Patience

Perspectief van Abdelila

''ammoe (oom) ammoe (oom), wakker wordeeeen''  

Ik deed mijn ogen open en zag de kleintjes naast me staan, ik lachte naar ze, keek naar de klok en zag dat het inderdaad tijd was om wakker te worden. Het is namelijk 07.00 s 'ochtends. Genoeg geslapen dus. Ik moet maar eens gaan vertrekken.

Opstaan was een hele moeite. Mijn hele lichaam deed pijn en gelukkig had Ella wat medicatie in m'n tas gedaan. "Je moet altijd extra bij je hebben" zei ze. Ik nam een glas water en slikte m'n medicatie. Wollah ik haat dit gevoel. Het gevoel dat ik steeds hulp nodig heb en het gevoel van deze pijn en zwakte. Maar we blijven natuurlijk altijd dankbaar en blijven elhamdoulilah zeggen. ik ontbeet nog even snel en ging er vandoor. Na een paar uurtjes rijden belandde ik in Brussel. Op naar het hotel waar ik zo vaak heb gezeten met vrienden en waar ik bijna al mijn 'vergaderingen' heb gehad. 

Aangekomen in het hotel: 

'aah meneer El Jawhari, goedemorgen. We hebben u gemist. Het is een erg lange tijd geleden dat we u hier hebben gezien.'

ik: Goedemorgen Stijn, Ik heb jullie ook gemist en het is inderdaad een tijd geleden.

S: klopt het dat ik u niet in ons systeem zie staan. 

Ik: ja dat klopt. Ik hoopte eigenlijk dat jullie nog een kamer vrij hadden voor mij. 

S: Wij hebben altijd een kamer vrij voor u.  komt u maar mee. Ik heb uw favoriete  suite nog vrij. 

ik: perfect, dank je wel man. Waar zijn Valentina en Maria? werken ze hier nog?

' Valentina werkt over een uurtje' zei hij met een knipoog. Geen flauw idee waarom hij dat deed maar goed. 

'En Maria die is er morgen weer. Ze was namelijk een tijdje weg. Ze gaat bijna bevallen, maar heeft het geld nodig, dus ze komt gewoon werken morgen.' ging hij verder. 

Ik: Nee johh. 

Deze man vertelt mij altijd alle shit die hier gebeurd. Hij was altijd mijn nieuwskrant en Valentina en Maria... zij waren mijn spionnen. zij konden natuurlijk elke kamer in, dus dat deden ze ook voor me, ze maakten praatjes met wat mannen en kregen zo informatie en noem maar op en natuurlijk kregen ze er wat voor terug. kleding en schoenen die ze maar wilde hebben, geld, etentjes in de duurste restaurants en noem het maar op. Het zijn echt geweldige meiden. 

S: ja en volgens mij kent u de vader van het kind wel. 

Ik: wie dan? 

S: ze noemden hem altijd Bruno. 

Ik: Bruno Bruno, die dunne chille gast. 

S: ja inderdaad. 

Ik: okeoke. Nooit gedacht dat hij ooit zou settelen, maar ja zo zie je maar ehh. 

'nou ik zal u maar even laten rusten. U ziet er moe uit en als Valentina er is geef ik haar door dat u er bent.' en weer gaf hij een knipoog. Ik lachte en deed de deur achter hem dicht en ging meteen het bed in. Even een dutje doen. 

Toen ik  wakker werd, was het alweer zes uur. ik stond met moeite op en ging de badkamer in om te douchen. Nadat ik klaar was en me had omgekleed besloot ik naar beneden te gaan om wat te gaan eten. Toen ik de deur open deed stond Valentina voor de deur. Ze sprong zowat op me en knuffelde me stevig. 

V: omg je bent het echt. Ik geloofde het niet toen Stijn het tegen me zei. Ik heb je gemist man. 

Ik: jaja ik ben het in levende lijve hahaha

Ze liet me los hield mijn beide handen vast en zei, keek me van top tot teen aan en zei: "wie heeft je zo vetgemest man. het staat je wel, maar toch je bent echt aangekomen man. 

Ik: en jij bent niets veranderd, nog steeds een praatjesmaker merk ik hahaha, heb jou ook gemist. Kom anders even binnen dan kunnen we een beetje bijpraten en dan laat ik ze roomservice brengen. 

V: nee nee, ik moet echt beginnen met werken, over een uurtje ben ik ongeveer klaar en dan kom ik jaa. Moet dan toch even wachten op Maria.

Ik: saff is goed, dan zie ik je zo.  

Ze gaf me een kus op mijn wang en ging er vandoor. Nadat ik beneden wat had gegeten ging ik meteen naar boven, mijn energie is op. Ik ging in bed liggen, deed de tv aan en scrolde op netflix. Eens zien of er wat te kijken valt. Ik mis de meiden wel, maar aan de ene kant is het wel even goed dat we elkaar heel even niet zien. Net toen ik een film aan wilde zetten werd er op de deur geklopt. 

"WIEE? " riep ik. 

"Ik ben het, Vale!" 

Ik: kom maar binnen, je hebt je pasje toch?

Valentina kwam binnen en ik vroeg haar meteen of ze me een glas water wilde brengen en of ze mijn medicijnen uit mijn tas wilde halen. 

V: dit is dus waarom je zo bent aangekomen of niet?

Ik knikte en ze kwam naast me zitten op bed, ze keek me diep in mijn ogen aan en zei: " ga je me dan nu alles vertellen?" 

Ik: eerst jij, vertel op....wat is er allemaal gebeurd in je leven sinds we elkaar voor het laatst hebben gezien? 

V: nou ik ben verloofd geweest, heb de verloving verbroken, 2 en een half jaar terug mamma geworden van een prachtig kind, nu weer verloofd en naast dit werk in het hotel ben ik bezig met mijn eigen sieradenlijn. 

Ik: dat is best wel wat hé! dus vertel wie is de gelukkige en wie heeft er zo'n pracht mama. Kom maar op met de foto's. 

V: dit is mijn prachtige Cesar. Ik heb hem vernoemd naar mijn overleden opa. 

Ze liet me een foto zien van een jongetje met zwart haar, klein beetje mollig en hij had van die leuke kuiltjes in zijn wangen. 

V: hij is leuk ehh! een echte knapperd!

Ik: ja zeker, hij lijkt wel op je hoor. Is zijn vader nog in beeld of niet meer. 

V: zijn vader ging vreemd toen ik zwanger was en tijdens onze verloving, dus ik kon natuurlijk niet meer met hem verder. Hij doet wel erg zijn best hoor voor Cesar, maar tussen ons zal het nooit meer goed komen. Ik heb nu toch al een andere leukerd aan de haak geslagen. Hij is goed voor mij en voor Cesar en dat vind ik het belangrijkst. Niets is belangrijker dan mijn Cesar. 

Ik: ik ben erg blij voor je Vale, je verdient het echt. 

V: en nu jij. vertel op meneertje.

Ik: Maria komt zo toch, dus ik kan het beter straks in één keer vertellen. Zij zal namelijk vast en zeker ook veel te vertellen hebben.

V: deal, houd ik je aan.