"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?"
"Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
Yeni bölüm bekleyenler için şu an itibariyle geldiikk💃🏻❤️
Bölüm içinde gözden kaçan kusurlar için Affola 🌼
Lily'e kızgın olan okurlara ayrıca müjdeee 💃🏻💃🏻
Bol Keyifli okumalar bebekler!! 🖤
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 15 🍷
...
Saatlerdir otelin boş tavanını izliyordum. Ne kadar zamanın geçtiğini ise bilmiyordum. Odamın penceresine vuran güneş yeni günü getirirken sabah olduğunu anlamıştım. İki gecedir uyuyamıyor olmanın verdiği halsizlik beni artık nefes bile aldıramayacak raddeye getirmişti.
Gece Francesco ile tartışmış sonrasında ise geri döndüğümde onu görememiştim. Ve İkimizde bazı sınırları böylelikle aşmıştık. Odaya çıkar çıkmaz buz gibi bir suyun altına girip aldığım duştan sonra kendimi yatağa atmıştım.
Duvarda ki saat yediyi gösterdiğinde kalkıp hazırlanmam gerektiğini fark ettim. Akşam LoRetta'nın daveti olduğu için eğitimi öğleden önceye almıştılar. Bir yanım heyecanla koşar adım gidip onu görmek isterken, Diğer yanım hiç birşey olmamış gibi birbirimizin yüzüne nasıl bakacağımızı kulağıma fısıldıyordu.
İçimi kaplayan hüzün seli ruhumu yaralamaya devam ederken son bir gayretle dağınık yataktan çıktım.
Keyifsiz olduğum için elime ilk gelen siyah düz elbiseyi hızlıca alarak giydim. Makyaj yapmayıp saçlarımın tüm dağınıklığını görmezden gelerek tutamlarımı tepede kavuşturup rahat bir topuz yaptım. Ve ihtiyacım olacak eşyaları yanıma alarak lobiye indim.
Her zaman olduğu gibi Steve, Fabio ve Tara üçlüsünü lobide oturur sohbet ederken buldum. Fabio ve Steve oldukça iyi anlaşmıştı. Tara ise fazla sıcakkanlı bir kadındı. Saçlarının doğal kızılı gün geçtikçe sanki daha çok parlıyordu. Teninin güzelliğiyle yüzüne kısım kısım yayılan küçük nokta çilleriyle oldukça hoş biriydi.
Yanlarına giderek kısa bir selamlaşmanın ardından sohbet etmeye başladık. Dün eğitimden sonra yaptıkları şehir turuna katılamadığım için dakikalarca gezdikleri yerleri anlattılar. Çekildikleri bir kaç fotoğrafı göstererek mutlaka benimde görmem gerektiğinin altını çizdiler. Hayatımda hiç birşey yolunda gitmediği için kendimi gezmeye verecek kadar keyfim olmadığından onları giderim diyerek geçiştirdim.
Eğitimin verileceği salona ürkek adımlarla girdim. Gece olanlardan sonra ilk kez onu görecektim. Sabaha kadar uyumayıp düşünmüştüm. Bir şeyleri görmezden gelerek yada karşı çıkarak halledemiyordum. Artık kendimi ona karşı tutmayacaktım. Anna haklıydı. Bu yaşıma kadar ondan etkilendiğim kadar kimseden etkilenmemiştim. Beni ona iten görünmez bir güç vardı. Ve ben artık bunu inkar etmeyecektim. Eğitimden sonra bulduğum ilk fırsatta onunla konuşacak ve bu durumu düzeltecektim. Tabi eğer herşey için geç kalmadıysam. Umarım beni anlardı. Ve aramızda olan bu saçma gerginliği unutabilirdik.
