Müptela / Yarı Texting

4.7

Oturduğum kanepede öylece kalmıştım. Annem beni hiç sevmediğini söylemişti. Bunu hep hissediyordum ama ilk kez yüzüme vurmuştu bunu. Gözlerimi silip derin bir nefes aldım. Ben artık kesin olarak karar almıştım. Burada yaşamak istemiyordum. Ailemden uzak kalmak istediğim tek şeydi.

Sakin ol Ela..

Ayağa kalkıp göz makyajımı yeniledim. Evden çıktığımda doğruca tesislere doğru sürmeye başladım. Oradaki arkadaşlarımı da özlemiştim. Kısa sürede tesislere geldiğimde güvenliğe kartımı gösterip içeri girdim. Arabamı otoparka doğru sürüp uygun bir yer aradım. Kendime yer seçecekken bir ses duymuştum.

"Benim arabamın yanına park et istersen."

Camdan dışarı baktığımda gördüğüm kişi beni oldukça şaşırtmıştı.

"Yusuf?"

"Biliyorum neden burada olduğumu merak ediyorsun ama arabanı park et öyle konuşalım."

Doğru söylediği için gösterdiği yere arabamı park edip aşağı indim. Yanına gittiğimde gülümsedi bana. Sonrada beni kendine çekip sıkıca sarıldı.

"Nasılsın Ela?"

"Ben iyiyim de sen?.. Yani anlamıyorum biz sizi Julia ile o gece uğurlamamış mıydık?"

"Ela önce bir kafeteryaya gidelim mi?"

Yusuf elini belime koyduğunda gözlerim oraya kaydı. Bir adım ileri gelip elini belimden çekmesini sağladım.

"Gidelim." dediğimde elini belimden çekmeme morali bozulmuş olacak ki suratı düştü. Ben önde o arkada ilerlerken yolda Uğurcan'ı görmüştüm. Onunla da ayak üstü sohbet ettikten sonra Yusuf'la kafeteryaya indik. O da ikimize bir çay alıp geldi.

"Çok güzel görünüyorsun.." dedi Yusuf bana aniden. Bu cümleyi ondan duymak.. Ne bileyim garip hissettirmişti.

"Teşekkür ederim."

"Nasılsın Ela?"

"İyiyim. Bende bir kulübü ziyaret edeyim istedim ama seni görmeyi beklemiyordum."

"Ben gidemedim."

"Neden?"

"Siz gittikten sonra Julia ile tartıştık."

"Öyle mi?"

Ben buna gerçekten üzülmüştüm. Tamam Julia ile içimde bir yerde kötü bir his vardı çünkü sevdiğim adamla birlikteydi ama bunu onu kötü biri yapmıyordu. Üzülmüştüm.

"Evet. Bitti ilişkimiz."

"Sen ciddi misin?"

"Evet."

"Üzüldüm.. Yakışıyordunuz."

"Yakışmak hatta çoğu zaman sevmek bile yetmiyor Ela."

"Haklı olabilirsin. İyi misin peki? Yani kötü bir durum."

"İyiyim. Zaten ona olan hislerim bitmişti. İlişkimizin bitmesinde de benim suçum var ama elimden bir şey gelmiyor. Julia çok iyi biri. Tek dileğim sevgisini hak eden birine rastlaması."

"Umarım mutlu olur."

"Umarım."

Yusuf bir dakika bile gözlerini benden ayırmıyordu. Garip hissettiriyordu bu durum. Sonra çayından bir yudum alıp gözlerime baktı.

"Siz nasılsınız Furkan'la? Yani evlilik nasıl gidiyor?"

"Çok iyi. Furkan üstüme titriyor."

"Çok mu seviyorsun onu?"

Şaşırmıştım bu soruya.

"O nereden çıktı şimdi? Sonuçta sevmesem niye evleneyim değil mi?"

Belki aşk evliliği olarak başlamamıştık ama bu formalite evlilik sır olarak kalmalıydı.

"Doğru ama-"

Yusuf devam edecekken yine aniden gelen mide bulantısıyla hızla kalktım yerimden. En yakın tuvalete gidip içimi boşalttım. Bu göğsümde hissettiğim ağrı da artıyordu.

Yusuf'tan

Ela tuvalete doğru koşunca bende peşinden ilerledim. Kapının önünde onu beklerken o sonunda çıkmıştı.

"Ela iyi misin?" dedim telaşla.

"Bilmiyorum Yusuf. Son zamanlarda sürekli midem bulanıyor."

"Hep mi oluyor yani?" dediğimde anlık olarak gözlerim dolmuştu. Furkan'dan hamile kalmış olabilir miydi?

"Evet hep bulanıyor. Furkan'da bugün hastaneye gitmem için zorlayıp durdu. O Fransa'ya gitti bugün. Hastaneye gideceğime dair söz verdim.

Yürüyerek yavaş yavaş tekrar kafeteryaya dönmüştük. Ela yerine oturduğunda ona birlikte hastaneye gitmeyi teklif edecekken telefonu çalmıştı.

"Furkan." dedi gülerek.

"Nasılsın güzelim?" dedi o da. Görüntülü olarak konuştukları için ne dediklerini duyuyordum.

"İyiyim. Tesislere gelmiştim bende. Birazdan hastaneye gideceğim. Sen kaçta bineceksin?"

"Söyleyeceğim ama kızmak yok." dedi Furkan.

"Söyle."

"Ben gidemedim. İptal ettim toplantıyı. Seninle hastaneye geleceğim."

"Sen ciddi misin?" Ela'nın şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.

"Evet. Ben senden bir hafta ayrı kalamam. Binemedim uçağa. Neredeysen yanına geleyim de birlikte gidelim hastaneye."

"Keşke iptal etmeseydin işlerini. Neyse yanıma gelmene gerek yok. Eve geç sen bende oraya geleyim. Sabah düzgün kahvaltı edememiştin sana kahvaltı hazırlarım."

"Tamam güzelim ben geçiyorum eve. Sende geç kalma."

"Tamam." dedikten sonra kapattı telefonu Ela.

"Sana çok aşık ha." dedim histerik bir şekilde gülerek. Kıskanıyordum onları.

"Yusuf çok özür dilerim. Bugün seninle vakit geçirmek isterdim ama duydun sende Furkan gidememiş. Seninle sonra konuşuruz olur mu? Julia ile ayrıldığın içinde üzülme lütfen. En kısa zamanda bir araya geliriz. Sana destek olurum ben. Gitmeden mutlaka görüşelim."

"Tamam. Hastane sonuçlarını bana da haber ver."

"Önemli bir şey olduğunu sanmıyorum ama haber veririm. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Ela giderken bende arkasından öylece izledim. Her şeyi yeterince batırmıştım zaten. Ela'da böyle mutluyken aralarına girmeye hakkım yoktu.

..🦋❤️