Patience

perspectief van Ella

aangekomen in Agadir:

Wauww ik ben echt gewoon sprakeloos. Zijn opa heeft zoveel grond en volgend mij ia het ook echt prachtig in daglicht. Ik kan niet wachten tot de ochtend om alles goed te bekijken. Zijn familie is ook echt zo aardig. En ik bedoel zelfs de bedienden horen bij de familie en dat zie je niet vaak. Tenminste in films dan want onze familie heeft nooit bedienden of wat dan ook gehad. Wij kookten gewoon alles zelf en maakte alles zelf schoon etc.  Maar er is dan ook  natuurlijk een groot verschil tussen ons.

De volgende ochtend:
We werden wakker gemaakt en kregen ee  rondleiding. Een prachtige/ geweldige rondleiding. En dat vooral toen we aankwamen bij de paarden. Toen ik paarden hoorden begon ik al te rennen. Abdelila schreeuwde iets maar ik hoorde hem niet. 1paard viel me meteen op. Ze was een prachtige zwarte paard met een witte snuit. Zo een paard heb ik nog nooit gezien. Ze was echt schitterend.
Ik liep naar haar toe en begon haar te aaien. Ik had direct al een connectie met haar.

'Ellaaa kijk uit voor haar. Ze is gevaaaar....'

Ik: gevaaarlijk bedoel je?  Nou nee hoor ze is echt geweldig. Het is niet normaal hoe rustig ze is.

De opa van Abdelila zei me dat ik bij haar weg moest en we weer terug naar huis moesten gaan. Hij zou ons later vertellen waarom.

De volgende dag:
"Ella, sta op we gaan zo weg"

Ik: nee ik wil niee ik slaap net pas.

Ik deed mn ogen open en zag Abdelila bij de deur staan.

A: hoe zo slaap je net pas.

Ik: jaa na het bidden van fadjr sliep jij weer heerlijk verder maar ik had last van krampen en was bang dat er iets zou zijn met........

A: bang? Bang voor wat en dat er iets aan de hand zou zijn met wat? 

Ik: nee uuhmm ik bedoel gewoon ongerust. Ik bleef maar denken waarom ik zo een pijn had maar volgens mij heb ik gewoon wat verkeerds gegeten.

Ik had me bijna versproken. Hij mag het niet weten tenminste nog niet. Ohh wacht. Jullie weten het ook nog niet. Ik uuhhm ben zwanger en dat al 3mnd. Ik heb het hem niet verteld omdat hij dat wat er is gebeurd wilde vergeten en dit komt allemaal door die avond dus ik kan het gewoon niet. We hebben afgesproken om er nooit over te praten en nu draag ik iets bij me van diezelfde avond. Hoe...hoe zal ik die avond dan ooit nog kunnen vergeten? Ik mag het alsnog niet vertellen. Aan niemand niet. Tenminste nog niet.

A: ohh sta op dan laat ik ze kruidenthee voor je maken.

Ik: jaa graaag, chokran

A: geen probleem

Ik waste mijn gezicht, deed mijn huisjurk aan en mijn hoofddoek en ging naar beneden.
Beneden aangekomen groette ik iedereen en we begonnen met ontbijten.
Een van de bedienden kwam en bracht een glas melk voor me.

A: ghaltoe, yek 3eltlek bash tsawbi liha atay b la3shoeb. ( ik had toch gezegd dat je thee met kruiden voor haar moest maken)

'Ahh walakin rah makeyninsh. 9elebt walakin malkithoemsh'
(jaa maar ze zijn er niet. Ik heb ze gezocht maar kon ze niet vinden)

Opa A: yek shrithoem lbare7?
(ik heb ze gister toch gekocht)

'3eltlek malkithoemsh'
(ik zeg toch,  ik  heb ze niet gevonden)

Ik zei ze dat het geen probleem was en ze zei me dat er een lepel honing in zat. Dat is altijd goed zei ze me.

Na het ontbijten hielpen de meiden en ik met de tafel afruimen en toen we klaar waren en de meiden zich gingen omkleden wilde ook ik gaan maar werd ik geroepen. Ik werd geroepen door Malika, zij is de oudste van de bediende en ook een soort van de leider van ze.

