Patience

Perspectief van Ella

Perspectief karim:
Ik achtervolgde haar samen met nabil en eindstand vonden we haar in een steeg. Een toestand die je niemand wenst. Dit wens ik zelfs mijn vijand niet. Nabil en ik rende naar ze toe maar jammer genoeg ging het meisje al weg. We lieten haar maar weg gaan en begonnen te vechten met de jongens. Ze haalden hun pistolen uit hun zak en begonnen random te schieten. Een van hen raakte m'n arm maar daar voelde ik op dat moment niets van. Ik was nogal gefocused op ella. Nabil kreeg een pistool van een van de jongens te pakken en schoot ze in hun been. Ik pakte al hun pistolen af en schoot ze ook in hun andere been.

N: ella sta op. Alsjeblieft. Ik weet dat je sterk bent. Word wakker ella. Ella alsjeblieft vergeef me voor alles wat ik heb gedaan. Alsjeblieft zeg me dat je me vergeeft.

Ze hebben haar hoofddoek afgedaan en ze lag in haar shirt. Mijn ogen begonnen te tranen en die van nabil ook. Alleen liet hij ze stromen en ik niet.

Ik: nabil laat dit voor later. Kom sta op we moeten haar meenemen en hier weg yallah.

Ik belde de ambulance en die zeiden dat ze onderweg waren, maar toch moesten we alvast naar de auto of ergens anders Want we konden hier niet blijven.

Ze deed haar ogen open en keek ons allebei even aan en toen was ze weer weg.

N: als haar iets overkomt dan vergeef ik het mezelf nooit meer karim. Nooit.
Alsjeblieft ella sta op. Ella. Alsjeblieft vergeef me. Vergeef me voor alles. Ik houd van je.

Hij stond op en ging een van de jongens slaan. Ik zei hem dat ie moest stoppen en dat we haar weg moesten brengen omdat ze veel heeft gebloed en ze er niet uit ziet, maar hij was te laat. Ik weet niet waar het vandaan kwam maar ineens hoorde ik schoten, 2of 3keer en toen schoten ze de rest en gingen ze weg. Ze hebben hem gewoon neer geschoten. De ambulance was er al en ik rende naar nabil toe.

Ik schreeuwde zijn naam in de hoop dat hij me zou horen en wakker zou worden. Hij deed zijn ogen open en zei de shahada (geloofsovertuigenis) en zei gebroken:
Let op haar oké. En zeg tegen haar dat het me spijt en dat ik echt zielsveel van haar hield ook al liet ik dat niet vaak merken. In shae Allah zal Allah mij vergeven voor wat ik heb gedaan en In shae Allah zal ik haar en ons dochtertje weer zien in het paradijs. Karim...ik zeg het je. Let op haar en bescherm haar. Alsjeblieft Karim.....
Hij zei nogmaals de shahada en toen verliet het ziel zijn lichaam. Terug naar diegene die ons heeft geschapen. Inna ilahi wa inna ilayhi radjioen. (Aan Allah horen we toe en aan hem is onze terugkeer.)

Perspectief van Ella:
Het is oké. Gooi alles eruit. "
Zei hij..
waarom zat ik aan het infuus.....? En waarom ben ik niet meer in het ziekenhuis?

Ik: M...m..mijn baby...?

" het gaat goed met de baby en vandaar dat ik je hier mee mocht nemen maar je moet nog steeds rustig aan doen"

Ik: waar waren we dan?

"In het ziekenhuis..herriner je je dat niet meer dan."

Ik was in het ziekenhuis?huuhh waarom herinner ik me dat niet meer dan?

Ik: nee dat herinner ik me niet.
Ik wilde rechtop zitten maar het deed te veel pijn. Ik tilde mijn laken een beetje omhoog en deed mijn shirt een beetje omhoog. Mijn buik zat helemaal onder de blauwe plekken gewoon. Ineens kreeg ik een flashback. Alles kwam weer voorbij alsof het net net is gebeurt.
Ik begon weer te huilen als een klein kind en weer suste hij me. Hij kwam dichterbij en legde zijn hand op mijn been waardoor ik schrok. Ik maakte me klein en zei dat hij me niet moest aanraken.

"Ik zal je geen pijn doen. Ik zweer het. Ik ben niet zoals zij. Ik weet wat ze je hebben aangedaan maar dat zal ik nooit doen ik zweer het. Ik wil je er alleen voor beschermen. Geloof me."