Patience

perspectief van Abdelila

E: salamou alaykoum app.

Ik: wa' alaykoum salaam

E: hoe gaat het  met je

Ik: goedd elhamdoulilah en hoe gaat het met jou en ons klein wondertje.

E: hahaha ook goed elhamdoulilah

Ik heb haar niet verteld dat ik van haar houd maar dat doe ik wel. De laatste tijd ben ik me echt aan haar gaan hechten en kan Ik mijn ogen niet meer van haar afhouden. Ik vroeg haar of ze naast me wilde liggen maar ze schaamde zich. Ze was bang dat mijn familie naar binnen zou komen en ons zo zou zien en ze schaamde zich denk ik ook omdat marwa en nour hier waren. Ook dit is een van de redenen dat ik van haar houd. Haar schaamte... daardoor lijkt ze net een prinses ofzo ik weet niet maar dat is zo een mooie eigenschap van haar.ze kwam naast me liggen maar kwam tegen mn arm aan en die deed echt kapot veel pijn dus schreeuwde ik het half uit.

'Sorry sorry sorry sorry ging echt perongeluk. '

'Het is geen probleem echt niet'

Haar wangen kleurden rood en ze zette haar hoofd voorzichtig op mijn borst.
Marwa vroeg of we alleen wilde zijn en ella zei haar dat het niet hoefde. Ook ik vond het geen probleem want het waren toch maar onze zusjes en ik wil haar niet zomaar zeggen dat ik van haar houd  ik wik het een speciaal moment maken. Rozen, cadeautjes, dansen, sieraden noem maar op. Ik wil gewoon mijn best doen.

We hebben gelachen en gepraat en ineens kwam er iemand binnen. Iemand waarvan ik dacht dat ze niet meer bestond.

N: dua?!

Ik: dua?  Neee dat kan niet....hoe...hoe.

Ze liep onze kant op. Ik dacht dat ze kwam om me te knuffelen of dergelijk maar in plaats daarvan gaf ze ella een klap op dr gezicht.

Ik: DUA BEN JE GEK GEWORDEN!  JE BENT ECHT NIET HONDERD.
Ineens werd ze naar achter gesleurd en zag ik marwa haar slaan

"WIE THE FUCK DENK JE WEL NIET DAT JE BENT OM MN ZUS TE SLAAN VIEZE KK HOER."

Ella vroeg haar om te stoppen maar ze bleef maar verder gaan,  nour haalde haar van haar af.

Dua ging van bed af, maar volgens mij te snel want ze ging door haar knie en viel op de grond.

'LAAT ME MET RUST.' Zei Dua, ze veegde het bloed van haar lip af en deed haar haar goed.

Marwa hielp ella overeind en vroeg haar hoe het met haar ging. Ook ik vroeg hoe het met haar ging. Gelukkig ging het goedd.

Ik:dua je moet weg

D: dacht het niet. Ik wil mijn dochter en nog met je praten.

Ik: ik wil niet met je praten. Je deed alsof je dood was.

D: helee.......
Ze werd onderbroken door de familie die binnen stroomde met baby dua.
Dua was al aan het huilen toen ze binnen kwamen dus ging ella snel naar haar toe en ging met haar en marwa naar buiten.
Dua wilde hun achterna gaan maar nour hield haar tegen. Mijn familie keken haar allemaal geschrokken aan en vroegen zich alleen maar af hoe. "Hoe" is het enigste wat er uit hun mond kwam.

D: ik kom nog wel eens terug echt waar. Je zal me nog een keer tegen komen en ik zal mijn dochter krijgen en ook zal ik wraak nemen wacht maar af abdelila. Ik wist niet dat ik zo weinig voor je betekende.

Ze ging weg en ik besefte me dat ook zij een mens is en zij dus ook gevoelens heeft. Ik heb haar denk ik veel pijn gedaan.

Een paar maanden later:
Nu waren we alweer in nederland en ella haar buikje kon je nu goed zien. Ze was nu volgens mij 4maanden.  Dat wat er in marokko is gebeurd hebben we achter ons gelaten. Ik moet Ella nog steeds vertellen dat ik van haar houd en dat ga ik binnenkort doen. Ik moet alleen eerst bij wat mensen informatie gaan halen over hoe ik ella het best kan verrassen.