Patience

perspectief van abdelila

Thuis aangekomen zag ik nog niemand thuis en ook mijn moeder merkte dat op.

" waar is je vrouw nu. Je hebt haar nodig en zij laat jou alleen. Noem je dat een vrouw"

Ik: ma stop alsjeblieft met praten.

Ik liep naar boven en mn moeder riep direct waar ik heen ging.
Ik negeerde haar en ging naar mn kamer. Ik belde lotfi op en het duurde best wel ff voor hij opnam. Ik verloor mn geduld en wilde ophangen maar precies toen nam hij op.

Ik: eyy waar zijn jullie dan.

L: uuhh luister dan

Ik: wat is er met dr gebeurd

L: niets om je zorgen over te maken.

Ik: lotfi ga nu niet dom doen en zeg me gewoon wat er aan de hand is.

L: ze was flauw gevallen dus hebben we dr naar ziekenhuis gebracht maar ze heeft niets dus we komen zo naar huis. We regelen even de ontslagpapieren en dan komen we naar huis.

Ik: saff ik kom er nu aan.

L: je gaat precies nergens heen. Je komt net uit het ziekenhuis en je moet rusten plus ze is bij mij dus je hoeft je nergens zorgen om te maken.

Ik: volgens mij moet ik me juist daarom zorgen om haar maken

L: wat wil je daar zehma mee zeggen

Ik: nee niets laatmaar

L: nee zeg maar.

Ik: ik zeg toch laat maar.

L: ben je soms te bang om toe te geven dat je jaloers bent omdat ze nu liever bij mij is dan bij jou. Is dat war je wilt zeggen. Mag wel hoor. Zou ik ook namelijk zijn. Vooral met ons verleden.

Ik: lotfi je kan nu beter stoppen met praten en gewoon je mond houden want nog ff en je gaag te ver.

Hij hing op en nour kwam binnenlopen met dua slapend in haar armen.

N: ze is echt een engeltje.

Ik: jaa duuhze lijkt op mij.

N: hahaha in je dromen jaa.

Ze gaf haar aan mij en ik legte haar naast me op het bed.

N: het is zo grappig hoe snel ze is gaan lijken op Ella. En niet qua gezicht fso, maar gewoon qua karakter.

Ik: jaa gelukkig maar want ik zou zeker niet willen dat ze op haar moeder leek.

N: ik dacht altijd dat jullie waren getrouwd omdat jullie echt van elkaar hielden. Jullie hebben echt goed geacteerd.

Ik: hahaha lang vergaal. Ik vertel het je nog wel een keer.

We bleven een beetje praten en haalde onze jeugdherinneringen naar boven. We hebben goed gelachen.

Ik: Goeie ouwe tijd hahahaha

N: jaa het was geweldig tot pa en ma ruzie kregen en ze gingen scheiden.

Ik: ja ik weet het. Het was moeilijk en vooral voor jou als zijn prinsesje.

N: okee ik ga weer weg anders ga ik janken en dat wil ik liever niet hahaha. Mijn make-up zit daar veel te goed voor. 

Precies toen ze deur open deed stonden lotfi en Ella voor de kamer.

N: je bent terug, maar je ziet zo bleek wat is er gebeurt.

E: niets ben gewoon erg moe en heb hoofdpijn.

L: ga wat slapen.

E: jaa ga ik doen.