Müptela / Yarı Texting

2.9

"E hangisini giyeceğim ben şimdi?"

Bu takım elbise olayından ciddi anlamda nefret ediyordum. Kendi evimde yaşarkende hep çalışanım ayarlıyordu toplantı öncesi giyeceklerimi. Şimdi bir türlü karar veremiyordum. Elimdeki takım elbiseleri incelerken odamın kapısı çaldı.

Lan!

Benim odamın kapısı mı çaldı? Bu evde bir ilk. Aman yarabbim!

"Furkan, müsait misin gelebilir miyim?"

Lan valla karım gelmiş.

"Karım.. Canım karım.. Geldim dur."

Kapıyı hızla açıp Ela'yı içeri çektim.

"Müsait olurum olmam istediğin gibi odama dalabilirsin güzel karım. Sonuçta ben senin kocanım değil mi?"

"Furkan başladın yine." dediğinde ağzıma sustum işareti yaptım. O da gülümsedi.

"Toplantın olduğunu söylemiştin. İyice ayıldın mı? Kontrol etmek istedim."

Hemen Ela'nın elini yanağıma koyup kendi yanağımı okşamasını sağladım.

"Bak bakalım ayılmış mıyım?"

Gülüp hızla geri çekti elini.

"Ya Furkan böyle mi kontrol edilir Allah aşkına?"

"Tamam sen nasıl istiyorsan öyle kontrol et."

"İşin aslı bana kalsa bir tane yapıştırmalı suratına ama neyse. Ayılmışsın belli."

"Ayıldım ayıldım." dedim gülerek. "Sen niye geldin? Yani gel tabi. Hep gel hatta ama gelmezsin ya hiç ondan sordum."

"Takım elbiseni getirdim sana. Dün toplantının önemli olduğunu söylemiştin. Bende mağazanı arayıp senin için bir takım elbise seçtim ama beğenmezsen istediğini giyebilirsin tabi."

Hızla elindeki takımı aldım.

"Beğenmez miyim? Çok beğendim hemde."

"Daha görmedin bile salak."

"Zevkine güveniyorum güzel karım."

Ela gülerek tekrar dışarı çıkacağı zaman durup bana baktı.

"Sen baya alıştın bu evlilik olayına. Kesin biz boşandıktan sonra hemen evlenirsin sen. Böyle canım karımlar güzel karımlar falan."

Ela odadan çıktığında arkasından öylece kalakalmış bir şey diyememiştim.

Biz zamanı geldiğinde illaki boşanacaktık. Ela benim değildi belki ama en azından sevdiği biri yoktu. Şimdilik sığındığım, tutunduğum şey de buydu. Zamanın ne getireceğini kimse bilemezdi değil mi?

..🦋❤️