A weird love story

23.0

Enkele dagen later en we zijn volop bezig met voorbereidingen voor de bruiloft. Hoewel we het niet groot houden, is het gewoon veel werk en best veel om te regelen.

Eerst was het de hele huisgedoe. Amine kan zonder mij de huur niet betalen, dus moesten we een nieuwe huisgenoot voor hem vinden. Toen we die gevonden hadden heb ik mijn spullen naar Nancy's huis verplaatst en ben daar gaan crashen die weken. Gelukkig hadden Laila en ik al een huurhuis op het oog. Een goede buurt, speeltuinen en scholen, alleen best wel pittig prijsje. En aangezien Laila nog op school zit leek het ons geen goed idee, dus hebben we uiteindelijk gekozen voor een huisje net buiten de stad. Op zo'n twintig minuten rijden, dus dat is prima te doen. Het is niet zo'n groot huis of goede buurt als die andere huis, maar het is tijdelijk. Tot Laila zwanger is of tot we beide iets groters willen. Dus we zijn volop bezig met onze spullen erin zetten en alles gewoon ons maken.

Momenteel ben ik pakken aan het passen. Het is een irritante bezigheid als je het doet met drie vrouwen. Youssra en haar twee nichten Karima en Jamila. Ze hebben altijd wel wat te zeggen.

'Deze is goed. Kijk hoe ze kont eruit komt.' Zegt Youssra als ik chagrijnig naar ze toeloop met een nieuwe pak aan. 'Laila kan niet eens zien, dus wat boeit het?' Grom ik vermoeid. 'Maar wel voelen.' Zegt Karima en alle drie beginnen ze te joelen. Ik rol met mijn ogen en wacht gewoon tot deze hel voorbij is.

Vrouwen en winkelen. Man, man, man.

Na het winkelen besluiten we wat te gaan eten in een Turks restaurant. En ook eten met drie dames is heftig. Het enige waar ze over praten is jongens en jongens. Ik word helemaal ziek.

Na het eten breng ik de dames naar huis en vertrek met enkel Youssra naar een Islamitische winkel. Ik heb namelijk een verassing voor Laila.

Nadat we dat gedaan hebben rijden we naar mijn nieuwe huis en richten de kamer in. Ik heb namelijk een kamer vrijgehouden om er een gebedskamer van te maken. Er komen enkele gebedskleedjes, zodat we samen kunnen bidden. Ook komen er een aantal dingen om de kamer lekker te doen ruiken, aangezien dat voor Laila extra speciaal is. Ik heb een Koran besteld voor blinde mensen, dus met braille en die moet vandaag bezorgd worden. Ook komt er vandaag een dame een muurschildering schilderen met een Arabische tekst, alleen heb ik haar gevraagd het op een grote schilderij te doen voor als we verhuizen. Kortom, veel te regelen.

Na een lange dag plof ik eindelijk op de bank neer. Ik ben helemaal kapot. Ik sluit mijn ogen. Gewoon even een minuutje slapen.

Ik word wakker door voetstappen in een andere kamer. Gapend sta ik op en loop erheen. Ik ben verbaasd als ik Laila samen met Brownie zie. 'Wat doe jij nou weer hier?' Vraag ik gapen. Laila schrikt en gilt. 'Ik ben het maar.' Lach ik en neem haar in mijn armen. 'Stomme stomkop! Waarom besluip je me?' Vraagt ze en slaat me. 'Ik dacht dat je een inbreker ofzo was.' Lach ik. Ze zucht en probeert op adem te komen. 'Hoe dan ook, wat doe je hier?' Vraag ik. 'Iets.' Zegt ze en verstopt iets achter haar rug. 'Wat is het? Show me.' Lach ik en probeer het te pakken. 'Oke, maar niet lachen.' Zegt ze en haalt een groot schilderij een een tas.

Het is een schilderij waarop we beide staan, maar dan met meerdere lagen zodat zij het kan voelen en zo kan ''zien'' wat erop staat.

'Het ziet er best gaaf uit moet ik toegeven.' Zeg ik en bekijk het. 'Vind je?' Vraagt ze onzeker. 'Waarom doe je alsof ik niks cool vind ofzo? Het ziet er cool uit domkop.' Zeg ik. Ze glimlacht breed en springt in mijn armen. 'Yallah laten we hem ophangen.' Zeg ik en hang de schilderij op de juiste plaats op.

'Nu we hier beide toch zijn.' Zeg ik grijzend. 'Haal die domme grijns van je gezicht. Ik zei al het was eenmalig.' Zegt ze. 'True, true.' Lach ik en trek haar vermoeid mee naar de bank. 'Je gaat me niet weer overhalen.' Lacht ze. 'Weer? Jij haalde mij over hoe bedoel je?' Lach ik. 'Shut up.' Lacht ze hard. 'Podcast luisteren dan maar?' Vraag ik. 'Laten we dat doen.' Zegt ze en  leunt met haar hoofd tegen me aan.