Patience

perspectief van Ella

Toen ik wakker keek ik op de klok hoe laat het was en zag ik dat het pas 8uur was. Uughhh zo vroeeeg, maar dit is echt mijn dagelijkse tijd, want doordat mijn wekker dua altijd zo vroeg wakker is maakt ze mij ook altijd wakker.
Mijn slaap was ver te zoeken dus pakte ik maar mijn telefoon en zette ik m aan.
" 15 gemiste oproepen van lotfi" stond er in mnn beeld.
Mijn hart begon al meteen sneller te kloppen, want hij belt nooit zovaak achter elkaar. Maar zeker is het iets doms. Ik ging eerst ff de badkamer in en nam een snelle douche. Fadjr had ik al gebeden vannacht dus hoefde ik dat nu niet te doen. Iets in me zei me dat er toch iets mis was, dus besloot ik lotfi toch maar terug te bellen.

Toen ie opnam liet ik hem niet eens praten. " waarom bel je me zovaak achter elkaar, beter voor je is het belangrijk"

L: ik belde om te zeggen dat appie in het ziekenhuis ligt.

Ik:serieus omg waarom. Wat is er gebeurd. Is alles goed met hem. Ben je bij hem in de kamer.  Zo ja wil ik hem spreken als ie wakker is.

L: jaa hij is wakker. Hier praat met hem.

A: heey ella

Ik: heey? Wtf is dit alles wat je zegt. Gewoon heey ella. Niet eens sorry dat ik je niet belde gisteravond of sorry van hoe je reageerde op youssef gewoon heey.

Ik was echt boos. Er gingen allerlei gevoelens door me heen.
Kennen jullie dat gevoel dat je gewoon niet wilt  toegeven. Ik ben iemand die dat namelijk heel moeilijk doet.

Hij begon met mij in discussie te gaan en zei me dat hij geen zin had hierin. Hij had hoofdpijn zei ie en hij vond dat in plaats van hem schreeuwen ik juist bezorgd moest zijn, maar zoals ik zei. Ik ben erg moeilijk in toegeven.
Dus hing ik op.

Dit deed me echt denken aan die tijd toen ik nog met lotfi had. Hij en ik waren zo leuk samen. Ik hield echt zoveel van hem. Hij was dan ook de eeerste waar ik zoveel van hield, maar jahh wat kan je er aan doen. Hij was mijn mektab niet en hij de mijne niet. Maar nu is mijn enige liefde nog maar Abdelila❤❤

Ik kleedde me snel om en ging meteen maar even wat lekkers voor hem halen en ik haalde meteen mijn ontbijt. Ik weet wat jullie denken. Eigenlijk zou ik rennend naar hem toe moeten gaan, maar ik heb niet echt het gevoel dat het heel ernstig is, plus volgens mij hebben hij en lotfi nog niets gegeten dus ik ga meteen ontbijt voor ze halen.

Net toen ik de deur uitliep kwam de postbode naar me toe en gaf me wat brieven en folders. Ik bedankt hem en zette ze binnen. Er was een brief die me opval dus deed ik die snel even in mn tas en ging weg. Niet wetend dat  mijn verleden me kwam achtervolgen.

Ik ging langs bakker bart en haalde daar een paar warme broodjes. Voor mezelf 2chocolade broodjes en voor lotfi 1 berlinerbol met pudding/room en eentje met chocolade en eerlijk is eerlijk wist eigenlijk niet wat ik voor abdelila moest halen.  Dus nam ik voor hem maar gewoon hetzelfde als lotfi. Ik rekende af en toen ik afrekende zag ik ineens youssef binnenkomen. Ik zag meteen dat er wat met hem aan de hand was.

"HEEY GROTE BEER"

"Heeyy schoonheid"

Ik: alles goeed

Y: goed elhamdoulilah en met jou.

Ik: goed elhamdoulilah.

Hij gaf me een kus op mn hoofd een paar meisjes keken ons meteen aan. Dat dorn ze altijd als ik met hem ben. Bijna elk meisje moet meteen naar hem staren maar mesakien hij geeft hun echt totaal geen aandacht.

Ik weet van hem dat hij zijn probleem zelf zou komen vertellen dus het "vraag gedeelte" kan ik gewoon overslaan.

Y: wacht ff op mij dan ga ik ff snel afrekenen en dan zet ik je thuis af want ik ben toch met de auto.