Patience

Perspectief van Ella

Uuhgg ik ben zo boos. Niet normaal. Hoe kan hij zoiets tegen me zeggen. Net toen Ik dacht dat juist alles goed ging tussen ons gebeurt dit. Ik hoop dat ik m'n OV bij me heb want k heb geen zin om te lopen naar stad. Ik ging naar de bushaltes en gelukkig had ik m'n OV bij me. Ik checkte in en ging zitten. Er was een jonge die erg lang aan het staren was en hij ging precies dezelfde bus in als ik. Ik kan daar totaal niet tegen dus keek ik naar beneden. Ineens kwam er een jonge naast m'n stoel zitten en vroeg hij of hij naast me mocht zitten.

'Jaa hoor ' Zei ik

"Dankjewel"

Ik: geen probleem

" Jij bent ella of niet soms"

Ik: uuhhm jaa hoe weet je dat

" Ik ben een oude vriend van loverboy"

Ik: loverboy?

Wat houd dat nou weer in. En wie zou dat moeten zijn en wie is deze kerel eigenlijk?

"Je man is abdelila tochh?"

Ik: jaa

" ja we noemden hem vroeger altijd loverboy maar hij heeft je daar vast niets over verteld."

Ik: nee heb die naam tenminste nooit gehoord.

"Dan moet je nabil waarschijnlijk ook kennen"

Ik:nabil is m'n ex maar even serieus hoe weet je dit allemaal. Je maakt me nu echt bang

"Nee nee nee niet bang worden dat is niet mijn bedoeling sorry. Nabil die werkt samen met mij en hij is een goeie vriend."

Ik:dus jij hebt hem geholpen om onder te duiken. Door jou loopt hij nog steeds ergens rond nadat hij me heeft gestoken.

"Hij zei me dat het een ongeluk was"

Ik: was het niet. Sinds iemand steken een ongeluk kan zijn. What the fuck

Ik weet niet waarom maar de tranen stroomden ineens over m'n wangen.
Ik was waar ik moest zijn dus veegde ik mijn tranen weg en vroeg hem of hij op wilde staan omdat ik op mijn bestemming was.

"Ik moet hier ook uitstappen"

Ik: ewa sta dan op.

Hij stond op en net toen langs hem wilde lopen struikelde ik over m'n voet en ving hij me op.
Hij keek me diep in mn ogen aan,wat erg ongemakkelijk voelde en vroeg me of het ging.

Ik:jaa het gaat.

" die hakken zijn ook best hoog vind je niet"

Ik: draag jij ze. Nee tochh.
Hij had me nog steeds vast dus duwde ik hem weg en ging er van door.

Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat iemand de hele tijd precies de zelfde kant als mij op ging en steeds dezelfde winkel in ging. Maar die jonge uit de bus was het niet. Ik belde Marwa maar ze nam niet op. Ik belde haar nog een keer maar tevergeefs nam ze weer niet op. Ik besloot alvast om die kant op te gaan waar we afgesproken hadden maar ook daar was ze niet.
Ineens voelde ik iets tegen mn rug aan. Het was een pistool. Ik draaide me om en zag een jonge heel dicht bij me staan. Dit was de jonge die me aan het volgen was.

"Waag het niet om te schreeuwen. Je gaat precies doen wat ik wil of anders......"
En hij keek naar z'n pistool.

Ik: wat moet je van me. Waarom achtervolgde je me.

"Daar kom je straks achter" zei hij.

Ik: laat me alsjeblieft gaan. Alsjeblieft. Ik ken je niet eens en jij mij waarschijnlijk ook niet en...en ik weet niet wie je deze opdracht heeft gegeven maar laat me gewoon gaan alsjeblieft.