Ze vroeg me of ik even wilde zitten want ze wilde met me praten.  Ik zei haar dat ik dat goed vond en ging zitten. Ze zei me heel direct en overtuigd  "je bent zwanger"
Ik schrok heel even en toen zei ze me waarom ze dat dacht.

'Ik heb veel buikjes gezien die dik zijn door het vet, maar jou buikje is rond en mooi rond. Heb ik gelijk of niet. En sorry als ik het fout heb'

"Nee ghaltoe je hebt gelijk. Ik ben zwanger"  

"Yoeyy.....

Ik: La. La. La ghaltoe 3afak matdirhash o mat9olha el tawa7ed 3afak. (Nee nee nee alsjeblieft niet doen en tegen niemand zeggen alsjeblieft. )

'Gelukkig heb ik ze gezegd om geen kruidenthee te maken voor je, want dat is gevaarlijk voor het kind. Elhamdoulilah'

Ik: elhamdoulilah ghaltoe. Ik wist dat echt niet.

Ze vroeg me waarom ze niets mocht zeggen en doen, dus vertelde ik haar de reden. Weer keek ze me raar aan en zei ze dat ze het begreep en dat ze niets zou vertellen.  Toen ik wilde opstaan en me omdraaide zag ineens lotfi. Jaa lotfi.

Ik: lotfi? Huuuuhh wat...wat....

M: weldi la7bib.
(Mijn lieve zoon)

L: mama zwina. Twe7eshtek.
( mijn mooie mama. Ik heb je gemist)

Wacht even hoor... malika is....lotfi is....huuuhh. wooow. Dit had ik totaal niet verwacht gewoon.

M: ashkat dir hna a weldi. Yek 3elti liya ma3adish tzji had ssif.
(Wat doe je hier? Je had toch gezegd dat je deze zomer niet zou komen)

L: b3it nderlik mofaja'a
(Ik wilde je verrassen)

L: alles goed ella?

Ik: jaa hoor elhamdoulilah en met jou?

L: ook goed elhamdoulilah. 
Hij liep naar me toe en gaf me een knuffel. 
L: trouwens, zometeen wil ik even met je praten en zeg tegen niemand dat ik er ben oke.

Ik: jaa is goed.  'Denk ik' zei ik er nog zachtjes achter.
Ik ben benieuwd wat hij heeft te vertellen maar laat dat en die knuffel was zo awkwardd.

Ik ging naar boven, kleedde me aan en we gingen  'lopend' naar een paar vrienden van App zn familie, I guess.
Daar aangekomen merkte ik dat die mensen erg veel meiden hadden en dat ze allemaal naar app keken alsof hij een of andere prins was fso.

'Ik wist niet dat je zoveel aanbidders had'

A: huuh wie dan?

Ik: jaa ja zogenaamd je weet niet. Alsjeblieft hoor hele dag staren die meiden naar je en jij wilt zeggen dat je het niet ziet.

A: ben je zo jaloers?

Ik: uugh neee waarom zou ik. En waarom denk je dat altijd. Kapot irritant. Je vind jezelf wel echt heel wat ehh.

A: hahahaha helemaal niet.

Toen hij begon te lachen keek iedereen ineens, want we waren eigenlijk aan het fluisteren tot dat hij dus zo nodig moest lachen en direct erna lachten die meiden ook.
Ze vroegen zich af waarom hij lachte en toen hij begon met praten raakte ik al afgehaakt na één woord.
Er kwam ineens nog een jonge binnen en groette ons en ging erbij zitten. Waarschijnlijk dus hun zoon.
Ik pakte even mijn telefoon en toen ik m weer in mijn tas deed voelde ik ineens een hand op de mijne.  Het was gewoon die van App ???? Ik was ff de weg kwijt.
fluisterend vroeg ik hem waarom hij dat deed en als reactie kreeg ik terug;
" die jonge checkt je al de hele tijd, wil je nu zehma zeggen dat je dat niet hebt gemerkt"

Ook dit voelde zo awkward. Echt heel raar.

Uiteindelijk werd het een beetje laat en gingen we ervandoor, maar juist toen gebeurde er iets verschrikkelijks.
Ik weet niet precies hoe maar ineens kwam er een auto tevoorschijn en lag abdelila in een plas bloed.