Patience

nieuw thuis? deel 2

Perspectief Ella:
Abdelila kwam binnen en zei me dat Bilal akkoord ging. Trouwens mn zusje en ik noemen hem 'bibi' hahahaha ,hij haat dat echt maar hij is er nu wel aan gewend. Hij heeft het nu gewoon geaccepteerd. Zijn mening is wat het is. Mohiem ik zei dat ik dan ook akkoord ging en schonk hem een glimlach.
Hij pakte zijn telefoon en begon te bellen.

'Salam dada ,labas alik (alles goed met je)'
Zei hij, maar wat is dada.
Hij vertelde diegene dat hij/zij de logeerkamer moest klaar maken en vertelde dat ie wat later thuis zou komen en dat hij nour, waarschijnlijk zijn zusje fso. Straks zou ophalen.
Toen hij klaar was met bellen vroeg ik hem wat en wie dada was.
Hij antwoordde:
'Zij is mijn soort 2e moeder. Zij werkt al voor mijn geboorte bij mijn ouders thuis en heeft mijn broer, zus ,zusje en mij opgevoed. Mijn ouders waren altijd aan het werk, dus zagen we ze niet vaak. Sinds we klein zijn noemen we haar allemaal dada. Dat is ons denk ik aangeleerd.

Ik: Aahh zo, zo lieff

Ik probeerde goed te zitten omdat ik last had van mijn rug maar dat deed te veel pijn aan mijn wond.
Abdelila zag dat ik pijn had en zei:
'Gaat alles wel goed? '

Ik: jaa ik wilde alleen goed zitten omdat ik last had van mn rug, maar dat doet teveel pijn. Dus laat maar zitten.

A: kom laat me je helpen.
Hij hielp me goed zitten en deed mijn kussen goed.
Op dat moment kwam mijn broer Bilal binnen.

B: Laat haar met rust. Ik help dr wel.

A: ja sorry. Ik ga weg. Ik uuhmm kom je morgen weer bezoeken.

Ik: isgoed Insha Allah en abdelila

A: jaa?

Ik: nog bedankt.

A: graag gedaan.

En hij vertrok.
Mijn moeder en mijn zusje kwamen binnen.

Ma: Benti?

Ik: jaa mama?

Ma: wie is die jonge en wat wil hij van jou

Ik: mama hij heeft me gevonden en is bij e gebleven tot ik wakker werd en hij weet uuhhm

Ma: wat weet hij?

Mar: nabil heeft je gestoken of niet?

Ik: nee

B: tuurlijk wel anders was hij gebleven toch. Wollah als ik die gast te pakken krijg ehh. Vertel me wat is er gebeurt.

Ik: okee uhhh. Jaa hij heeft me gestoken.

B: zie je ik wist t tfoeee.
wollah als ik hem te pakken krijg ehh

Ik: nee ik wil niet dat je hem aanraakt ja. Je mag niets doen Bilal. Niets. Beloof me dat je niets gaat doen.

B:.....

Ik: Bilal beloof dan zwerver.

B: ik beloof t saff

Ik: beterr

Ma: je zusje heeft gelijk. Je mag niets doen. Benti ga verder met je verhaal.

Ik: oke mama. Hij zei mij dat hij iemand had gebeld.........................en........................
....................

Ik vertelde haar de rest van het verhaal en ze keek me met betraande ogen aan.

Ma: aawhh benti. Maakte ik maar mee wat je hebt meegemaakt.

Ik: nee mama dat mag je niet zeggen. Dit is wat Allah voor mij heeft geschreven en dat moeten we gewoon accepteren.

Bilal vertelde haar nog dat we met abdelila mee gingen en dat ik daar een tijdje zou blijven. Mijn moeder vond het eerst niet goed, maar bilal heeft dr toch overgehaald.
En nogmaals bilal zn mening telt het meest.

Volgende morgen
Er werd op de deur geklopt en ik deed mn hoofddoek op en veegde mn tranen weg.
Ik heb zitten dromen over Amira en waarom het allemaal zo is gelopen en heb Allah gevraagd om me meer geduld en kracht te geven. Dit is namelijk mijn mektab en dat moet ik accepteren.
Mohiem, de deur ging open en de zuster kwam binnen. De zuster is trouwens even oud als ik. Ze is eigenlijk gewoon een stagiaire en binnenkort word ze echt dokter zei ze me.

'Goede morgen schat'

Ik: goeie morgen.

'Gaat alles een beetje goed? '

Ik: jaa hoor elhamdoulilah

'Maar waarom kijk je dan zo sip en je ogen zijn rood. Heb je gehuild? '

Ik: jaa maar er is niks maak je maar geen zorgen. Ik wil je wel wat vragen.

'Vraag maar'

Ik: wanneer mag ik naar huis?

'Je mag pas woensdag naar huis. '

Ik: maar het is pas zondag.
Mag niet vandaag naar huis? Ik word allee maar zieker hier. Tjuis zal ik me veel beter gaan voelen omdat dat gewoon heel vertrouwd voelt. Alsjeblieft wil je dat voor me regelen.

'Hmmm.... ik zal kijken of het kan oke? '

Ik: jaa graag.

Ze ging ervandoor en kwam terug met gelukkig goed nieuws.

'Nou je mag vandaag dus wel naar huis, maar je moet wel veel rusten en dan bedoel ik eigenlijk helemaal niets doen. '

Ik: jaa dat weet ik.

Dok: sorry dat ik stoor maar ik moet je wat vertellen. Is er iemand van je familie bij je?

Ik: hmm nog niet denk ik.

Dok: kun je ze niet even bellen?

Ik: waarom wilt u me het niet gewoon vertellen. Is het zo erg?

Dok: ik zal ze wel even bellen.

Ik: ik doe het wel.
Ik belde mn zusje en ze zei me dat ze voor de deur van de ziekenhuis stond.
Ze kwam de kamer in en vroeg wat er aan de hand was.

Dok: het spijt me heel erg, maar u kan geen kinderen meer krijgen. Ik zal uw broer of vader hier meer over vertellen.

Ik: wachtt wat zei u. K....k...kan ik geen kinderen meer krijgen? Hoee....hoe.....nee..nee. ik kan geen kinderen meer krijgen. Marwaaaaa ik...ik kan geen kinderen meer krijgen. Mijn droom voor een groot gezin is kapot....kapot.

Marwa nam me stevig in haar armen en ik huilde het uit.

'Wat is er aan de hand? '

Ik draaide mn hoofd en zag abdelila staan.
Ik draaide weer terug en begon weer te huilen in marwa' s armen.

Ik moet stoppen met huilen en moet het gewoon accepteren. Dit is mijn makteb en daar kan ik niets aan doen. Elhamdoulilah voor alles.
Ik veegde mn tranen weg en keek voor me uit.

Perspectief onbekend:
Eindelijk. Die trut is eindelijk dood.
Nu is hij van mij. Dat kind daar maak ik nog wel een eind aan. Stap voor stap ben je mij liefje. Abdelila. Je hebt me laten stikken, maar nog hou ik van je en ik geef je gewoon nog een kans. Ik hou namelijk teveel van je. Niemand kan je van me afpakken. Jij bent van mij.
Liefs,
....................