"Dünyadaki varlıkların varoluşlarının hakikati, onların sonlu olmasıdır. Bütün sonlular ise gelip geçicidir ve yok olmanın nüvesine sahiptir."
***
Bazı şeylerin açıklaması olmaz, yapamazsınız. Çünkü içinizde henüz bunu yapacak cesareti kendinizde bulamazsınız. Bu aralar içim çok boş dostlar. Bir şeyler oluyor, hayat değişiyor. Eksiğiyle ve fazlasıyla hatta. Ve bu yüzden uzun zamandır kendimde değilim. Sizi habersiz ve merakta bıraktığım için üzgünüm.. Böyle olmasını asla istemezdim. Küçücük bir açıklama bile olsa yapacağımı biliyorsunuz. Fakat yaşadığım bu dönem onu bile yapmama engeldi.
Neyse, yeteri kadar zor zamanlar oluyor zaten, bir de sizi bunlarla muhatap etmek istemiyorum. Anlayışınıza sığınıyor, her koşulda yanımda olduğunuzu bilerek kaldığım yerden devam etmek istiyorum..
Sizi seviyorum, sevgiyle kalın.
Sonsuz öpücüklerle..🤍
Bölüm içeriği düzenlemesi ve kontrolü sağlayamadım. Eksik, yanlış ve hataların kusuruna bakmayın lütfen..
______________________________
Bölüm 61 🍷
....
Hamile olduğumu öğrenmemizin üzerinden üç hafta geçmişti. Rahatsızlanarak hastaneye gittiğimiz günün gecesi Francesco bu haberi öğrenir öğrenmez beni kucakladığı gibi soluğu hastanede aldırmıştı. Tüm çabaları sonuç vererek girdiğimiz muayene sonrasında bizim için büyük bir mucize olan gerçeğimizle birlikte yeniden tanışmıştık. Nokta kadar küçük bir karanlıktan ibaret olan mucize, tüm hayatımızın en güzel hediyesiydi.
Kalp atışlarını dinlediğimiz saniyelerde Francesco'nun yanağına bir damla yaş süzülmüş, karanlık bakışlarına büyük bir tezatlıkla aydınlık yayılmıştı. Ellerimi sıkı sıkıya tutuyor olması ise ne olursa olsun asla bırakmayacak olmasının bir teminatı gibiydi.
Hayatımın hiçbir köşesinde yaşadığım hiçbir mutluluğu hiç bu kadar dibine kadar yaşadığımı hatırlamıyordum. Sanki her şey sıfırlanmıştı. Tüm duyguları unutmuş, hepsini yeniden tanıyor ve yeniden tadına varıyordum.
Yaşadığım duygusal karışıklık en az beni etkilediği kadar Francesco'yu da etkilemişti. Bir an olsun yanımdan ayrılmıyor, mümkün olsa doğum yapana kadar da ayrılmayacak gibi hareket ediyordu. Şirketle olan tüm işlerini evden hallediyor, girmesi gereken toplantıların çoğuna onun yerine Marco katılıyordu. Bu durumdan her ne kadar memnun olsam da bir yerde Francesco'nun kendisini bu kadar sınırlandırmaya çalışmasından rahatsızlık hissediyordum. Yapması gereken işler, planlanması gereken toplantıları ve hazırlaması gerektiği sayısız tasarım vardı. Fakat o, tüm bunların peşinden koşmaktansa benimle birlikte evde oturmuş, yemem gereken meyvelerin saatlerini, almamı istediği vitaminlerin vakitlerini ayarlıyordu.
Vaktimin çoğunu salondaki büyük koltukta uyuklayarak geçiriyordum. Üzerimden asla atamadığım bir yorgunluk varmış gibi hissediyordum. Hatta bazen uyumaktan yüzüm şişiyordu. Aynaya her baktığımda gördüğüm manzara nedensizce canımı sıkıyor, kendimi asla beğenmiyordum. Yine kendimi asla beğenmediğim bir günün akşamı Francesco çalışma odasında çizim yapıyordu. Ben ise mutfakta özenle hazırladığım harcı kek kalıbına dökmekle meşguldüm. Ester'in türlü yardım etme çabasını karşılıksız bırakarak onu mutfaktan yollamış ve bir şeylerle uğraşıyor olmayı istediğim için her şeyi kendi başıma tamamlamak istiyordum. Uzun zamandır hissettiğim mide bulantısı ve yorgunluk yüzünden şirkete gitmiyor doğal olarak kafamın dağılmasına fırsat bırakmıyordum. Bu yüzden midemin bulanıyor olmasına rağmen çareyi kendimi zorlayarak mutfakla uğraşarak bulmuştum. Gün içerisinde sayısız yeni tarif deniyor, ilginç tatlara imza atıyordum. Ester'in denemek amaçlı ağzına attığı ve yediği her lokmayı ağzını buruşturarak yutması emeklerime saygısızlık gibi olsa da neyse ki Francesco'nun yaptığım her şeyi büyük bir keyifle yemesi heveslenmeme sebep oluyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇÖL ÇİÇEĞİ +18
Romance"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?" "Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
