Patience

Perspectief van Ella

Lotfi ging het huis uit en hij en Youssef appte me zo nu en dan om te vragen hoe het met me ging. Alles ging goed elhamdoulilah. Het is heerlijk om weer even een meidendagje te hebben en nergens aan te denken. De meiden en ik hebben erg veel bijgepraat en gelachen. We keken de film white chicks en daarna zijn we eigenlijk allemaal wezen slapen. We waren kapot.

03.00 in de nacht:

Mijn telefoon gaat af en zonder te kijken wie het is neem ik op.

''Het gaat niet goed met App, Ella je moet echt komen.''

Ik: Karim? hoe bedoel je het gaat niet goed met app. Waar zijn jullie? Waar is Abdelila nu?

''Lotfi komt je nu ophalen, dus sta klaar. Hij gaat je zo alles vertellen. Ik zie je straks In shae Allah.'' zei hij en hing op. Ik wist niet wat te denken of wat te doen. Ik stond op, pakte snel mijn abaya en hoofddoek en belde Lotfi op.

L: ik ben er binnen 5min.

Ik: oke ik zie je zo.

Ik tikte Majdouline aan en zei haar dat ik echt weg moest en dat ze op Dua moest letten.

M: waar ga je heen, wat is er aan de hand?

Ik: er iets is met Abdelila, ik weet niet hoe of wat, maar ben net gebeld door zijn broer Karim en Lotfi is nu onderweg om me op te halen. Ik app jullie later goed?

M: is goed In shae Allah, ga snel. Wij letten wel op Dua en ik zal de andere meiden straks op de hoogte stellen. Het komt goed oke, maak je niet al te druk.

Ik schonk haar een lach en ging de deur uit. Lotfi stond er al.

Ik: ga je me nu dan vertellen wat er aan de hand is, want ik wordt echt gek en waar is hij. Waar is Abdelila?

Hij vertelde me dat Abdelila sinds gisteravond in het ziekenhuis ligt in België en er slecht aan toe was. Ik wist niet hoe ik hierop moest reageren. Er gingen zo veel vragen rond in mijn hoofd. Wat deed hij in België? Wie heeft hem gevonden of er heen gebracht? Met wie was hij in België? noem maar op. Ik staarde vooruit en vroeg Allah hem te genezen en hem nog wat langer bij ons te laten.

L: het komt wel goed In shae Allah. maak je niet te druk.

Ik: dat is makkelijker gezegd dan gedaan Lotfi en al helemaal als ik niet weet hoe slecht hij er aan toe is. Ik wil hem niet verliezen na al die ruzies zonder het te hebben goed gemaakt.

L: dan is dit nu toch jullie kans. Praat het straks uit en vertel hem vandaag aub dat je zwanger bent en het belangrijkste; laat hem het gevoel hebben dat hij nog steeds sterk is en man is als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik: man is? hij is toch al een man neem ik aan of zie ik dat verkeerd.

L : yehh mongool. Ik bedoel dat je hem niet als een kind moet behandelen. Hij voelt zich namelijk altijd zo sinds hij weet dat hij kanker heeft snapje.

Ik: als hij zich dan ook niet als een kind gedraagt en zijn medicatie bijvoorbeeld gewoon op tijd inneemt en gewoon naar zijn chemo afspraken gaat etcetera dan hoef ik hem ook niet als een kind te behandelen.

L: jajaja mohiem je begrijpt wat ik bedoel.

Ik: jaa ik begrijp wat je bedoeld. Ik heb honger.

L: wanneer niet... achter mijn stoel zit een plastic zak, daar zit eten in. Maar 3andek je eet alles.

Daar aangekomen liepen we meteen naar zijn kamer. Karim was buiten aan het wachten. Ik: hoe gaat het nu met hem?

K: ze zijn nu bezig met het laten zakken van zijn koorts.

Ik: sinds wanneer?

K: sinds we hier zijn al. Het wilt niet zakken. Ik word echt gek.

L: hoe wist je waar hij was?

