Müptela / Yarı Texting

3.7

Mutluluk diye bir şey varsa eğer bu hayatta.. Ben onu şu an çok net bir şekilde hissediyordum. Şu kalbim hızlı hızlı atıyordu. Üstelik göğsümde yatan bu güzel kadın da bana nefes almayı yeniden öğretiyordu sanki.

"Sen şu çivisi çıkmış dünyada her şeyden çok daha güzelsin Ela."

"Kıpırdama uyuyamıyorum." dedi o da mızmızlanarak. Göğsüme iyice sinmiş bana sarılarak uyuyordu.

"Ela gerçek misin değil misin anlayamıyorum ki. Sen şu an benimle birlikte uyuyorsun. Rüya falansa hiç şaşırmam biliyor musun?"

"Ya valla rüya değil. Sus, uyuyacağım."

"Tamaaam." dedim gülerek. Ela uykusuna devam ederken bende saçlarını okşuyor bazen çaktırmamaya çalışarak öpüyordum. Çünkü belli olmazdı Ela'nın işi. Yani her an üzerime atlayıp bana saldıradabilirdi.

Ben öyle gülerek Ela'nın uykusunu almasını beklerken onun telefonuna peşpeşe mesajlar gelmeye başladı. Bende uyanmasın diye sesini kısmaya niyetlenip elime aldım. Sesini kısmaya çalışırken bildirim panelinde gördüğüm isimle tüm keyfim kaçmıştı.

Yusuf.

-Ela.

-Bizim görüşmemiz gerek.

-Ben geçen günkü olay için çok üzgünüm.

-Kendimi affettirmek istiyorum.

-Çekimlerden önce bir kez daha görüşelim lütfen.

Mesajları okudukça sinirleniyordum. Yusuf benim çok yakın bir arkadaşımdı ama haddini aşıyordu. Kim olarak benim karıma böyle mesajlar atıyordu ki? Hem ne olmuştu da geçen gün kendini affettirmesi gerekiyordu?

Sinirle mesajları silip telefonu yerine koydum. Ela'nın onunla buluşmasını istemiyordum çünkü.

Ela'ya benden başka kimse yaklaşsın istemiyordum. Bencillik değildi bu. Ben sadece çok seviyordum. Her yanım sinirden gerilirken Ela'nın elinin karın kaslarıma değmesiyle aniden gevşeyiverdim.

"Bu ne spor aşkıdır." dedi gülümseyip gözlerini açarak. Sevmek böyle bir şeydi sanırım. Gülen gözlerini görünce aniden yumuşayıvermiştim.

Sevmek nasıl bir şey anladım da Ela.. Sevilmek nasıl bir şeydi acaba?

"Kaslı bir kocan var ne güzel işte." dediğimde göğsümden kalkıp biraz geri çekilerek yastığa başını koydu.

"İyi misin Furkan?"

"Sen varsan yanımda ben hep iyiyim Ela."

Bekledi önce. Sustu. Gözleri yeniden doluyordu görüyordum.

"Çok garip değil mi? Garip bir şekilde birleşen hayatımız ve neredeyse aynı anneye sahip olmamız.. Ne bileyim fazla değişik."

"Benim yüzümden böyle oldu. Ben anneme inat kilolusun diye seninle evlenmek istemeseydim eğer şimdi farklı bir hayat yaşıyor olacaktın."

Ela bir şey söylemeyince devam ettim.

"Tabi bu aptal adam düşünemedi annenin bir manyak olduğunu.. Zorla seni zayıflatacağını.. Sonra da böyle bir meleğe çevireceğini.. Hoş kilon varken de prenses gibiydin."

"Yalancı." dedi Ela gülerek. "Kiloluyken güzel değildim."

Bende yastığa başımı koyup Ela'yla yüzlerimiz yakın olacak şekilde yattım. Burnuna minik bir öpücük kondurduktan sonra da devam ettim sözlerime.

"Bu manyak kocan varya küçükkende hep böyle tombik kadınlardan hoşlanıyordu. Keşke yine kilo alsan Ela."

"Ciddi misin?"

"Evet. Tombik olsan ne güzel olur."

Ela gülerek yattığı yerden doğrulup yatak başlığına yaslandı.

"İyi kalk bana kahvaltı hazırla o zaman." dediğinde hızla ayağa kalktım.

"Bu anı mı bekliyordun? Sakin ol." dediğinde eşofmanımı hızlıca altıma geçirip üzerime de bir tişört aldım.

"Sen vazgeçmeden ben hemen gitsem iyi olacak."

Kapıdan çıkacakken Ela'nın alnını öpüp mutfağa doğru koşmaya başladım. Dünkü annemle yaşadığım berbat anlardan sonra öyle iyi hissediyordum ki.

..🦋❤️