A weird love story

73.0

Ik kijk op als ik iets in mijn nek voel. Ik sla de vlieg weg en sta met een geïrriteerde blik op. Waarom zijn hier zoveel strontvliegen? Fucking hatelijk zeg.

We zijn ondertussen weer in Nederland en de kids hebben drie dagen vrij van school plus het weekend, dus vijf dagen in totaal.

De kids en ik hebben een gezellig dagje naar de dierentuin gepland. Laila zou eerst ook meegaan, maar moest op het laatste moment naar de bakkerij. Dus het is alleen de kids en ik vandaag. Ook gezellig. Behalve al deze k*tvliegen dan.

'Zullen we verder gaan?' Vraag ik aan de kids met drie slush puppy's in mijn handen.

We hadden even een pauze ingelast en zijn bij de speeltuin gestopt om wat slush puppy's te halen ter verfrissing. Het is best warm vandaag.

'Nog even papa.' Zegt Ahmed en speelt verder. 'Nee kom Ahmed ik wil de giraf zien.' Zegt Aaliyah die haar slush puppy van me overneemt. 'Nee ik blijf hier!' Zegt Ahmed standvastig. Aaliyah kijkt me vermoeid aan. 'Pap zeg dan wat.' Zucht ze. 'Nog heel even dan, maar daarna gaan we echt.' Zeg ik. Aaliyah zucht en Ahmed joelt. Ik neem weer plaats en leg de slush puppy van Ahmed en mij neer. Aaliayh komt vermoeid tegenover me zitten en slurpt haar slush puppy leeg terwijl ze me boos aankijkt met haar armen over elkaar. 'Vijf minuutjes.' Lach ik. 'Zo gaat hij nooit naar je luisteren hé.' Zegt ze chagarijnig. Ik rol met mijn ogen. 'Rust nou maar uit bijdehandje. We gaan zo weg.

Na 10 minuten sta ik op om Ahmed te halen. Het is nu wel genoeg geweest.

Samen met Aaliyah loop ik erheen en zie hem op het zand zitten en erin graven. 'Kom Achie we gaan. Het park gaat zo ook sluiten, dus als we de giraffen nog willen zien moeten we nu gaan.' Zeg ik. Ahmed kijkt me aan en speelt dan verder zonder te reageren. 'Ahmed we gaan.' Zeg ik nu wat strenger. Hij negeert me weer en dan flipt Aaliyah. 'Ik wil de giraffen zien!' Zegt ze en schopt het zand. Ahmed brabbelt hard en duwt haar achterover. Aaliyah valt op de grond en kijkt me snikkend aan. 'Dat is niet leuk Ahmed.' Zeg ik boos en wil ingrijpen, maar Aaliyah is te snel met reageren.

'Wij zijn geen vrienden meer!' Zegt Aaliyah en duwt Ahmed achterover. Hij valt op het zand, maar met zijn hoofd tegen het hout aan de zijkant aan. Hard begint hij te krijsen en als ik hem pak merk ik het bloed op zijn achterhoofd op.

Eenmaal in het ziekenhuis wordt Ahmeds achterhoofd gehecht en verzorgd. Hij viel zo hard dat hij een gat in zijn hoofd heeft. Het is niet heel ernstig alleen was het nogal even schrikken.

Aaliyah heeft alleen maar zitten snikken en Laila is inmiddels ook gekomen. Ahmed zelf heeft geen pijn meer en brabbelt weer gewoon vrolijk tegen zichzelf.

'Ik praat wel met haar.' Zegt Laila en neemt Aaliyah mee naar de gang. Ik ga naast Ahmed zitten en streel hem over zijn wang. 'Gaat het weer grote vriend?' Vraag ik. Hij brabbelt iets wat ik niet kan verstaan en moet om zichzelf lachen, waarna hij blijft brabbelen. 'Ik versta je niet Ahmed. Praat duidelijk.' Zeg ik tegen hem. Hij kijkt me kort aan en blijft verder brabbelen. Ik besluit er verder niet op in te gaan en ga op mijn mobiel. 

Een uur later mogen we weer gewoon weg en vertrekken richting huis. Terwijl Laila het avondeten bereidt, ben ik bezig met het hangen van de was.

'Heeft Ahmed nog gesproken?' Vraag ik aan Laila als ik mijn shirt uittrek. 'Nee, de arts zegt dat het komt door de schrik. Hij gaat vanzelf weer normaal praten.' Zegt Laila die bezig is met haar make-up eraf halen. 'Aaliyah heeft ook niet meer met hem gepraat. Ze hebben elkaar haast niet eens aangekeken.' Zeg ik. 'Gaat vanzelf weer over liefje.' Stelt Laila me gerust. Ik kijk haar aan en zucht diep. Ik loop de kamer uit en neem een douche. Wat was dit een lange dag zeg.