Patience

perspectief Ella

"Zinaa wakker worden"
Hoorde ik app zeggen

" neee nog eventjes maar"

A: ontbijt staat al klaar dus zidd opstaan.

"maar ben moee. Heb hele nacht niet geslapen. "

Hij vroeg me waarom en ik vertelde het dat het door hem en de kleintjes kwam.

Hij bleef maar doordringen dus moest ik wel opstaan. Hij gaf me een kus op mn hoofd en op m'n buik.
Hij streelde m'n gezicht en keek me in mn ogen aan. Ik zette mn hoofd op z'n schouder en zei hem dat ik van hem houd en zei ik hem dat hij me nooit alleen moest laten.

"ella ben je gek. Ik zal je nooit alleen laten. Nooit te nimmer. ik houd van je zoals ik nog nooit van iemand heb gehouden ella."

Ik: "dua is nog steeds niet wakker en eigenlijk ben ik best bang dat er wat is want normaal is ze allang wakker en ze heeft hele nacht zitten huilen."

A: misschien is ze daardoor gewoon moe en wil ze beetje slaap inhalen.

Ik: ik weet het niet.

Ik ging naar haar toe en voelde haar hoofdje en ze was best warm dus besloot ik haar te douchen.

A: ga jij je eerst wassen dan ga ik haar alvast uitkleden en wakker maken.

Ik: jaa isgoed
Ik liep de badkamer in om me uit te kleden maar precies toen trapte de baby weer erg hard tegen mn ribben aan en voelde ik me weer misselijk worden en ik ging weer met mn hoofd in de wc zitten. De gedachte ervan is ook al erg misselijkmaken😷.
App kwam met dua binnen en vroeg me hoe het ging.

Ik: jaa het gaat wel elhamdoulilah.

A: weet je wat ga jij ook maar bad in. Kleed je uit dan vul ik het bad en ga je even samen met dua douchen.

Ik: jaa isgoed
Hij heeft gelijk misschien wordt ik dan ietsjes beter. Een bad helpt bij mij altijd.

Ik hield dua vast en douchte haar voorzichtig. Toen ik met haar klaar was riep ik abdelila om haar van me over te nemen zodat ik me kon afspoelen.
Hij nam haar van me over en zei:
" Ik heb je kleren trouwens al klaargelegd. Schiet je trouwens wel beetje op eten is al koud geworden volgens mij en dat was dus niet de bedoeling."

Dat irriteerde me nog al dus reageerde ik er bot op.

A:ik maakte maar een grapje. Doe rustig.

Ik: ik doe toch rustig.
Soms kan ik me zo erg aan hem irriteren, maar ik ben erger gewend dus hoe ik nu heb gereageerd is echt niets. Toen ik uit de badkamer kwam zag ik dat hij een mintgroene abaya voor me had klaargelegd met een beige vest en hoofddoek en hij had zelfs een bh en ondergoed voor me klaargelegd. Kapot grappig en aan de andere kant ook echt schattig😂😂. Ik kleedde me om en liep naar beneden. Schreeuwend riep hij mn naam. Wat totaal niet nodig was maar jahh. Ik liep de keuken in en vroeg hem waarom hij moest schreeuwen.

A: omdat dua, papa zei

Ik: dat zegt ze al een week ofzo hoor ze zegt ook al mama hahaha
Toch mijn prinsesje.

Ik pakte haar op en ze zei direct mama.

Ik: jaa ik ben mama en waar is papa

Dua keek hem aan en ze wees met haar kleine vinger zijn richting op.

A: hoezo heb je me niets gezegd

Ik: ik dacht dat je het al wist hahaha sorry.

We gingen aan tafel en ontbeten.
Abdelila ging zich omkleden dus ruimde ik de tafel op.
Toen hij klaar was zag ik dat hij een beige broek aanhad en een mintgroene blouse en pad toen viel me op dat ook Dua een mintgroene jurkje aanhad. Nu pas begreep ik t 😂omg hij is echt zo cuteee soms😍
Ik besloot om niets te zeggen en besloot om er strakjes wel over te beginnen.
We gingen de stad in en kochten een paar baby kleertjes en een paar kleertjes voor dua maar ook voor abdelila en een paar dingetjes voor mezelf maar merendeels voor de kleintjes. We gingen een babywinkel in om te kijken voor buggys en nog meer baby spulletjes. Dua weet nu al heel goed wat ze wil en dat was de buggy uit dus haalde abdelila haar eruit en hij besloot om nour te bellen om te kijken of ze wat nodig hadden thuis. Zijn moeder, nour en dada wonen nu ergens anders om veel redenen maar eigenlijk is de enigste die ik weet dat zijn moeder me totaal niet mag en ze was dan ook echt heel boos op me toen ze ontdekte dat appin het ziekenhuis lag en we dus niets hadden gezegd. Ze zei me dat het mijn schuld was en dat sinds ik in hun leven ben alles verkeerd gaat. Ik wist en weet nog steeds niet wat ik daarop moest zeggen. Het was net alsof ze me met een mes keer op keer aan het steken was. Mohim ik laat dat nu gewoon een beetje voor beetje varen maar het komt wel steeds terug......