"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?"
"Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
Eksik, yanlış ya da gözden kaçan kusurlarım için affınıza sığınıyorum. Bazı detaylarda yetersiz bilgi akışıda sağlamış olabilirim, bilemiyorum.. Ama elimden geldiğince açıklayıcı olmaya çalıştım.
Neyse, keyifle okuyun diyemeyeceğim çünkü ben bir parça yazarken ağladım.. 🥺
Sizi seviyorum!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________________
Bölüm 44 🍷
...
Göz kapaklarımın üzerine vuran ışık daldığım derin uykudan uyanmamı sağladı. Başımın çatlayacak derecede ağrıyor olmasıyla göz kapaklarımı usulca araladım. Bedenimin üzerine kapanmış örtüyü ellerime verdiğim hareketlilik ile çekiştirdim. Araladığım göz kapaklarımın ardından görüş açıma giren ilk şey beyaz ışıklandırmalarla dolu bir tavan olmuştu.
"Günaydın Lillian"
Duyduğum tiz sese başımı çevirdiğimde yattığım yatağın solunda kıvırcık saçlı bir kadın buldum.
"Kendini nasıl hissediyorsun?"
Ses tonundan yayılan sıcaklığa aldırış etmeyerek gözlerimi etrafta dolaştırdım. Bir hastane odasında olduğumu fark ettiğim dakikalarda avuç içlerimi yatmış olduğum yatağın pamuklu kumaşına bastırarak kalkmaya çalıştım.
"Dikkatli olmalısın küçük bir operasyon geçirdin"
Kolumda hissettiğim engel ile bendenimi kaldırmaya çalıştığım yatağa yeniden yattım. Sağ kolumda takılı olan serumun kabloları yatağın başında asılı olan demir çubuğa ulaşıyordu. Her hareketimle sızlayan bedenim uyanmamla birlikte canımın daha çok yanmasına sebep olmuştu.
"Francesco" diyebildim sessizce. Yanıbaşımda dikilmekte olan kıvırcık saçlı kadın elinde tuttuğu dosyayı yatağın ayak ucunda bulunan küçük masanın üzerine bırakırken hafifçe gülümsedi.
"Bay Galvano dışarıda bekliyor Lillian. Eğer iznin olursa seninle bir şeyler konuşmak istiyorum"
Tiz sesi kulaklarıma dolduğunda başımı yavaş hareketlerle doğrulmaya çalışmaktan vazgeçip yastığın sıcak dokusuna bıraktım.
"Ben neden buradayım?" diye sordum.
"Hangi günde olduğumuzu bana söyleyebilir misin Lillian?" diyerek karşılık verdiğinde sorumu duymazdan gelmişti.
Kulağıma ulaşan sesle başımı yatağın hemen kenarındaki koltuğa oturmakta olan kadına çevirdim. Sorduğu soruyu düşünürken "Salı" diyerek mırıldandım. Kıvırcık saçlı kadın başını aşağı ve yukarı sallayarak dudaklarına buruk bir tebessüm yerleştirdi.
