Toplantı biteli uzun bir süre olmuştu ama ben işleri ancak bitirdiğim için şimdi geçecektim odama. Çıkmak için hazırlık yaparken kapım çalınmadan açılmıştı. Yine Furkan olduğundan emin olduğum için yüksek sesle konuşmuştum.
"Furkan!.. Anne." Karşımda annemi beklemiyordum aslında. Öyle kalakalmıştım.
"İşte benim başarılı, zeki ve güzel kızım. Harika görünüyorsun. Dur bakıyım sana. Sen hala kilo vermeye devam mı ediyorsun Ela.. Daha da incelmişsin sanki."
Söylediklerini duymuyordum. Onu görünce bana karşı nasıl acımasız olduğu geliyordu aklıma.
"Ne istiyorsun anne?" dedim ifadesiz bir şekilde.
"Furkan'la ilişkini merak ediyorum çünkü. Bu yüzden geldim buraya da." dedikten sonra devam etti. "Ama biliyordum Ela."
"Neyi biliyordun?"
Ne demek istediğini gerçekten anlamıyordum.
"Furkan'a aşık olacağını biliyordum. Furkan'ın hesabına attığı fotoğrafınız muhteşemdi. Böylesine güzel bir fotoğrafı emin ol sen bile çekemezdin kızım."
"Anlamadım ne fotoğrafı?"
"A sen görmedin mi? Akışına çok fazla fotoğraf düştüyse görmemiş olman normal. Birlikte uyuduğunuz bir fotoğrafı paylaşmış."
Benden habersiz yine beni sinirlendirecek şeyler yapıyordu. Ama bunun hesabını daha sonra soracaktım. Annem saçlarını eliyle şöyle bir savurup sandalyelerden birine oturdu.
"Senin Furkan'dan etkileneceğini biliyordum ama Furkan'ın da sana böyle aşık olması... İnanamıyorum size. Bu aldığım en güzel haber güzel kızım. İnşallah bir günde bebeğiniz olduğunu görürüz."
"Anne git buradan!"
Annemin gülen suratı aniden düşerken hızla ayağa kalkıp yanıma geldi. Kolumu sertçe sıkıp duvara iteledi.
"Bana bak Ela her şey yolundayken bir hata yapıpta Furkan'ı üzersen-"
"Ela beni üzmüyor Müjgan anne. Sizde karımı üzmezseniz inanın hiçbir sorun çıkmayacak."
Annemin sözünün yarıda kalmasına sebep olan Furkan olmuştu.
"Ay siz ikiniz mutlu olunda be-"
"İsterseniz siz gidin artık. Bizim işlerimiz var."
Furkan annemi bir nevi kovduğunda dolu gözlerimle olduğum yere oturdum. Annem gittikten sonra da Furkan gelip yanıma çöktü.
"Üzülme.."
"Elimde değil." dedim. Bir kez daha kendimi bu denli kötü hissediyordum.
"Ben yanındayım ama."
Furkan gözlerimi sildiğinde ellerini çektim.
"Etrafımda bir tane normal insan yok. Sende buna dahilsin Furkan. Ne iyi olduğun belli ne kötü olduğun.."
"Bana güven. Bende kötü bir dönem geçirdim. Sebep değil belki bu biliyorum ama bazen tutuyor dengesizliklerim. Annenler için bir şey diyemem ama ben üzmeyeceğim seni söz. Ağlama artık."
Gözlerimi silip ayağa kalktığımda Furkan'da benimle birlikte ayağa kalktı.
"Sana sarılmamı ister misin? Belki iyi hissedersin."
"Gerek yok." dedim derin derin nefes alarak.
"Tamam o zaman. Ela bugün evimize geleceksin değil mi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Müptela / Yarı Texting
Fanfiction@Kuymakcibasi: Sana çok aşığım be kuymaklı kekim. @Kuymakcibasi: Bu his nasıl biliyor musun? Hani böyle eskiden, biz küçücükken babamız mahalle bakkalına gider, beyaz şeffaf poşetlerde ekmek alır ama o ekmeğin içine de birkaç tane bizim için çikola...
