A weird love story

77.0

Terwijl ik lig te slapen voel ik steeds iets op mijn hoofd en hoor dan gelach. Langzaam open ik mijn ogen, maar blijf liggen hoe ik lag.

'Haal het van me hoofd af!' Zeg ik zuchtend.

De kids en Laila zaten blijkbaar boekjes te stapelen op mijn achterhoofd. Enorm grappig weer joh.

Ze halen het er lachend af en met een zucht ga ik recht zitten. Voor ik ook maar wat kan zeggen springt Aaliyah op me.

'Papa!'

Ik omhels haar en al gauw komt Achmed erbij.

'Jullie zijn groot geworden.' Zeg ik met mijn laatste beetje adem.

Deze kinderen zijn me gewoon aan het wurgen hier.

'Oké, genoeg jongens. Jullie pletten papa.' Lacht Laila en haalt ze van me af.

Ik kijk haar dankbaar aan en ga recht zitten.

'Wie als eerst beneden is mag me helpen met pannenkoeken maken!' Zegt Laila dan. De kids rennen beide weg en lachend kijkt Laila me aan.

'Pannenkoeken dus.' Zeg ik grijzend. 'Je haar zit leuk.' Lacht ze en hangt over me heen terwijl ze aan mijn haren zit. 'Jij plet me nu ook he.' Zeg ik expres.

Ze wacht enkele tellen en laat zichzelf dan volledig op me vallen.

Lachend hou ik haar vast.

'Vind je volgens mij niet zo erg.' Lacht ze.

'Zeker niet nee.' Zeg ik en druk kusjes in haar nek.

We horen geschreeuw, een klap en daarna Achmed die aan het huilen is.

Met een zucht staat Laila op.

'Ik kom ook zo.' Zeg ik en laat haar hand los.

Gapend rek ik me uit en sta op. Ik haal mijn hand door mijn haren terwijl ik richting de badkamer loop.

Na het douchen bid ik het gebed en plof beneden op de bank neer.

'Kijk eens pap. Pannenkoeken!' Zegt Aaliyah enthousiast als Laila een bord vol pannenkoeken op de eettafel heeft gelegd. 'Stroop is onderweg!' Zegt Achmed terwijl hij de woonkamer in rent. Hij legt de stroop op tafel en klimt op een stoel.

'Achmed de poedersuiker!' Zegt Aaliyah en voor ze nog wat kan zeggen rent Achmed terug naar de keuken. 'De aardbeien!' Zegt ze en rent hem achterna.

Ik kijk naar Laila en beide moeten we lachen.

'Yallah kom zitten. Ik zet het drinken op tafel en dan kunnen we eten.' Zegt ze.

Ik knik en sta op. Terwijl ik naar de tafel loop rennen Aaliyah en Achmed ook erheen om de spullen neer te leggen. Ik neem plaats en kijk naar de tafel. Met een glimlach kijk ik naar Laila. Ik pak haar hand die tegenover me ligt en bekijk haar. Voor een moment merken we het geruzie niet van de kids.

Dat duurt niet lang, aangezien Laila zich ermee bemoeit.

'Dus kiddos wat willen jullie doen vandaag?' Vraag ik terwijl ik een hap neem van mijn pannenkoek.

'Voor jullie dingen gaan bedenken, we hebben plannen.' Zegt Laila dan snel.

 Ik kijk haar afwachtend aan terwijl ik dooreet. 

'Naar de moskee eerst.' 

Zowel Achmed als Aaliyah zuchten. 

'Niet zo doen joh.' Lach ik. 

'Daarna even langs oma.'

'Papa's oma of die van jou?' Vraagt Aaliyah met volle mond. 

'Die van papa. En praten met je mond leeg.' Zegt Laila streng.