A weird love story

81.0

Vroeg word ik gewekt door Aaliyah die tv zit te kijken.

Met mijn handen wrijf ik door mijn ogen en ga rechtop zitten.

'Heb ik je wakker gemaakt papa? Sorry.'

'Niet erg. Ik moest sowieso opstaan. Hoe laat is het?' Vraag ik.

'Geen idee.' Antwoordt ze.

Ik kijk met gespleten ogen naar de klok en zucht diep. Het is zeven uur in de ochtend.

Vermoeid sta ik op en loop naar boven.

Als ik naar de slaapkamer loop zie ik enkel Ahmed slapen.

Ik wil een boxer pakken, maar er liggen 'r geen.

Ik loop weg en op zolder zie ik Laila de was vouwen.

Laten we zeggen dat ze er uitgeput uitziet.

'Heb je geslapen?' Vraag ik haar.

'Niet nodig. Hier je boxer.' Zegt ze en duwt een schone boxer in mijn handen.

'Alles oké? Waarom doe je de was om zeven uur in de ochtend?'

'Het gaat prima. Ik kon gewoon niet slapen.' Zegt ze neutraal.

'No offense Laila, maar heb je überhaupt wel geslapen?' Vraag ik haar.

'Pardon? Wat voor fucking kut vraag is dat wel niet?'

'Zo bedoelde ik het niet.' Zeg ik snel.

'Weg! Ga gewoon weg! Ik heb hier geen tijd of energie voor!' Zegt ze en duwt me zowat van de trap.

Zonder nog iets te zeggen loop ik naar beneden toe.

Ik gooi mijn boxer in de badkamer en kijk in de spiegel.

Heftig.

Ik neem het domme besluit om terug naar Laila te gaan.

Chagrijnig kijkt ze me aan.

'Ik kom in vrede.' Zeg ik en zwaai onschuldig met mijn handen in de lucht.

Ze rolt geïrriteerd met haar ogen.

'Wat nou als ik vandaag oppas. Jij kan lekker slapen of chillen.' Stel ik voor en vouw een shirt op.

'Ahmed heeft mij nodig deze aankomende weken, je vouwt slordig en het gaat prima.'

Ik doe een stap achteruit.

'Het is beter als ik ga, is het niet?' Vraag ik haar.

Ze negeert me en vouwt verder.

'Dat beschouw ik als een ja. Doe je ding, ik maak ontbijt en roep me als je ook maar iets nodig hebt.' Zeg ik en loop weer naar beneden.

Ik neem een douche en bid daarna het gebed.

Na het gebed loop ik naar beneden en besluit de boel schoon te maken.

Ik stofzuig en dweil alles.

Als ik daarmee klaar ben begin ik met een uitgebreid ontbijt. Ik maak kaneelbroodjes, muffins en pannenkoeken. Ook maak ik verse muntthee en dek de tafel.

Als ik eenmaal klaar ben stuur ik Aaliyah naar boven om haar broer en moeder te halen.

Ik neem alvast plaats en kijk trots naar de perfect gedekte tafel. Wat een man ben ik toch.

Tijdens het eten is het stil. Niemand zegt ook maar een woord.

Ik ruim de tafel na het eten weer af en stop alles in de vaatwasser.

Als ik de woonkamer in loop zie ik Laila met haar jas staan.

'We gaan wandelen.' Zegt ze en kijkt me zonder emotie aan.

Ik loop langs haar en pak mijn jas.

In stilte lopen we naar een speeltuin verderop. De kinderen lopen voorop en Laila en ik achter.

Ik pak haar hand en kijk haar kort aan. Haar gezicht is naar voren gericht en is niet van plan me aan te kijken.

'Het komt allemaal wel goed.' Zeg ik na een tijdje.

Ze negeert me en loopt door. 

'Laila.' Zeg ik en trek aan haar arm. 

'Ik weet het allemaal wel.' Zucht ze en kijkt me aan. 

Ik bekijk haar goed terwijl ze praat.

'Er was hoe dan ook een enorme kans dat zoiets zou gebeuren.' 

Ik knik instemmend. 

'Het komt wel weer goed. Het is alleen lastig.'

'Heel lastig, maar we komen er wel.' Zeg ik en doe mijn arm om haar heen. 

Ze kijkt me aan en glimlacht. 

'Daar doen we het voor toch?' Vraag ik haar en kijk naar de kinderen die in een boom proberen te klimmen. 

Ze moet lachen als ze naar de kinderen kijkt.

Na het wandelen nemen we de auto naar het winkelcentrum en doe de wekelijkse boodschappen. 

Eenmaal thuis aangekomen help ik Laila met de boodschappen opruimen en daarna begin ik aan het avondeten. 

Na het eten ruimen Laila en ik samen op, en daarna spelen nog een spelletje met de kinderen voor ze Laila ze in bed stopt. 

Beneden wacht ik op Laila, maar als ze er een half uur later nog niet is besluit ik ook maar eens naar boven te gaan. 

Ik poets mijn tanden en was mezelf. 

Na het bidden van het gebed plof ik naast Laila in bed neer. Ze slaapt al diep met haar rug naar me toegekeerd. 

Gapend sluit ik mijn ogen en probeer in slaap te vallen.