"Küçük bir kız çocuğu gibi bana kafa tutuyorsun.. Ama bedeninin bana verdiği tepkileri görmekten deli gibi kaçıyorsun.. Söylesene Lillian, beni kışkırtmaya çalışıyor olmaktan hiç korkmuyor musun?"
"Ben küçük bir kız çocuğu değilim!" dedim dişlerimi...
Biraz geç oldu ama geldik. Beklettiğim için çok üzgünüm.. Ama bölümün ikinci yarısını bile yazarken titreyerek tamamladığımı söyleyebilirim. Daha iyiyim, ama henüz hala toparlanamadım. Aile boyu komple karantinadayız..
Gerçekten çok zorlu bir süreç, ve aynı zamanda da çok ağrılı. Sırf bölüme başlamış olduğum ve söz verdiğim için tamamlamaya çalıştım. Yoksa gerçekten hem beynim hem de parmaklarım bu işlevi gerçekleştirmek için fazlaca yorgun.
Lütfen, dikkatli olun. Sağlığınız her şeyden önemli.. 🖤
Affınıza sığınıp, bu bölümü yayınladıktan sonra kendimi iyi hissettiğimde ve toparlandığımda döneceğimi söylemek isterim.
Beni bilirsiniz uzun ayrılıkları sevmem. Muhtemelen on gün içerisinde buralarda olmuş olurum. Hatta bölüm sonuna sizin için bir sürpriz bıraktım.
Hatalar, yanlışlar yığınla olmuş olabilir üzerinden yeniden geçecek kadar takatim yohtur, affedin. ❤️
Sizi çok seviyorum ❣️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 41 🍷 ______________________________
...
"Ben.." dedi gözlerimin içine bakarak. "Bunu istemek için erken mi? Bilmiyorum ama.. Ben bir evimiz olsun istiyorum Lillian.. İçinde senin olduğun, her sabah bu güzel göğsünde yeni güne uyanacağım günlerimiz olsun istiyorum. Yanımda.. Yakınımda.. Gözümün alabildiği her yerde ruhundan, bedeninden, senden bir parça olsun istiyorum sevgilim.. Peki sen.." dedi söylediği kelimeleri bittiğinde. Kalp atışlarımın duracağını hissettiğim o güzel anı ise dudaklarından dökülen soru ile böldü.
"Sen, ne dersin?"
Yüzümün hemen önünde duran biçimli dudaklar burnumun ucuna yumuşak bir öpücük bıraktı. Ardından belimi kavrayan büyük eli, yatakta doğrulamamı sağladı. Sırtım yatağın baş ucuna denk geldiğinde rahatsızca arkama yaslanarak gözlerine baktım.
"A-anla-madım?" diye sordum. Titreyen sesim hissettiğim tüm karmaşık duyguların göstergesi gibiydi. Dizlerimi karnıma doğru çekerek ellerimi ürkekçe bacaklarımın etrafına sardım. Bakışlarım beni izleyen koyu karartılara tırmandığında benim aksime oldukça rahat ve sakin bir ifadesi olduğunu gördüm.
"Diyorum ki.." dedi dizlerinin üzerinden inip yatağıma oturarak. Kalçası ayaklarımın hemen ucunda, iki bacağı ise bedenimi ortalayarak iki yanıma doğru uzanmıştı. "Birbirimizden çok uzak kaldık Lillian. Belki sen de istersen bunu telafi edebiliriz diye düşündüm"
