Patience

perspectief Abdelila

Zo dom. zo dom. zo dom. Niet normaal hoe dom ik ben. Telkens maak ik dezelfde fout. Waar slaat dit op. Ik weet echt niet wat er mis is met mij gewoon. Ik weet dat het niet haar fout is. Tuurlijk is het niet haar fout. Dat we onze baby verloren zijn is mektab. En daar kunnen we niets aan veranderen. Allah zal ons In shae Allah kinderen schenken en dat weet ik zeker. Er is geen haast bij. We moeten gewoon geduld hebben en ik moet gewoon leren nadenken voor ik iets zeg. Ik liep naar buiten en ging de auto in.

Ik bleef Ella aankijken op de hoop dat ze me de sleutels zou geven, maar die hint begreep ze dus niet.

"Ewa kijk me zo aan" zei ze

Ik: ga je me de autosleutels nog geven of blijven we hier tot morgen.

Ze gaf me de autosleutels en deed de radio aan. Zachtjes begon ze mee te zingen met haar lievelingslied "all of you" haar stem is echt prachtig en vooral als ze arabisch zingt. Als het aan haar ligt zingt ze de hele dag door. En ze kent echt bijna alle liedjes. Zelfd de liedjes waarvan je zou denken 'waarom ken je dit'
dit lieve mensen is een van de vele redenen waarom ik van haar houd.

We reden naar marwa toe en zagen lotfi al geaprkeerd staan op de hoek. Ella wilde meteen uitstappen, maar ik moest nog sorry zegggen van net dus hield ik haar tegen. Zonder dat ik wat tegen haar kon zeggen zei ze dat datgene wat ik zei haar pijn deed. Ze keek me diep in de ogen aan toen ze dat zei. Ik zag dat haar ogen vochtig begonnen te worden. Ze zei me dat ik mijn 2e kans verspild had. Ik heb weer haar hart gebroken en was dat express? Nee tuurlijk niet. Ik weet gewoon niet goed om te gaan met woorden. Zonder nog wat te zeggen liet ik haar arm los en liet ik haar gaan.

Wachtende op de meiden ging er een telefoon over, maar het was niet die van mij. Ik keek opzij en zag dat ella haar tas had achtergelaten. Ik pakte haar telefoon en zag "dada" staan, dus nam ik op.

Ik: Alo dada, m3ak abdelila (hey dada met abdelila)

D: ahh weldi abdelila fin hiya ella (mijn zoon abdelila waar is ella)

Ik: ella rah mchat djib getha, 3lash shnoe wake3. (Ella is haar zusje gaan halen, waarom? Wat is er?)

D: la walou ghir zja wa7ed lwri9a men rechtbank o kayen fiha el ism djalha. (nee niets alleen er is een brief binnen gekomen van de rechtbank met haar naam erop)

Ik: men rechtbank? (Van de rechtbank?)

D: ahh nta ma3arefsh 3lash? (Jaa, weet jij niet waarom?)

Ik weet hier helemaal niets over, maar deed alsof ik het wel wist, zodat ze niet zou denken dat ella geheimen voor me heeft.

Ik: la 3arfa 3arfa ghir nsit. ( nee ik weet het. Ik weet het. Ik was het alleen vergeten.)

D: wagha safi 3adi n7atha f el bit djalkoum (is goed. Ik zet het in jullie kamer.)

Ik: wagha (is goed)

D: beslama a lhbib dyali (doei mijn schat)

Ik: beslama dada (doei dada)

Aan haar stem te horen geloofde ze denk niet dat ik het wist. Maar maakt niet uit.

Dit zette me wel aan het denken, want waarom zou er voor ella een brief van de rechtbank komen. Wat verbergt ze voor me? Of ben ik nu aan het trippen en zal het niets zijn.
Nee dat kan niet. Ze verbergt 100% iets voor me. Ik weet het zeker en ik kom daar nog wel achter. Wacht maar.

Perspectief lotfi:

Wachtende op marwa belde mn moeder me.

Ik: salamou alaykoum mama

M: wa3alaykoum salam weldi.

Ik: gasek shi haja (heb je iets nodig)

M: la a weldi. Ghir bghit nsewlek 3la wahed el bra li zjat (nee mijn zoon. Ik wilde je wat vragen over een brief die is binnen gekomen)