Patience

perspectief van abdelila

De meiden gingen weg  en ik zoch naar voedsel. Ik had best wel trek namelijk. Ik liep de keuken in en keek wat er allemaal te vreten was. Maaar toeeeen zag ineens een briefje op de keukentafel staan met erop geschreven: "eten zit in de magnetron😊"

Ik keek in de magnetron en inderdaad daar zag ik het voedsel dat mijn leven zou veranderen. Okeeee ik overdrijf waarschijnlijk ern beetje maar alsnog het helpt me wel tegen mijn honger. Ik verwarmde het, ging voor de tv zitten en toen ik klaar was bleef ik nog even tv kijken. Ongeveer 10min later bedacht ik me dat ik nog langs mn ma moest gaan, dus stond ik op, ruimde de vaat op en ging de douche in. Net toen ik klaar was met douchen en ik mijn badjas aandeed werd ik gebeld.

"Ewa hafid hoe gaat het jonge"

H: goed goed uuhh luister dan ik bel je omdat ik toevallig je zusje zag samen met 2 andere meiden en een jonge en volgens mij is een van hen je vrouw. Ik weet niet zeker maar omdat ze met kinderwagen loopt rn je zusje dacht ik kan wel, maar vond raar want dat meisje met die kinderwagen knuffelde ineens een jonge.

Ik: hoe zag ie eruit

H: een beetje donkerblond haar, ongeveer even lang als jij maar wel breder dan jij. Gast deze gozer lijkt echt bulldozer.

Ik: waar zijn ze

Hij vertelde me waar hij ze had gezien en het begon echt heel erg aan me te vreten. Die gedachte maakte me gek. Ik heb dit nog nooit gevoelt toen ik met dua was en zij met een ander sprak. Ik begrijp dan ook niet vanwaar ineens dit gevoel en waarom dit aan me vreet. 
Ik kleedde me om, bad dohr en ging meteen huis uit. Ik reed snel naar het winkelcentrum en ging maar ze op zoek.  Ik liep door de markt heen en toen ik een bos krullen zag wist ik dat het marwa was. Ik liep naar ze toe en niemand zag me behalve mn prinses.

"Heey papa's prinsesje"
Ik gaf dua een kus en zag de meiden allemaal verbaasd kijken.

E: huuhh wat doe jij hier?

Ik negeerde haar vraag en vroeg meteen met wie ze waren.

E: hoe bedoel je met wie? Gewoon met zn drieën en hoezo vraag je dat zo aanvallend

Ik werd steeds bozer en vroeg:
"weet je zeker alleen jullie drie?"

A: jaa alleen wij drie en dua.

N: hoezo vraag je dat.

Marwa had me gelijk door en wist  dus ook meteen waarom ik hier was.

"omdat waarschijnlijk een van zijn vriendjes jullie heeft zien praten met youssef en meteen heeft zitten bellen met hem" zei ze

Ze ontkende niet eens en alles wat hij dus zei was waar. Ze waren hier met een jonge...

Ella negeerde me en ging afrekenen.  enigste wat ze zei is was dat ze honger had en ze wat wilde eten.

Mijn geduld raakte zowat op dus vroeg ik of ze nog wat zou zeggen of niet en of ik het anders uot dr moest halen. Maar dit pikte ze niet dus ook zei werd boos. Ze zei me dat ik terug naar mn vriend moest gaan en ik moest zeggen dat hij zich met zn eigen leven moest bemoeien.

"en voortaan vraag je me gewoon rustig iets want zo haal je niets uit me en krijg je ook geen uitleg. Ik ben jou by the way niet eens een uitleg schuldig dus ga werken of iets hoor en verpest ons dagje niet. We praten dit thuis wel uit." Zei ze verder

Ze had gelijk. Ik ben helemaal niet zo. Sinds ik met dua ben en ik ook echt gevoelens voor dr heb ben ik mezelf niet meer. Ik weet niet hoe of waarom maar ik ben veranderd. Ik bleef maar nadenken over wat ella zei en liep stil achter ze aan naar de HFC. We namen plaats en toen zei iemand ineens "3x is trakteren ehh"
Het was een jonge. Precies de jonge die mn vriend beschreef. Breed, donkerblond haar en even lang als ik.
Ik keek meteen de meiden aan en om mij nog meer te irriteren reageerde marwa en Ella op hem.