"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?"
"Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
YENİ BÖLÜM COŞKUSU 💃🏻🍷 Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin sevgili okurlar 🌼
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Detaylar 🖤 ✨
0.3
İmkansız sadece gerçeklikten bir öpücüktür. -
İzlediğim bir filmde geçen söz tam anlamıyla böyleydi. Ve ben bunu her manasıyla yaşamıştım. İmkansızı öpmüş iliklerime kadar hissetmiş. Dahası iki bin kilometre ötede yeniden karşıma çıkması ise imkansızın farklı bir boyutu değildi de neydi?
Belimi kavrayan büyük eller vücudumu onun bedenine yaslarken zihnimde dolaşan arsız isteklere yüz çevirmekte zorlandım. Bakışlarım yüzünü bulduğunda aynı şoku onunda yaşadığına şahit olmuştum. Değişen yüz ifadesi beni tanıdığını ele veriyordu. Gerçekten bu olmuş muydu?
"Selam sarışın"
Dikkatle kıstığı gözleri ve kıvrılan dudakları arasından duyduğum o tanıdık sesi içimi titretmeye yetmişti.
Ben hayranlık ve şaşkınlık karışımı bir yüz ifadesi ile ona bakarken o halinden memnun tavırlarıyla belimde ki ellerini tenime daha çok bastırdı. Durumun kontrolünü ele almak için hızla kolları arasından çıkarak ayaklarımın üzerinde sabit kalmaya çalıştım.
"Selam"
Onun eriten ses tonuna karşılık benim titrek çıkan cılız sesim kulaklarına ulaştığında sol kaşı havalandı.
Aramıza koyduğum mesafe ile bakışlarım bedeninde dolaştığında üzerine giydiği siyah gömleğine baktım kısa bir süre. Spor kesim ve bedeninin hatlarını ortaya çıkaran bir gömlekti. Altına giydiği koyu renkli jean ve ayağında beyaz spor ayakkabıları vardı. Siyah saçları özenle toparlanmış ama dağınık bir görüntü ortaya çıkarıyordu. Çenesinin çevresini ve yanaklarının üçte birini kaplayan sakalları yüzüne oturan karizmatikliği ön plana çıkarıyordu.
"Her zaman bu kadar tutuk musun? Yoksa sonradan mı açılıyorsun?"
Sol gözünü kırparak söylediği cümle utanmama sebep olmuştu. Birlikte olduğumuz geceye dair söylediği ima ayak tabanlarımı karıncalandırmaya başlamıştı.
"Her zaman bu kadar egoist misin?" diyerek meydan okuduğumda dudaklarından geçen bir alay gülümsemesini gözlerimin önüne sundu.
İki elini kotunun ön ceplerine yerleştirdi. "Herkese karşı değil" dedi.
Sözlerinden akan imalar aldığım mesajlarla eş değer miydi bilemiyordum. Kaldı ki doğru anlayıp anlamadığımdan bile emin değildim.
O bana herkes değilsin mi demişti az önce?
İç sesimle ortak bir soruya cevap ararken bakışlarım kemikli yüz hatlarında dolaştı.
"Öyleyse çok şansızım desene. Bu hallerini çekmek zorunda kalıyorum"
