A weird love story

72.0

Als ik mijn ogen open zie ik Laila naast me zitten met een uitgebreid ontbijt voor zich.

Is ze nou aan het  ontbijten? Zonder mij? Na zoveel jaar getrouwd te zijn snap ik nog steeds af en toe niks van haar.

'Goeiemorgen.' Zegt ze met volle mond. 'Hallo.' Zeg ik schor. 'Waarom kijk je me zo raar aan?' Vraagt ze lachend. 'Waarom heb j-. Niks. Eetsmakelijk lieverd.' Zeg ik met een glimlach.

Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd aan getrouwd zijn is dat je soms gewoon stil moet zijn. Als ik er nu op ga reageren krijg ik alleen maar gezeik eruit. Beter stil zijn en gewoon negeren.

Laila glimlacht en eet door. Ik pak mijn mobiel erbij en kijk hoe ik eruitzie. 'Het blijft me verbazen hoe sexy ik eruit zie, zeker in de ochtend.' Zeg ik hardop en bekijk mezelf. Laila kijkt me fronsend aan en moet hard lachen. 'Ochtendduikje?' Vraag ik aan haar terwijl ik een app open. 'Ja dat is prima. Bel de kids even dan.' Zegt ze met volle mond.

Na een lang gesprek met Ahmed en Aaliyah hang ik op en leg mijn mobiel weg. 'Yallah dikbil begin je aan te kleden.' Zeg ik en ga recht zitten. Gapend staat Laila op en rekt zich uit. Ik ga ook recht staan en loop naar de badkamer. Ik was mijn gezicht, poets mijn tanden en trek daarna mijn zwemkleren aan. Dan plof ik neer op bed en wacht tot Laila klaar is.

Terwijl we bij het zwembad liggen word ik gebeld. Laila is op dat moment aan het zwemmen. Ik neem op en hoor een bekende stem. Een stem die ik niet had willen horen.

Mijn vaders stem.

'Zohair?' Vraagt hij.

Ik slik en zeg niets.

'Zohair ben je daar? Zohair ik moet je spreken. Zohair.'

Ik hang op en blokkeer het nummer.

Hoe komt hij aan mijn nummer? Ik haal mijn hand door mijn haren en zucht diep. Ik kijk snel weer neutraal als Laila aan komt lopen. 'Heerlijk het water.' Zegt ze met een glimlach. Ik glimlach zwak terug. 'Wat is er?' Vraagt ze en kijkt me raar aan. Ik kijk voor me uit en dan naar haar. Ik ben even stil voor ik begin met praten. 'Ik werd net gebeld door mijn vader.'

'Hoe bedoel je gebeld door je vader? Hoe komt hij aan je nummer? Wat moest hij? Wat zei hij?' Vraagt ze meteen. 'Ik weet niet. Hij wilde me spreken ofzo.' Zeg ik verward. 'En wat zei hij?' Vraagt ze door. 'Ik heb opgehangen en het nummer geblokkeerd.' Zeg ik en kijk haar aan. Ze kijkt me aan en weet niet wat ze moet zeggen.

'Het zal wel. Laat het.' Zeg ik en bedwing mijn woede. 'Gaat het met je? Ik snap dat het pijnlijk is om hem te horen. Om weer aan hem te denken.' Zegt ze met medelijden. 'Het gaat prima. Het kan me niet schelen.' Zeg ik en sta op. 'Zohair.' Zegt ze en kijkt me goed aan. 'Skip het gewoon.' Zeg ik en loop weg.

Ik duik het water in en probeer niet aan hem te denken. Met een zucht kom ik boven water. Ik wil niet aan hem denken, maar kan het niet stoppen. Waarom belde hij me? Wat moet hij? Hoe komt hij aan mijn nummer? Waarom belt hij nu? Hoe durft hij me nog te bellen na alles wat hij heeft gedaan?

Woede borrelt op terwijl ik zwem. Flashbacks verschijnen. Ik zie voor me hoe hij mijn moeder sloeg. De eerste keer dat ik haar lichaam zag. Bont en blauw, maar ze zei dat ze oke was. De keer dat hij Imran wilde slaan omdat hij twee minuten te laat was, maar ik er tussen sprong om de klappen op te vangen. Hoe ik mijn vader expres uitdaagde, zodat hij mijn broertjes vergat en zijn woede op mijn richtte. De dagen dat ik op school kwam met een blauw oog en daar vertelde dat ik gevochten had. De melktanden die hij eruit geslagen heeft. Hoe ik op mijn zesde wist hoe ik mezelf moest hechten en het verband moest doen.

Ik kijk op van Laila die tegen me aanleunt. 'Ik wil er niet over praten.' Zeg ik meteen. 'Ik weet.' Zegt ze en doet haar armen om me heen. Ik hou haar vast en zucht diep. Het is een erg lange knuffel.

Ik ben een knuffelaar. Knuffelen is gewoon mijn ding. Zeker met Laila.

De rest van de dag voel ik me een beetje somber. We maken er een relax dagje van en doen niet veel. Precies wat ik nodig