Müptela / Yarı Texting

1.5

Furkan nikah memurunu uğurlarken ben hala boş boş evlilik cüzdanını inceliyordum.. Ben evli biriydim artık.

"Aferin kızım. Bir an imzayı atmayacaksın diye çok korkmuştum. Neyseki anneni üzmedin. Şimdi tek dileğim bu evliliğin gerçeğe dönüşmesi."

"Olmayacak öyle bir şey." dedim net bir şekilde.

"Ela.. Furkan'a eninde sonunda aşık olacaksın, bunu biliyorum. Bu adamın peşinde kaç kız dolaşıyor senin haberin var mı? Sahip çık kocana ve sana aşık olması için gerekeni yapıp kendini geri çekme."

"Anne! " dedim sert bir şekilde. "Git başımdan. Rahat bırak beni!"

Annem diretecekken Furkan geldi yanıma. O esnada çalan dans müziğiyle elimden tutup beni piste doğru götürdü. Elleri belimi bulduğunda gözlerimin içine baktı.

"Annenin dediğini yapacak mısın?"

"Ne diyorsun Furkan? Anlamıyorum seni." dedim. Bir an önce şu lanet ortamdan def olup gitmek istiyordum.

"Kocana sahip çık dedi ya." dedi sırıtarak. "Sahip çıkacak mısın bana?"

Belimdeki elleri beni kendisine ittiğinde vücudumuz bir bütün gibiydi neredeyse.

"Sen benim kocam değilsin."

"Evlendik biz. Umarım bu durumun farkındasındır."

"Umarım sende sadece formaliteden ibaret bir evlilik içerisinde olduğumuzun farkındasındır."

Suratı aniden düşerken devam ettim.

"Sen neden sürekli benimle yakınlaşmaya çalışıyorsun? Aşık mı oldun yoksa bana?" dediğimde yüz hatları gerginleşmişti.

"Ben ve sana aşık olmak.." dedikten sonra düşünmüş gibi yapıp kahkaha attı. "Komik olma Ela. Zayıflaman senin güzel olman için yeterli değil. Etrafımdaki kadınlar emin ol seni aklıma bile getirmez."

"Çok güzel. Benimde istediğim bu zaten."

Furkan'ın belimdeki ellerini çekip tekrar yerime döneceğim sırada Yusuf önümde bitivermişti birden. Nereden çıktığını bile anlayamamıştım.

"Furkan'la dansın bitmişti sanırım. Bu güzel gelin bir kez de benimle dans etmek istemez mi?"

"Sevgilinle et sen." deyip gidecekken durdurdu beni.

"Israr ediyorum, lütfen." dedi elini uzatarak. Yusuf Furkan'a sorun olur mu der gibi baktığında olumlu yanıt alınca elimi kendisi tuttu.

"Hadi Ela. Bir dans sadece."

Yusuf'la birlikte piste geldiğimizde Furkan'ın aksine nazikçe dokundu belime. Gözlerinin içine baktıkça orada bir yerde kayboluyor gibi hissediyordum. Kalbime bir şeyler batıyordu sanki.

"Nikahta." dediğinde daha derin baktım gözlerine. "Ağlıyordun." diye devam etti. "Furkan'a, evlenirken mutluluktan ağlayacak kadar aşık olduğunu bilmiyordum."

Aptal..

Cevap vermedim. Yaptığım tek şey belli etmeden kokusunu içime çekmekti.

"Biz de Julia'yla evlenmek istiyoruz ama ben pek cesaret edemiyorum. Sanırım evliliğe hazır değilim."

Evlenirsen ölürüm..

"Hazır hissetmeyecek bir şey yok. O iyi bir eş olabilir sana."

"Annem yabancı gelin istemiyor." dedi gülerek.

"Alışır." dedim bende. Gözlerim yeniden doluyordu. Belli etmek istemiyordum ama dip dibeyken bu mümkün olmuyordu.

"Furkan'a nasıl aşık oldun? Yani ilişkiniz nasıl başladı?"

"Niye merak ediyorsun?" dedim buruk bir şekilde.

"Garip geliyor çünkü hala senin evlenmiş olman."

"Yusuf yetmez mi bu kadar?" dedim geri çekilerek. O bana bu kadar yakınken dayanamıyordum işte.

"Sen bana soğuk davranıyorsun." dedi birden. "Evlendin diye aramıza mesafe koymayacaksın değil mi Ela? Zaten evleneceğinizi bile Furkan'dan öğrendim. Çağırmayacaktın belki de beni düğününüze."

"Yusuf saçmalama lütfen. Sadece düğün hazırlığı falan derken gerçekten yorgun düştüm."

"Peki öyle olsun." dedi sinirli bir şekilde sevgilisinin yanına giderek. Bende arkasından ona baktıktan sonra yeniden Furkan'ın yanına oturduğumda burada ben hariç herkesin eğlendiğini görmüştüm.

***

Düğün sonunda bitmiş ve biz Furkan'la bizim için hazırlanan eve gelmiştik. Hiç beklemeden üst kata çıkıp üzerimdeki gelinlikten kurtulmak derdindeydim. Odaya çıktıktan hemen sonra arkamdaki ipleri çözmeye çalışmıştım ama olmuyordu.

"Kim bunu düğüm düğüm yapmış!" dedim sinirle.

"Benim açmam için yapmışlar." Furkan'ı aşağıda zannediyordum. Birden sesini duymak beni ürkütmüştü.

"Çıkar mısın dışarı?" dedim düğümlere yetişmeye çalışarak. Aynada bakarak yapmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Arkamdan yaklaştıktan sonra ellerini belime yerleştirip arkamı görmek için yan döndüğüm aynada beni düz bir hale getirdi. Sıcak nefesini ensemde hissediyordum. Birinci düğümü açtı. Derin derin nefes alıp veriyordu.

Aynadan bu halimize baktım. Şu an arkamdaki Yusuf olsaydı.. Her şey ne kadar farklı olurdu aslında. Gözümde canlanan hayalime gülümsediğimde gerçek hayata dönüşüm Furkan'ın gülümsediğimi fark etmesiyle olmuştu. Üstüne alınmasını istemiyordum.

Birden geri çekildiğimde gözlerime baktı.

"Tek başına bu gelinlikten kurtulamazsın Ela. Bırak yardım edeyim."

Hızla çekmeceden makası alıp gördüğüm kadarıyla ipleri kestim.

"Bak kurtuldum. Çık şimdi dışarı."

Sinirlenmişti. Tanıyordum onu. Çabuk sinirlenip çabuk sakinleşen biriydi. Kapıya doğru gidip çıkacakken yüzünü bana döndü.

"Şimdiden özür dilerim Ela.. Yaşadıkların ve yaşayacağın her şey için üzgünüm."

..🦋❤️