Patience

perspectief van Abdelila

Ik waarschuwde haar maar eigenlijk was het niet eens nodig. Het paard kon heel erg goed met haar opschieten. Ze haddn direct al een connectie maar toch wilde mn opa liever niet dat ella teveel bij haar in de buurt zou komen dus stuurde hij ons weg bij de paarden. We maakten de rondleiding af en gingen weer terug naar huis.

De volgende dag:
Ik maakte ella wakker omdat we strakjes naar wat vrienden zouden gaan en vandaar dat ik haar dus een beetje vroeg wakker heb gemaakt anders zou ik haar gewoon laten slapen.
Ze wilde niet opstaan en deed erg moeilijk, ze had niet geslapen zei ze. Toen ik haar vroeg waarom antwoordde ze dat ze veel buikkrampen heeft gehad in de nacht en ze daardoor niet kon slapen. En ze zei ook iets heel raars. Iets wat ik totaal niet begreep.

" ik had last van krampen en was bang dat er iets zou zijn met........"

Toen ik haar vroeg met wie ze dacht dat er iets zou zijn sprak ze heel snel een paar zinnen achter elkaar maar echt geloofwaardig klonk het niet.
Ik zei haar dat ik kruidenthee voor haar zou laten maken en ging naar beneden.
Tijdens het ontbijten kwam ghaltoe malika met een glas melk en gaf die aan ella.
Wisten jullke trouwens dat ghaltoe malika de moeder van Lotfi is. Vandaar dat we zo goed bevriend zijn en hij net mn broer is, maar het hele verhaal horen jullie wel een andere keer.

Ik: ghaltoe, yek 3eltlek bash tsawbi liha atay b la3shoeb. ( ik had toch gezegd dat je thee met kruiden voor haar moest maken)

Ze zei dat ze de kruiden niet kon vinden en dus had ze melk met honing gemaakt.

Toen de meiden klaar waren met omkleden liepen we naar een paar familievrienden. Eenmaal daar aangekomen en na het drinken van een glas thee zei ella:
Ik wist niet dat je zoveel aanbidders had'

Ik: huuh wie dan?

E: jaa ja zogenaamd je weet niet. Alsjeblieft hoor hele dag staren die meiden naar je en jij wilt zeggen dat je het niet ziet.

Ik: ben je zo jaloers?

E: uugh neee waarom zou ik. En waarom denk je dat altijd. Kapot irritant. Je vind jezelf wel echt heel wat ehh.

Ik: hahahaha helemaal niet.
Iedereen die keek ineens naar me omdat ik begon te lachen en vroegen zich af waarom ik lachte. Ik besloot om een oude koe uit de sloot te halen als jullie begrijpen wat ik bedoel (dingen uit het verleden) en zei dat ik het dus aan ella vertelde.
Een van de zonen en een oude vriend van me kwam binnen en sinds dat hij binnenkwam zag ik hem al naar ella staren. Dat kon ik natuurlijk niet laten gebeuren dus pakte ik haar hand vast.
Ella vroeg me waarom ik dat deed en dus vertelde ik dat haar.
Deed ik dit om haar terug te pakken van net? ? Nee ik deed het meer omdat ik om haar geef. En echt waar het is zo.
Toen we eindelijk weggingen liep ik voorop en ineens zag ik zwart voor mn ogen en wist ik niet wat er met me gebeurde.
Toen ik wakker werd lag ik in het ziekenhuis. Ik keek om me heen en zag alleen een paar dokters. Ik vroeg ze waar iedereen was en hij zei me dat ze buiten stonden. Hij riep iedereen naar binnen, maar ik zag lang niet iedereen. Waar is Ella?

(Ml= moeder lotfi)

'Ghaltoe? Waar is Ella? '

Ml: weldi ella ligt ook in het ziekenhuis.

'Heb ik je niet gezegd dat je het niet mocht vertellen' zei mn opa

Ik: ze zit in het ziekenhuis? Waaar ik moet naar haar toe.
Ik stond op en haalde de naald rustig uit mijn hand. Net toen ik wilde staan viel ik weer op mn bed.

N: doe rustig aan. Kom ik help je.

Ik: je weet dat ik naar haar toe moet ehh

N: jaa en daarom help ik je tochh

Ik: nour wil je me zeggen wat er aan de hand is met haar?

N: nee dat moet ze zelf zeggen.
De dokter kwam binnen en zei me dat ik nog niet mocht gaan.
Ik zei hem dat ik moest gaan en dat ik njet zou blijven omdat hij het me zei.
Mn opa bracht een rolstoel en hielp me erop zitten.

Ml: nour breng jij hem maar de rest en ik blijven hier.

N: isgoed ghaltoe.

Nour bracht me erheen en ik zag lotfi en marwa bij haar in de kamer. Ik begreep totaal niet wat lotfi hier deed maar dat boeide me nu totaal niet.

L: je moet het hem nu vertellen Ella.

Ik: wat moet ze me vertellen?

E: kunnen jullie ons alleen laten.

Iedereen ging weg en nogmaal vroeg ik ella wat ze me moest vertellen.

E: jaa ik ga het je vertellen. Rustig.
App ik...ik...uuhm...

Ik: zeg het me ella...

E:ik ben zwanger

Ik:WATT?!

E: zie je ik wist dat je het niet leuk zou vinden

ik: hoe bedoel je ik vind het niet leuk? ik ben gewoon verrast. ik bedoel hoe...wanneer.

E: moet ik je nu echt doen herrinneren aan dei avond in Brazilië?

Ik: ohh...ja... uuhmm sorry ik was het echt vergeten.

E: het betekende echt niets voor je dus...wauww. ik voel me nu echt zo vies en gebruikt.

Ik: alsjeblieft ella vergeet die avond gewoon en waarom heb je me eigenlijk niet verteld dat je zwanger bent?

E: ik moest doen alsof die avond nooit gebeurd was, weet je nog?

A: Ella ik ben hier niet om over dit te praten. Ik kwam hier zo snel mogelijk naartoe toen ik hoorde dat jij hier ook lag en dat terwijl ik net wakker ben en het enigste wat jij doet is zo tegen me praten in plaats van dat je aan me vraagt hoe het met me gaat etc.

E: sorry maar je maakt me echt boos. Ik pik het niet langer meer abdelila. Echt niet sorry. Die vraag die je stelde bracht alles weer naar boven van die avond en dat trok ik niet meer. Maar je hebt gelijk. Hoe gaat het met je. En geloof mij maar ik heb me in het begin al erg veel zorgen om je gemaakt. Ik heb sinds ik jou op de grond zag alleen maar gehuild tot in het ziekenhuis. Deze hele avond heb ik alleen maar zitten janken. Maar nee het stelt niets voor.

Ik: weet je wat laat dit. Hoelang ben je al zwanger?

E: 2maanden.

Ik: ohh okee. Uhhm mag ik je buik voelen?

E: mn buik voelen?

Ik: jaa de baby beweegt tochh

E: hahahaha dat doe ik denk ik pas bij 3/4maanden hoor.

Ik: ohh jaa dat weet ik niet. Maar uhmm ella..

E: jaaa?

Ik: ik ben echt blij dat we samen een kindje verwachten. Echt waar.

E: ik ook app. Elhamdoulilah.

Ik pakte haar hand vast en gaf er een kus op. Deze avond is eigenlijk erg goed afgelopen Elhamdoulilah.

Wie weet wat er morgen nog zal komen.....