាក់ភ្លាមពួកគេក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ចេញទ្បានមកទាំងយប់តែម្ដង។
«នៅក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់»លោកចនងាក់ទៅសម្លឹងមើលទ្វាបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទាន់ដោយឲមានកម្លោះក្រមុំមួយគូរនោះសម្លឹងមកទៅតាមគាត់មុននិងឆ្លើយទ្បើងដោយសម្លេងសូវៗស្អក់ព្រោះមុននេះគាត់យំខ្លាំងណាស់ព្រោះតែបារម្ភពីកូនស្រីខ្លាំងពេក។
បន្តិចក្រោយមកនាយកម្លោះជុងហ្គុកក៏ស្រាប់តែរត់ចូលមកទាំងត្រហេមត្រហមលាយលំជាមួយនិងទឹកមុខកង្កប់ការព្រួបារម្ភគ្រាន់តែបានលឺដំណឹងថាជុងម៉ូជួបគ្រោះចរាចរណ៍ភ្លាមបេះដូងរបស់គេដូចជាត្រូវគេយកកាំបិទចាក់យ៉ាងអត់ចឹងគឺវាកណ្តាក់ទ្បើងឈឺតែម្ដងទើបគេប្រញាប់ប្រញាល់មករកនាងចង់ដឹងថានាងកើតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរដែរឬអត់?ប៉ុន្តែនៅពេលមកដល់គ្រាន់តែគេសម្លឹងមើលទៅទឹកមុខរបស់គ្រប់គ្នានៅទីនេះគេក៏អាចស្មាន់ដឹងហើយថាជុងម៉ូនាងប្រាកដជាត្រូររបួសធ្ងនធ្ងរមិនខាងទេ។
«អ្នកណាហៅឯងមក ឌឹប»គ្រាន់តែក្រលែកភ្នែកទៅជើញវត្តមានរបស់ជុងហ្គុកដើរចូលមកភ្លាមជីមីនគេក៏ស្រុះទៅច្រក្រវួចក៏អាវអ្នកកម្លោះលើកទ្បើងដោសសង្គ្រឺតធ្មេញសម្លឹងមុនជុងហ្គុកទាំងកែវភ្នែកក្រហមឆ្អៅពោលពេញទៅដោយកំហឹងឆេះឆួលមុននិងក្រាប់ដៃដាក់ផ្ទៃមុខសង្ហាររបស់ជុងហ្គុកឲ្យបែកចេញឈាមតាមមាត់មករិញៗ មូលហេតុដែលគេខឹងនិងជុងហ្គុកដល់ថ្នាក់នេះក៏ព្រោះតែញេគិតថាក៏ព្រោះតែជុងម៉ូចង់គេចមុខពីជុងហ្គុកមុនចងើឈឺចាបើទើបបានជានាងនៅធ្វើការដល់យប់ជ្រៅទើបត្រទ្បប់មកផ្ទះហេតុនេះហើយទើបជាដើមហេតុធ្វើឲ្យនាងជួបគ្រោះថ្នាក់ គេមិនបានដឹងថាជុងម៉ូបានមកដល់ផ្ទះហើយក៏មានរឿងជាមួយនិងជុងហ្គុកទើបនាងចេញពីផ្ទះរហូតមានគ្រោះថ្នាក់អីបែបនេះនោះទេប្រសិនបើជាជីមីនគេបានដឹងជុងហ្គុកប្រាកដជាស្លាប់ក្នុងដៃគេប្រាកដណាស់។
បើមកនេះគ្រាន់តែចង់ដឹងថាជុងម៉ូនាងស្លាប់ហើយឬនៅ?សូមអញ្ចើញលោកទៅវិញចុះទីនេះមិនស្វាគមន៍លោកទេ»ថេហ្វីនចូលទៅនិយាយបោះសំដីទៅកាន់ជុងហ្គុកដោយទឹកមុខស្មើតធេងប្រសិនបើមកនេះគ្រាន់តែចង់សើចចំអក់ឬចង់ដឹងថានាងស្លាប់ឬនៅទេអញ្ចើញទៅវិញចុះព្រោះនៅក្នុងផ្នតើគំនិតរបស់នាងដែរគិតទៅលើជុងហ្គុកនៅក្នុងពេលនេះគេគឺជាមនុស្សចិត្តអាក្រក់ចិត្តខ្មៅថោកទាប់គួរឲ្យស្អប់បំផុតអញ្ចឹងហើយនាងមិនចង់ឲ្យមនុស្សចិត្តខ្មៅមករវល់ពាកព័ន្ធនិងមិត្តរបស់នាងទៀតនោះទេ។
ខណ:ពេលមួយនោះដែរលោកគ្រូពេទ្យក៏បានបើកទ្វាដើរចេញមកពីខាងក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាប់នោះចេញមកដោយទឹកមុខក្រៀមក្រំ។
«លោក-លោកគ្រូប្រពន្ធខ្ញុំយ៉ាងមិចហើយ?»ជុងហ្គុកមិនបានទៅគិតខ្វល់ពីសម្តីរបស់ថេហ្វីនទ្បើងនាយបែបជាស្ទុះទៅសួរលោកពីពេទ្យពីអាការ:របស់នាងតូចដោយការព្រួយបារម្ភខ្វាយខ្វល់ចិត្តជាខ្លាំង។
«គឺ...»
«អ្វីទៅលោកគ្រូពេទ្យ?ឆាប់ឆ្លើយមក»ជុងហ្គុកចាប់អរង្រួមស្មារបស់គ្រូពេទ្យខ្លាំងៗទាមទារចម្លើចគេ.អន្ទះសារចង់ដឹងចម្លើយពីគ្រូពេទ្យស្ទើរដាច់ខ្យល់ទៅហើយគេកាន់តែមានអារម្មណ៍មិនស្រួលៗយ៉ាងមិចក៏មិនដឹងទេនៅពេលដែរឃើញទឹកមុខក្រៀក្រំរបស់គ្រូពេទ្យ។
«សូមលោកសម្រួលអារម្មណ៍និងត្រៀមចិត្តសិនទៅបាទ»