Patience

perspectief van Ella

was het dua, de vrouw van Abdelila?, de vrouw die overleden is na een ongeluk? ik snap dit niet meer echt niet. ze kwam onze kant oplopen en gaf me een klap. waar heb ik die aan verdiend. of nou ja oke ik begrijp het eigenlijk wel. ik bedoel ze vind hem met een ander. maar wat ik niet begrijp is waarom ik die krijg. mohim ik liet het voor wat het was, want ik wilde niet gaan opstaan en boos te reageren blabla. waar ik nu alleen nog maar aan dacht was mijn baby. ik wil die niet kwijt. Abdelila werd boos en begon te schreeuwen. Dua werd ineens naar achter gesleurd door marwa en ze begon haar te slaan.

"WIE THE FUCK DENK JE WEL NIET DAT JE BENT OM MN ZUS TE SLAAN VIEZE KK HOER." zei ze.

ik ken mijn zusje dus vroeg ik haar om te stoppen maar ze bleef maar verder gaan,  nour haalde haar van haar af, maar toch kwam ze weer uit haar armen en begon ze weer te slaan. ik wilde haar stoppen dus wilde ik het bed uitgaan, maar ik ging door mn knie en toen ik viel voelde ik weer allerlei steken in mn buik. ik greep naar mn buik en marwa zag dat. ze stopte en ze hielp me overeind.

''gaat het hbiba?'' vroeg marwa

ik: jaa het gaat goed schat.

ook abdelila vroeg me hoe het ging en ook hem vertelde ik dat het goed ging ondanks dat ik weer steken had in mn buik en ik best ongerust was.

D: 'LAAT ME MET RUST.'  ze veegde het bloed van haar lip af en deed haar haar goed.

alsof haar haar nu goed zit. marwa en ik keken elkaar aan en moesten lachen, maar natuurlijk deden we dat gewoon zacht anders zouden ze ons horen en er nog een groter probleem van maken.

A:dua je moet weg

D: dacht het niet. Ik wil mijn dochter en nog met je praten.

A: Je deed alsof je dood was.....

ze wilde net wat zeggen, maar toen kwam de famillie van Abdelila binnen. toen ze binnenkwamen was Dua al aan het huilen dus nam ik haar over van Lotfi z'n moeder en ging samen met marwa naar buiten.

dua werd al snel wat rustiger. ik merkte dat ze honger had want ze deed haar hand in haar mond en ging er op kauwen. Ik keek of er iemand was maar zag niemand. Gelukkig had marwa een sjaal bij zich en voor de zekerheid gebruikte ik die toch maar en deed het over m'n boezem heen. 

"ze is echt zo schattig en zo onschuldig. Ik vind het zo erg voor haar dat ze dit moet meemaken. En ook voor jou. Ella je weet dat als je ergens mee zit dat je het me moet vertellen ehh. "
Zei marwa terwijl ze een traan liet vallen.  Ik zei haar dat ik een knuffel wilde en dat gaf ze me. Mijn kleine zusje. Ik houd echt  zo  veel van d'r. Ik zou niet weten wat ik zonder haar moet.

Ik was net klaar met het voeden van dua een wilde haar een boertje laten doen toen Dua (de "dode" vrouw van app) kwam aanlopen. ff serieus ik weet echt niet hoe ik haar moet noemen. Miss dat ik er later op kom hahaha.

Ze kwam onze kant op lopen en zei.
"Mag ik m'n dochter "

M: hoebedoel je mag ik me dochter. Je bent grappig.

Ik: marwa laat het. Het is haar dochter en ze heeft haar nog niet eens kunnen vasthouden.
Maar dan bedoel ik ook Dua, Je mag je dochter vasthouden en dan wil ik haar weer terug.

D: ik zal haar ooit echt krijgen en dan krijgen jullie haar nooit meer te zien. Wacht maaar.

Ik: dan doeii dua

D: hallo ik wil m'n dochter gewoon vast houden ja. Je krijgt haar vandaag terug maar de volgende keer als ik haar heb dan niet meer. 

Ik: ga je nog ooit stoppen met bedreigen of wat. Ik weet niet of je haar nog echt wilt vasthouden want zo ja dan moet je echt je bek leren houden. M'n geduld raakt namelijk echt op met jou. Eerst durf je me een klap te geven en nu loop je nog stoer te praten ook. Helemaal leip deze chick.