Patience

perspectief van Ella

Toen de jongens eindelijk kwamen gingen we naar huis. Onderweg naar huis vroeg Abdelila weer wat er speelde tussen mij en hem wiens naam ik niet wil noemen, maar ik negeerde die vraag en zei:

"Ik hoorde van je zusje dat je ma, dada en je zusje weg gaan vanavond dus k vertel je wel vanavond."

A: huuhh waar gaan ze heen dan?

Ik: weet niet

A: ohh oke.

Thuis aangekomen liepen we naar boven en liet ik, Dua slapen.

Ik: ze slaapt eindelijk, Ik ga me ff omkleden ja.                                    
Zei ik tegen Abdelila

A: ja isgoed, dan ga ik alvast naar beneden. Maar wel snel komen want volgens mij gaan ze zo beginnen.

Ik: jaa k kom eraan. Ohh wacht wil je die babyfoon alvast beneden zetten.

A: ja is goed geef maar.

Ik bleef maar denken aan lotfi, aan wat hij tegen me zei. Waarom ging hij vreemd als hij van me hield waarom. Ik begrijp dat niet. Hij heeft me zoveel pijn gedaan.
Ik liet het even gaan en ging naar beneden. We gingen aan tafel en aten wat.
Toen we klaar waren dronken we nog een glaasje thee en ging iedereen weg.

D: jaa ik ga ook weg lieverd, dus zorg goedd voor deze 2 beeldschone dames.

Ma: en wie moet er voor hem zorgen?

D: doe niet zo flauw Ahlam (naam van moeder)

A: mama dat is wel weer genoeg geweest ehh.

Iedereen vertrok en toen waren alleen App, Dua en ik nog over.

Ik ging naar boven om me om te kleden En trof iets op het bed. Ik pakte het op en las het.
'EYY APPIEE KOM IS NAAR BOVEN!!'
Riep ik.

A: wat is er

Ik: omgg kijk dit aubb

A: wat is dat

Ik: 2kaartjes voor een 4 sterren hotel in Brazilië.

Allebei waren we erg verbaasd en Abdelila dacht meteen aan mn zusje.

Ik: nee never zij zal dit nooit doen, tenminste niet in dr eentje.

A: misschien Nour

Ik: wacht laat me dr bellen

Ik belde haar op en we vroegen haar over de kaartjes, ze bekendr en zeibdat ze het samen met mn zusje had gedaan.
En de reden?  Dat was omdat we het verdiende na alles wat we mee hebben gemaakt
Echt zo lieff. Ik ben echt blij met Marwa en Nour. Het zijn echt schatten.

'dus moeten we nu onze koffers gaan inpakken'
Zei ik.

A: ik weet niet of we wel moeten gaan.

Echt jammer dat hij niet wilt gaan. Ik wilde zo graag gaan. Ik reis namelijk niet veel terwijl ik daar wel echt gek op ben.

"Maar anders is het zonde van het geld wat de meiden hebben uitgegeven."
Zei hij na een minuut hahaha.

Ik: dus we gaan wel?

A: jaa we gaan.

Ik: yesss
Ik gaf m een knuffel en had daarna pas door dat ik dat eigenlijk niet had moeten doen.  -DOM

A: ben je nooit in Brazilië geweest

Ik: nee nooit, jij wel dan

A: jaa 2x en het is daar echt prachtig.

Ik: omg kom dan koffers inpakken

A: isgoed ik kom eraan.

Op de trap vroeg Abdelila me nog over wat er tussen mij en Lotfi was/is. En dat moest ik nu dus gaan uitleggen. Iets waar ik helemáál geen zin in heb.