A weird love story

41.0

Twee weken later en we mogen eindelijk naar huis. Ahmed is sterk genoeg om op zichzelf te ademen en het gaat beter met hem. Hij is nog wel erg klein, maar als hij goed blijft drinken zal dat goed komen is ons vertelt.

Voor de deur van het huis neem ik Ahmed over van Laila. 'Mag ik hem naar binnen dragen?' Vraag ik zielig aan haar. 'We hebben veel spullen in de auto Zohair.' Lacht ze. 'Dat doen Martijn en ik straks wel. I promise.' Zeg ik snel. 'Ja we beloven het! Mogen we hem het huis laten zien?' Vraagt Martijn zielig. 'Niet rennen met hem.' Zegt ze en pakt haar tas uit de auto. Samen met Martijn loop ik naar binnen en laat Ahmed alles zien. 

'En dit is jou kamer. Kijk wat een coole lamp.' Zegt Martijn tegen Ahmed. 'En kijk al die coole kleding die papa voor je heeft gekocht.' Zeg ik en open de kast. Ahmed heeft zijn ogen open en kijkt overal nieuwsgierig naar. 'Cool he?' Vraag ik aan hem. 'Kom dan zoeken we Larry.' Lacht Martijn en rent naar beneden. Ik loop achter hem aan en voor mijn kamer stop ik. 'En dit is het bed waar mama en ik je hebben gemaakt. Denk ik. We hebben overal seks, dus geen idee.' Zeg ik tegen Ahmed. Ik lach om mezelf en loop naar beneden. 

Beneden ligt Laila op de bank met Larry en Martijn speelt met hem. Ik ga naast hem zitten en laat Ahmed Larry zien. 'Hij is veel te klein om op Larry te reageren.' Zegt Laila. Ik kijk haar grijzend aan als Ahmed zijn handje uitsteekt naar Larry en hij Larry aait omdat Larry met zijn kopje tegen hem aanloopt. 'Hij vindt hem leuk.' Zegt Laila enthousiast als Ahmed moet lachen. Met een grote glimlach kijk ik hem aan. 

'Zullen we met hem wandelen? Na twee weken in een ziekenhuis te hebben gezeten verdienen jullie beide wel wat frisse lucht.' Stel ik voor. 'Ja dat is goed. Dan maak ik me eerst even klaar goed? Voel me zo dik en lelijk nu.' Zegt Laila. 'Dat is meer dan goed. Neem je tijd schat.' Zeg ik met een glimlach. Ze drukt een kus op Ahmeds wang en loopt weg. 'Denk je dat hij profvoetballer wordt?' Vraagt Martijn me. 'Of bokser.' Zeg ik. 'Of advocaat.' Zegt Martijn. 'Of dokter.' Ga ik verder. 

Ahmed ligt inmiddels te slapen in zijn box, Martijn is aan het gamen en ik aanschouw Laila die de kamer inloopt. 

Ze draagt een simpele losse broek met een hoodie van mij. Het is zo schattig hoe groot die hoodie voor haar is. Ze verdrinkt er gewoon in. Zo simpel, maar toch zo sexy. Ze merkt me niet eens op en is druk bezig met de kinderwagen. Wat een vrouw. 

Buiten lopen we een rondje door het park en doen daarna een drankje. Ahmed kijkt voor zo'n tien minuten zijn ogen uit, daarna valt hij in slaap en blijft ook slapen tot we thuis zijn. Het is wel fijn tho. Even frisse lucht. Mag zeker wel na twee weken in een verstikkende ziekenhuis. Ik kon nog naar buiten, maar zowel Ahmed als Laila niet. 

Nadat we buiten gegeten hebben breng ik Martijn naar huis en gaan we zelf ook richting huis. Ahmed moet de borst krijgen en verschoond worden. Laila ziet er zelf zwaar toegetakeld uit. En ook ik ben best uitgeput. 

'Dus Ahmed heeft zijn buikje vol en ligt heerlijk te slapen.' Begint Laila verleidelijk met een badjas om haar heen. Afwachtend kijk ik haar aan. 'En aangezien er niks hieruit gekomen is, is alles nog intact.' Gaat ze verder. 'Weet je zeker dat je dat nu wilt doen? Het waren twee zware weken voor je lichaam.' Zeg ik. 'Het was zwaar, omdat je me niks wilde geven.' Lacht ze. 'Je bent gek.' Zeg ik. 'Ik wil je.' Zegt ze hees en neemt plaats op mijn schoot. 'Mij verleid je niet, ik ben de verleider.' Zeg ik. 'Je lul zegt iets anders.' Lacht ze en schuurt over mijn schoot heen. 'Stop daarmee.' Zeg ik en zet haar naast me neer, waarna ik opsta. 'Waar ben je bang voor mietje?' Lacht ze. 'Ik ben niet bang.' Zeg ik snel. 'Er zijn condooms, voor als je bang bent voor nog een kind.' Zegt ze uitdagend. 'Dat is niet eens grappig. Alsof ik Ahmed niet gewild had ofzo.' Zeg ik. 'Dat  bedoelde ik niet.' Zegt ze snel. 'Dat weet ik. Laat me gewoon maar.' Zucht ik en loop de kamer uit. 

Ik kijk in de spiegel van de badkamer en zucht diep. Achter me zie ik Laila verschijnen. 'Je zei laat me, maar I can't do that.' Zegt ze zacht. 'Kom hier.' Lach ik en neem haar in mijn armen. 'Ga je ooit zeggen wat er is?' Vraagt ze zuchtend . 'Stel je word weer zwanger en dit keer overleef je het niet. Of wat als de baby het niet overleeft. Ik heb je zwanger gemaakt. Dat is mijn schuld.' Zeg ik en hou mijn tranen in. 'Oh baby dat gebeurt niet.' Zegt ze snikkend en knuffelt me. 

Waarom, maar dan ook waarom jank ik zoveel deze tijd? Elk stukje mans in verdwenen in mij Pff.

De rest van de avond doen we niks. Geen seks niks. We liggen gewoon naast elkaar en staren voor ons uit.  Als ik dit een jaar geleden geweten had dat ik haar zou weigeren, dan had ik mezelf doodgemaakt. Heftig.