K: we zaten toevallig in hetzelfde hotel.

L: laat me raden van der valk zeker.

K: jaa man, maar ik wist dat dus niet. Tina belde me, ze was hier namelijk al met hem en Maria.

L: nee johh serieus. Zijn ze al weg wella?

Ik: uuh wie zijn dat en waarom was hij met twee meiden in een hotel?

L: niet raar denken, geloof mij maar... het is niet wat je denkt.

Ik negeerde het maar gewoon en vroeg waarom het zo lang duurde. Ik voelde mezelf ongeduldig worden door de zenuwen en bleef maar ijsberen.

''Karim, hoe gaat het met Appie?'' zei een vrouwenstem

Ik keek om en zag een mooie dame onze kant op lopen.

K: moet jij niet bij Maria zijn?

Hmmm als dit Maria is, dan zal dit dus waarschijnlijk Tina zijn.

Ik: de arts is nog bij hem binnen, we weten nog niets.

''Jij bent zeker zijn vrouw of niet?''

Ik: ja dat klopt. Ik ben Ella.

''Ik ben Valentina, ik werk in het hotel waar hij verbleef. Ik ken hem van een paar jaar terug toen hij....'' en plots werd ze onderbroken door Karim

K: moet jij niet weer terug naar Maria?

Ze keek hem verward aan en zei ''zij stuurde me hierheen en ik mocht niet terugkomen voor ik wist hoe en wat.''

Ik was eigenlijk best benieuwd naar de reden waarom die Maria ook in het ziekenhuis lag, dus vroeg ik het haar.

V: haar vliezen waren gebroken en twee weken voor haar uitgerekende datum.

Ik: Wens haar veel succes van me. Is het goed als ik straks even langs kom?

V: jaa tuurlijk, dat gaat ze erg leuk vinden.

Ik: zeg maar dat ik haar straks zelf kom vertellen hoe het met App gaat.

V: zal ik doen. We zitten op de 3e verdieping. kamer 304.

Ik: wat krijgt ze trouwens of weet ze dat nog niet?

V: ze krijgt een meisje.

Ik: aawh zo leukkk!

Valentina ging weg en Karim vroeg me meteen waarom ik straks langs wilde gaan.

Ik: waarom niet. wat is er aan de hand? is er iets wat ik moet weten?

L: er is helemaal niets aan de hand.

Ik begrijp oprecht niet waarom ze zo raar doen, maar goed....Anyway. De arts kwam naar buiten en zei ons dat zijn koorts aan het zakken is en dat het dus wel goed komt en zei ons dat hij nu slaapt. ''jullie moeten er wel echt voor zorgen dat hij zijn medicatie inneemt.''

Ik: daar ga ik persoonlijk voor zorgen, bedankt dokter.

Ik liep de kamer in en de jongens bleven buiten wachten. Abdelila lag zo machteloos, zijn gezicht was zo bleek en het was helemaal bezweet. Mijn ogen vulde zich met tranen. Ik streelde over zijn hoofd en gaf hem nog een kus. zachtjes pakte ik een stoel en ging naast hem zitten. Al snel vielen mijn ogen dicht.

Toen ik wakker werd lag ik op het ziekenhuisbed en was App niet in de kamer. Ik stond op, liep naar buiten en zag dat de jongens daar ook niet waren. ''oohja misschien in de wc of badkamer'' Ik: Abdelilaaaaa

A: jaaaaaa ben ik de badkamer. Ben zo klaar.

Ik: okeee

5min later was hij klaar en liep hij in zijn boxer naar buiten met de handdoek over zijn nek.

Ik: halloo waar ben je mee bezig. Droog je be3da eerst goed af en kleed je aan en dan kan je naar buiten komen. Wil je weer koorts krijgen ofzo?

''Ik heb je gemist'' zei hij terwijl hij steeds dichterbij kwam. Ik pakte zijn handdoek, vroeg hem zijn hoofd een beetje naar beneden te buigen en begon zijn haren en gezicht af te drogen.

A: jij mij niet?