A weird love story

84.0

Samen met Laila loop ik naar het juiste klaslokaal. Eenmaal gevonden nemen we tegenover Aaliyahs juffrouw plaats.

'Zo laten we beginnen.'

Ik kijk naar Laila. Haar handen bewegen nerveus over haar jurk.

'Ik heb jullie gevraagd om te komen, omdat Aaliyah zich sinds een paar weken heel anders gedraagt. Ik zie haar minder lachen en meestal bedroefd zijn. Ze sluit zich af en dat is totaal niet de vrolijke, lieve Aaliyah die ik gewend ben.'

Verslagen lopen Laila en ik naar de auto.

'Het komt wel weer goed. Wat er met Ahmed gebeurd, is ook echt lastig voor haar.' Zeg ik en start de auto.

Het is even stil.

'Misschien moet ik een tijdje pauze nemen met werk. Nu dit met Ahmed erger is geworden en ik Aaliyah blijk te verwaarlozen.'

'Ik weet niet hoe slim dat is. En je verwaarloosd niemand. We doen zoveel we kunnen. Aaliyah moet gewoon nog wennen.' Zeg ik meteen en kijk Laila kort aan.

'Ik denk dat het toch beter als ik al mijn tijd aan hun besteed.'

'Als je 24/7 met hun gaat zitten, ga je alleen maar depressief worden. Dat gaat niet werken. Je kan wel minder gaan werken en dan pas ik me ook aan.'

'Ik weet niet.' Zegt ze en kijkt aandachtig uit het raam.

'Denk erover.' Zeg ik en focus me weer op het wegdek.

Thuis aangekomen neem ik plaats op de bank en kijk naar Aaliyah die een spelletje speelt op haar iPad.

'Wat speel je?' Vraag.

Ze negeert me en speelt door.

'Aaliyah ik vroeg je wat.'

'Ik speel dit papa. Kijk je moet dit in de juiste plek doen en die ook. Het is wel moeilijk. Wil je spelen papa?' Vraagt ze me.

'Nee hoeft niet schatje. Ga maar lekker spelen.' Zeg ik en sta op. Ik loop naar de keuken en drink wat cola uit de fles. Ik loop naar boven toe en kijk wat Laila doet.

Ik zie haar op bed liggen met Larry, onze kat.

Ik ga erbij liggen en Larry rent angstig weg.

'Sorry.' Zeg ik tegen Laila.

'Waarom is hij toch altijd bang van jou?'

'Ik ben eng. Blijkbaar dan.' Lach ik.

Ze glimlacht zwakjes.

'Gaat het weer babe?'

Ze knikt en drukt een kusje op mijn wang.

'Moet je vandaag nog werken?' Vraagt ze.

'Nee ik ga niet als het niet nodig is. Even kijken zo. Ga jij langs de bakkerij?'

'Nee heb geen zin en mijn hulp is niet nodig vandaag.'

'Is goed. Dan kan ik gaan werken dus?' Vraag ik.

'Ja dat is prima.' 

Ik kijk haar even aan en druk dan een kusje op haar hand. 

'Dan ga ik. Zie je vanavond.' Zeg ik en loop naar beneden. Ik neem afscheid van de kids en vertrek richting werk. 

Als ik na werk thuis aankom hoor ik gelach, maar zie niemand. Dan loop ik naar de keuken en zie dat Laila cupcakes aan het maken is met de kids.

'He jongens.' Zeg ik en druk kusjes op Aaliyahs en Ahmeds hoofden. 

Laila geef ik een kus op 'r wang en bekijk dan wat ze aan het doen zijn terwijl de kinderen me van alles vertellen. 

'Ik ga even wudu doen en bidden.' Zeg ik tegen Laila en loop naar boven. 

Als ik gebeden heb loop ik naar beneden en zie de kinderen de tafel helpen dekken. 

'Papa kom je helpen?' Vraagt Aaliyah en laat ondertussen bijna een bord vallen. 

'Ja, ik help wel. Pas je op.' Zeg ik en pak het bord snel over. 

Lachend huppelt ze naar de keuken. 

Ik loop zelf ook naar de keuken en neem mee wat nog meegenomen moet worden. Als laatst zet Laila een pak drinken op tafel en kunnen we beginnen met eten. Aaliyah praat zowat de hele tijd en Ahmed is vooral aan het spelen met zijn eten. Ik ga naast hem zitten en voer hem, voordat Laila dit doen en weer niks binnenkrijgt. 

Na het eten moeten ze in bad en dan slapen. Hoewel ik het aanbied om het te doen, weigert Laila toch. Ik laat haar, haar gang gaan en plof neer op de bank. 

Een uur later ongeveer komt ze naar beneden en ruimt de boel op voor ze bij me komt zitten. 

'Gaat het?' Vraag ik haar. 

Ze zucht diep en legt haar hoofd met gesloten ogen op mijn been.