A weird love story

52.0

Dus Laila en ik hebben zieke ruzie. Al zo'n drie dagen slaap ik in de auto. Om eerlijk te zijn weet ik niet meer waarover het ging. Iets over dat ik irritant was ofzo. Of misschien over de was. Geen enkel idee. Dus ze heeft me het huis uit gegooid. Er zijn klappen gevallen... Mijn oog is nog steeds blauw en mijn arm zit vol blauwe plekken. Laila is erg agressief als ze pissig is.

Ik neem aan dat ze niet weet dat ik in mijn auto slaap, maar het komt wel weer goed. Ze belt me een van deze dagen op dat ze me mist en blablabla. Deze zwangerschap heb ik in totaal denk ik wel een goede maand in mijn auto geslapen. Gelukkig ligt het nog best comfortabel.

Terwijl ik heerlijk zat te slapen, word ik wakkergebeld door Laila. 'Wat moet je? Mis je me nu al?' Lach ik aan de telefoon. Ik hoor gekreun en gejank. 'De baby komt! Kom nu!' Schreeuwt Laila in de telefoon. Ik hang op, sprint de auto uit en ren naar ons huis.

Ik stalk haar niet. Ik wachtte gewoon in de auto tot ze naar buiten ging.

'Ahmed! Hij slaapt!' Kreunt ze en waggelt naar de auto. Ik ren naar boven, pak Ahmed uit zijn bed en sprint naar beneden. Ik zet hem in de auto en help Laila met zitten. 'Pak de tas die ik heb klaargezet.' Kreunt ze. Ik ren terug naar binnen en zoek die verdomde tas. Eindelijk zie ik hem naast de trap zitten en sprint weer naar de auto.

'Het spijt me dat ik je niet gefeliciteerd heb. Of je binnen laten komen. En nu heb je niet eens een eigen verjaardag. Ik probeer haar in te houden, maar het lukt niet.' Snikt Laila super snel terwijl ze kreunt van de pijn. 'Je bent gek. Ik hou van je. Breng onze baby nou maar hier.' Lach ik en veeg mijn tranen weg. Ik hou haar hand vast en druk er een kus op.

De volgende minuten zijn hels. Voor mijn oren en voor mijn arme handen die Laila verpulverd heeft met haar kracht. Hoe het voor haar voelde geen idee, maar dat was pijnlijk.

El hamdoulilah komt ons meisje er kerngezond uit. Ze is in perfecte staat en we mogen haar meteen al vasthouden. Huh meisje? Tja alleen dat verliep niet zoals gedacht. In plaats van een piemel heeft de baby iets anders lol.

'Baby.' Zegt Ahmed happy en kijkt zijn zusje met een mega glimlach aan. 'Ja Ahmed baby. Lief he.' Zeg ik en kijk hem happy aan. 'Baby naam?' Brabbelt Ahmed net verstaanbaar. 'Dat zien we nog wel.' Zegt Laila. 'Baby Ali?' Vraagt Ahmed. Ik moet van hem lachen. 'Aaliyah zat sowieso al in mijn hoofd voor als we een meisje kregen. En Ali kan een bijnaam voor Aaliyah zijn.' Zegt Laila en kijkt me blij aan. 'Aaliyah? Aaliyah klinkt goed. Mooie naam. Aaliyah en Ahmed.' Zeg ik tevreden. 'Ali.' Zegt Ahmed weer blij. 'Inderdaad Ahmed, baby Ali. Aaliyah.' Zegt Laila tegen Ahmed. Ik hou haar hand vast en glimlach. Eindelijk een goed moment voor ons gezin.

Enkele uren later mogen we alweer naar huis. Het lijkt een droom om nu weer naar huis te mogen. Zeker na de bevalling van Ahmed. Dat duurde zo lang en we werden ziek van de ziekenhuis. El hamdoulilah mogen we nu al weg. 

Thuis aangekomen ploft Laila neer op de bank samen met Ahmed en Aaliyah. Ik loop naar de keuken en vul de waterkoker alvast. Als ik geklop hoor loop ik naar de deur. Daar staat Ilse met een boodschappentas vol. 

Ik heb haar namelijk even geappt en om wat boodschappen gevraagd. 

Ik pak de boodschappentas over en laat haar binnen. 'Wat heb je daar liefje? Oh he Ilse.' Zegt Laila en kijkt me vragend aan. 'Heb haar om wat boodschappen gevraagd. Ilse neem maar plaats en rust uit. Het eten is binnen een uurtje klaar.' Zeg ik en loop door naar de keuken. Ik leg alle boodschappen op tafel en kijk waaraan ik begin. 'Liefje we kunnen gewoon wat bestellen.' Zegt Laila die opeens achter me staat. 'Jij verdient het beste en gezondste schat.' Zeg ik en streel haar wang. 'Hou op.' Lacht ze en kijkt me lief aan. 'En bovendien je geeft borstvoeding. Wat jij eet, drinkt de baby. Onze gezonde baby.' Zeg ik met een glimlach. 'We zijn zeker geblessed.' Zegt ze en knuffelt me. 'Zeker el hamdoulilah.' Zeg ik en druk een kusje op haar wang.

Nadat ik wat te eten heb gemaakt eten we dat met ze alle, behalve Aaliyah natuurlijk, die ligt heerlijk te slapen in haar bedje. Ik zet Ilse thuis af en plof dan op bed neer naast Laila die Aaliyah de borst zit te voeden. Ahmed ligt er naast en is aan het slapen. 'Hij staarde haar voor een uur aan en viel toen in slaap.' Lacht Laila. 'Geweldig kind.' Lach ik.